Regelmatig krijgen wij op onze redaktie cd’s toegstuurd door diverse platenmaatschappijen. Zo ook de cd ‘Olympic Games’ van de Finse band SIINAI. Zelf ben ik een absolute muziekliefhebber en ben altijd geïnteresseerd in nieuwe bands. Na wat gespeur op het internet blijkt deze Finse band inderdaad nieuw te zijn, ze spelen pas sinds het begin van de zomer van dit jaar samen. Nieuwsgierig als ik ben stopte ik de cd in mijn cd-speler…..
De titel van het album verraad al een en ander over het onderwerp van het album, de Olympische spelen. Het album opent met het nummer ‘Anthem I & II’ wat je gelijk in de “mood” brengt van de spelen. Het begint met een lang stuk electro om na een minuut of vijf uit te barsten in een sterk stuk muziek met gitaar en drums. De stijl van SIINAI mag je omschrijven als ‘Krautrock’, muziekkenners leggen dan gelijk de link met de Duitse formatie Kraftwerk. Inderdaad is de muziek van SIINAI daarmee te vergelijken. ‘Anthem 3’ is een lang stuk muziek wat men ook wel onder de noemer “chillwave” plaatst, een nummer waar ik persoonlijk rustig van word, helemaal top!
Lekker onderuitgezakt op de bank genietend van het goede begin van de cd knalt ‘Marathon’ uit mijn speakers, en met recht knalt! Wat moet ik over dit nummer zeggen… Stevige drums met heerlijk keyboardspel, ik kan hier niets anders van maken, ik zal het niet in mijn auto moeten afspelen want het zou er zomaar voor kunnen zorgen dat de flitspalen overuren maken, kortom… heerlijk! Na mijn oren en speakers even rust gegund te hebben klinken de eerste klanken van ‘Mt. Olympos’ door mijn kamer. Na een paar minuten zou je zomaar kunnen denken dat je naar Vangelis of Jean Michel Jarre zit te luisteren, subliem keyboardspel en het nummer brengt me in roes van heerlijke muziek.
‘Munich 1972’, track vijf van ‘Olympic Games’ begint met een oase van geluiden, gitaar, keyboard, drums. Een heel vreemd nummer maar heel bijzonder te noemen. BIjgekomen van deze bombastische zee van geluiden begint de track ‘Victory’. Deze recensie begint een beetje eentonig te worden (in de positieve zin van het woord), ook dit nummer neemt je mee naar hogere sferen. Na ruim zes minuten ontaard het in een schitterend stuk muziek. Nog twee nummers te gaan en voor mij kan het album al niet meer stuk. ‘Olympic Fire’ doet me een beetje denken aan ‘Conquest of Paradise’ van Vangelis. Meer hoef ik er niet over te zeggen…subliem!
Aangekomen bij helaas alweer het laatste nummer ‘Finish Line’ vind ik het jammer dat het album afgelopen is. De mannen van SINAII hebben wat mij betreft een fantastisch debuutalbum van formaat uitgebracht en om het thema van het album nog even te gebruiken, van mij mogen ze de gouden medaille krijgen! Ik kan haast niet wachten tot het vervolg, een absolute aanrader! (8/10)(Dying Giraffe Records)
//