Dit jaar bestaat het festival Westerpop al weer 22 jaar, en de line-up wordt elk jaar beter. En dat niet alleen, er is, alweer voor het tweede jaar, een tweede stage, met veel jonge Europese bands. Naast muziek duiken her en der tussen het publiek straattheaterartiesten op, met de nodige opschudding en gelach tot gevolg. De schoonmaakdivas wagen nog een poging al de regen weg te poetsen, maar zelfs hen lukt het niet.
Naar JAH6 ben ik al lang benieuwd. Reggae en Andre Hazes nummers, het is bijna niet met elkaar te rijmen, maar de mannen van JAH6 doen het dan toch maar. Op Westerpop komen veel bekende levensliedjes langs, waaronder ‘de Vlieger’, ’Laat me’ en ‘Bloed, zweet en tranen’. En daar breekt zowaar de zon door. Tijdens reggae komt zonneschijn, zo gaat dat. Eindelijk even geen regen.
De gitaarpop van Go Back to the Zoo steekt de mensen op het veld aan, er wordt gedanst en meegezongen. Vooraan staat een groepje blonde meiden, die helemaal weg zijn van de band, nou ja van de jongens dan. Achter deze groep staan twee bezoekers met maskers op van dieren uit de dierentuin, van een tijger en een olifant, tenminste dat is wat zanger Cas Hieltjes erin meent te herkennen. Bij ‘Electric’ staan veel kinderen in de modder mee te springen, dit is dan ook geen lied om bij stil te blijven staan!
Op het Stage Europe network, het tweede podium, staat onder andere het Franse The Strange. Zij maken bluesy garagerock, waarbij je niet zou zeggen dat de bandleden nog zo jong zijn. Maar dat is iets wat alle artiesten op dit podium bind: ze zijn nog erg jong, soms nog niet eens 16. Maar dat doet niet onder voor de muziek die ze allemaal maken. De zanger van Fexet springt als een volleerd skater/gitarist in de lucht, de twee singer-songwriters Roufaida & Pluck spelen goed in het gehoor liggende liedjes op gitaar en viool. Al twijfelt Roufaida zelf wat over haar vioolkunsten, maar daar is geen reden voor. De Noren zijn goed vertegenwoordigt op Westerpop, met Kaizers Orchestra en Memetics. Het optreden van Memetics ziet er strak uit, de bassist van de band staat er alsof hij zijn hele leven lang niks anders heeft gedaan dan basgitaar spelen.
Drie Ierse broers Gallagher vormen samen met drummer Michael Christie de band Johnny Gallagher & the Boxtie band, die bekend staat om haar combinatie van blues, jazz en country. Zij zijn de tweede en laatste band van vandaag die zorgen voor zon. De wat oudere bezoeker van Westerpop staat ineens vooraan te genieten, net als de zanger Johnny: hij gaat op in zijn muziek, met op zijn gezicht een intense blik, vol overgave.
Op welk festival in Nederland heeft Tim Knol niet gestaan dit jaar? Op Westerpop mocht hij dan ook niet ontbreken, de muzikant met de pakkende popsongs. Je ziet hem in de loop van het jaar groeien, en meer de interactie zoeken met zijn bandleden.
Het IJslandse Samaris verrast met hun electronische triphop. De link met Bjork is snel gelegd, maar daar doe je deze nog jonge band tekort mee. Maar dat IJslands geluid, dat valt niet ontkennen… De muziek klinkt heerlijk, ik droom weg in de regen die even bijna geheel verdwenen lijkt te zijn.
De door Westerpop zelf uitgeroepen band van 2011 The Boxer Rebellion is een band die zich mag meten met onder andere the Editors, Arcade Fire en the National, niet de minste bands op dit moment. Hun geluid blijft desalniettemin eigen klinken. Alleen de show eromheen had meer body kunnen hebben, het blijft wat makjes allemaal.
Kaizers Orchestra is een band die ik tot vandaag nog nooit eerder live heb meegemaakt en daarom ben ik zo blij om deze Noren vanavond te zien optreden. Hoewel ze zingen in een Noors dialect kun je, met enige fantasie, de muziek goed meezingen. Of het de juiste woorden zijn, dat valt te betwijfelen, maar daar gaat het nu ook niet om. Het is een spetterende show, inclusief vuurwerk, een drummer die staand op zijn kruk verder speelt en slagwerk op grote zwarte glimmende olievaten. Zanger Janove Ottesen bespeelt het publiek en is solidair met hen, door het halve optreden op de ‘catwalk’ door te brengen, in de stromende regen.
Elektro rave punk als afsluiter van Westerpop 2011, gedurfd volgens presentator en baas van Westerpop Rene Steijger. The Subs uit Gent laten met hun beats de vele die hards dansen, dansen in de modder. Het geeft een extra dimensie aan de muziek. Met de muziek van the Subs in mijn rug loop ik naar het station, het terrein waar in het begin de regenwormen massaal naar boven kwamen nu als een grote modderpoel achterlatend. Op naar een warme douche!
Foto’s (c) 2011 Armelle van Helden