Iemand bekend met Grizzly Bear? Zoja, applaus. Nee? Goed, zoek die eerst maar even op en lees dan verder over het soloproject van hun bassist/producer Chris Taylor, CANT. De gebruikelijke folk rock wordt gedeeltelijk aan de wilgen gehangen in ruil voor de synthesizer. Hoe dit uitpakt leest u hier.
Chris Taylor werd een deel van de band Grizzly Bear vlak na hun eerste release (Horn of Plenty). Sindsdien is hij zowel producer van de band als multi-instrumentalist (behalve de basgitaar bespeelt hij ook bijvoorbeeld fluit en zelfs accordeon).
Van dit oorspronkelijke geluid is echter weinig overgebleven. Het genre folk is helemaal uit het album verdwenen en slechts de basgitaar heeft nog een prominente rol in de sound. Voor een fan van zijn oorspronkelijke band ‘Grizzly Bear’ is dit wellicht flink wennen, maar hij trekt hiermee wel een flinke schare aan nieuwe fans aan. Persoonlijk ben ik een fan van nieuwe stijlen in solo-projecten (denkt u maar aan Brandon Flowers van The Killers, het verschil was amper te horen, dan hoeft het van mij niet).
Over de cover kan ik vrij kort zijn, erg speciaal is die immers niet. De albumtitel, daarentegen, valt veel meer over te vertellen. Op het eerste gezicht lijkt deze nietszeggend (en waarschijnlijk niet eens one-of-a-kind) maar na een paar nummers werd me duidelijk dat de titel geenszins waar is. Vanaf de eerste track word je gevangen in een wereld van synthesizer, bass en stem-effecten, die je langzaam eerder in een nachtmerrie brengen dan in een droomwereld.
Deze uitspraak behoeft natuurlijk uitleg, de nachtmerrie is zeker niet negatief bedoeld. De upbeat en vrolijke gedachte die ik in eerste instantie bij deze titel had blijken aan de kant gezet voor een eng aandoenende atmosfeer, gevuld met wisselende tempo’s en sterke bass-beats. In het nummer ‘Bang’ lijkt heel even de sfeer van zijn oorspronkelijke band terug te komen maar deze wordt al snel vervangen door een elektronisch spektakel รก la James Blake. Maar dan dus met een basgitaar in handen.
Het album is in feite een afwisseling tussen zijn elektronische experimenten en toch zijn roots, hetzij goed verhuld. Dansbaar is de plaat niet, hits zul je er ook niet op vinden maar zowel de nieuwe fan als de folk rock liefhebber kan hier vast van genieten. (7/10) (Warp Records)
http://www.youtube.com/watch?v=LdLUBW1NNMs