Vette Analoge Shit is de showcase van platenlabel Beep! Beep! Back up the Truck, waarbij elke maand lokale, nationale en internationale bands geprogrammeerd staan. Vanavond is het de beurt aan the Secret Love Parade, James Husband en Azure Ray.
The Secret Love Parade opent deze avond in dB’s, in de rookruimte. De Amsterdamse meiden Aino Vehmasto (toetsen en zang) en Janna Coomans (gitaar en zang) vormen het duo achter the Secret Love Parade. Ze staan ook in het voorprogramma van Lola Kite. Een anekdote leert dat zij hier een aantal jaren terug (er is tussen de dames een klein meningsverschil over hoelang geleden) tijdens hun tweede optreden ook gestaan hebben. Elektronische beats, dromerige pianopartijen en een heerlijk gitaargeluid maken de muziek compleet. Ook wel te vangen in de term ‘postmoderne romantische pop’, die zij zelf ook hanteren.
James Huggins III oftewel James Husband neemt het stokje over. Hij excuseert zich, want hij heeft, net als Azure Ray, vanmiddag al in Paradiso opgetreden en ook hebben ze vandaag vele mijl afgelegd om hier te komen. Het is hem vergeven. Hij is een multi-instrumentalist, wat tijdens zijn eigen optreden niet goed naar voren komt, maar welals hij meespeelt bij Azure Ray. Hij geeft ook aan dat het lied ‘A Grave in the Yard’ op de plaat een overweldigende drumpartij heeft: deze moeten wij er maar bij bedenken met onze creatieve muziekgeest. Celliste Heather McIntosh vergezelt hem tijdens bijna alle liedjes.
Als afsluiter speelt Azure Ray, een droompop duo bestaande uit Maria Taylor en Orenda Fink, beide afkomstig uit Birmingham, Alabama. Ze krijgen gezelschap van James Husband, zowel op drums als achter de keyboard en Heather op cello en gitaar. Hun 4e en laatste album ‘Drawing down the Moon’ kwam in september 2010 uit, wat reden is voor deze tour. Tijdens het optreden schieten de meiden in de lach, wat hen weer doet denken aan de tijd dat ze op de middelbare school zaten. Dit is al wel 5 jaar geleden, haha. Lachend vertellen ze ook dat ze iets wilden verkopen aan iemand in zo’n lachbui, en dat diegene toen zei: ‘als je nu stopt met lachen, dan zal ik erover denken het te kopen’. De muziek is te typeren als een combinatie van folk, pop en lichte elektro. Helaas zorgt deze combinatie niet voor de benodigde afwisseling, waardoor de liedjes allemaal op elkaar lijken, en de show na 5 liedjes voorspelbaar en ietwat saai aandoet.
Al met al een afwisselende avond. Ik ben benieuwd naar de volgende editie van Vette Analoge Shit!
Foto’s (c) 2011 Armelle van Helden