The Damn Truth is een Canadese hardrockband die met zowel hun sound als hun kledingstijl teruggrijpt naar de jaren 70. Inmiddels timmert de band al even aan de weg en bracht onlangs hun vierde studioalbum uit onder de naam ‘The Damn Truth’. Het volgt het werkelijk fantastische ‘Now Or Nowhere’ op, dus het zijn flinke schoenen om te vullen.
De band bestaat uit Lee-La Baum, die qua stem aardig wat weg heeft van Beth Hart, maar is dusdanig uniek met onder andere het vibrato en rauwe randje dat het direct herkenbaar is. Gitarist Tom Shemer voorziet de nummers van heerlijke solo’s. De fundering wordt gelegd door bassist PY Letellier en drummer Dave Traina. Afgelopen jaar mocht de band onder andere een dag van Bospop in de tent openen en dat optreden heeft ongetwijfeld voor nieuwe fans in ons land gezorgd. De tent stroomde vol met toch wel nieuwsgierig geworden campinggasten die het zo goed vonden klinken dat ze wel moesten komen kijken.
Dit nieuwe album is geproduceerd door Bob Rock en opgenomen in de studio van Bryan Adams. Rock heeft al eerder met de band gewerkt, toen tijdens covid en met restricties. Die zijn er niet meer en dus is dit hele album in samenwerking met hem geweest. Hierdoor heeft de band een aantal vintage gitaren van Rock mogen lenen voor de opnames en dat is te horen.
Deze plaat toont opnieuw de kracht van de band, een album vol pit, vol plezier en vol chemie. Ook dit album is gevuld met melodieën die moeilijk uit het hoofd zijn te krijgen. ‘I Just Gotta Let You Know’ is daar een goed voorbeeld van. De riff doet er niet voor onder trouwens.
‘If I Don’t Make It Home’ is ondanks de zorgwekkende titel een van de hoogtepunten. Het koor wat naarmate het nummer vordert steeds prominenter in beeld komt geeft de song een dieper gevoel en extra dimensie.
Naar verluidt hoort Bob Rock de spirit van Led Zeppelin in de band. Daar wilde hij ook wat mee . ‘The Willow’ is psychedelischer en start met akoestische gitaar waarna de riff er hard in komt. Ook drum en bas zijn in de mix prominent.
The Damn Truth levert met hun self-titled album opnieuw een album van hoge kwaliteit af. Een album waarop de band laat horen waartoe ze in staat zijn en ook weer een paar andere kanten laten zien zonder zichzelf te verliezen. Absolute aanrader voor de liefhebbers van vintage klinkende hard rock. (8/10) (Spectra Musique)