‘Hoogseizoen’ is een energieke voorstelling waarin Lenette van Dongen het publiek meeneemt naar de hoogte- en dieptepunten van ons geluksgevoel. Lenette danst, klimt en vuurt grap na grap op het publiek af. Lenette van Dongen rekent af met de ‘lalala prima!-cultuur’, want achter haar vrolijke noten gaan zeker ook serieuzere tonen schuil. We spraken haar aan over haar voorstelling…
Waar gaat ‘Hoogseizoen’ over?
“De voorstelling gaat in tegen de schone schijn van geluk. Het lijkt tegenwoordig wel of je niet ongelukkig mág zijn. Als je je zelf een dag niet goed voelt, lijkt het of je de enige bent… alsof het niet is toegestaan om je om welke reden dan ook eens even ongelukkig te voelen, een rotdag te hebben….. Niet alleen op foto’s forceren we een lach, maar we doen dat met z’n allen de hele dag door. Op het werk, in de supermarkt, en wat dacht je van bijvoorbeeld op Facebook en Twitter… Allemaal alles zo goed voor elkaar en gelukkig…..!! Pffff, geloof jij het?!
We zijn allemaal bezig met ons zo gelukkig mogelijk voor te doen voor de rest van de wereld. Tegelijkertijd hebben we steeds minder aandacht voor anderen. Aandacht richt zich alleen op het eigen geluk, vaak ook ten koste van anderen. Iedereen leeft op een eigen eilandje. Even praten met de buurman of in de rij bij de kassa is er bijna niet meer bij. Terwijl je volgens mij juist het kleine geluk moet zoeken in contact met anderen. ”
Waar haal je inspiratie vandaan?
“Ik ga uit van mezelf. Voordat ik iets in een voorstelling zeg, moet ik het eerst zelf hebben meegemaakt. Mensen voelen het meteen als het niet vanuit jezelf komt. Je merkt in een zaal vanzelf wanneer anderen een situatie herkennen of niet. En wat blijkt: als ik ergens mee zit, zitten anderen er vaak ook mee. Ik ben echt niet de enige met af en toe een rotdag….. waarom lees ik dat nou nooit op twitter!”
Wat moet er volgens jou veranderen?
“We moeten ophouden zo dwangmatig te zoeken naar geluk, want geluk is veel te vluchtig. Stel jezelf niet te hoge verwachtingen. Ga bij jezelf te rade, neem de tijd en laat jezelf niet meeslepen door de waan van de dag. Ik zocht zelf ook lange tijd naar positieve bevestiging en de goedkeuring van mijn omgeving, bijvoorbeeld bij mijn ouders. Dat terwijl je juist bij jezelf moet nagaan: wat wil ik met mijn leven? Wie wil ik zijn? Mensen denken niet meer na voordat ze iets zeggen. Het is nu eenmaal gemakkelijker om te snauwen dan om even de tijd te nemen en dan een gepaste reactie te kiezen. Ik voel mezelf goed als ik iets voor iemand anders kan doen en door de tijd daarvoor te nemen. Dat hoop ik over te brengen, dat geluk niet groots en glitterend is, maar klein, geborgen en simpel.”