Cory Wong is een naam die vooral bij (funk)gitaristen een belletje doet rinkelen. Zijn instrumentale muziek haalt misschien niet de hoogste regionen van de hitlijsten, maar onder muzikanten en liefhebbers van funk, jazz en rock is hij een fenomeen. Veel mensen kennen hem van zijn ritmische slaggitaar in Vulfpeck en The Fearless Flyers. Zijn ster is de afgelopen jaren razendsnel gerezen. Na optredens op North Sea Jazz (zowel solo als met zijn bands) en uitverkochte shows in TivoliVredenburg en Paradiso werd het tijd voor een groter solopodium: AFAS Live in Amsterdam.
Afgelopen week wijdde Ivo Niehe zelfs tien minuten van zijn zaterdagavondshow aan Wong. De presentator, zelf groot fan, sprak met de Amerikaanse funkgitarist met Chinees-Ierse roots over zijn leven in Minneapolis en zijn connectie met Prince. Het is dan ook geen verrassing dat Wong AFAS Live moeiteloos wist te vullen en het publiek volledig in vervoering bracht – en dat met vrijwel alleen instrumentale muziek. Slechts twee nummers werden gezongen, uitgevoerd door Tema Siegel, leadzangeres van de band Couch, die deze tour het voorprogramma verzorgt.
Een avond vol verrassingen
Cory Wong en zijn band zijn momenteel op tournee door Europa en het Verenigd Koninkrijk, met Amsterdam als grootste show van deze reeks. Misschien daarom dat hij voor het Nederlandse publiek enkele speciale verrassingen in petto had. Hij sprak vol lof over zijn samenwerking met het Metropole Orkest, dat hij ‘het beste orkest ter wereld’ noemde, en trakteerde het publiek op de titelsong van hun gezamenlijke album ‘Starship Syncopation’ en het nummer ‘305’.
Opvallend was ook dat Wong enkele nummers speelde op zijn nieuwe signature-gitaar. Geen nieuwe variant van zijn vertrouwde Fender Highway One Stratocaster, maar een verrassende keuze: een Ernie Ball Music Man Stingray II Cory Wong Model, een humbucker-gitaar waarmee hij zijn ‘kleurenpalet kan uitbreiden’, zoals hij eerder vertelde in een interview.
Halverwege het concert mocht Tema Siegel nogmaals het podium op om ‘Look at Me’ en ‘Best of My Love’ te zingen. Eerder op de avond had ze met haar eigen band Couch al een sterk voorprogramma verzorgd. Daarbij was er een bijzondere verrassing: een gastoptreden van niemand minder dan trompettist Philip Lassiter, elfvoudig Grammy-winnaar en onder meer bekend van Prince’s band. Lassiter, die tegenwoordig in Nederland woont, werd op het laatste moment gevraagd of hij een nummer mee wilde spelen. De Couch-bandleden, en vooral hun trompettist Jeffrey Pinsker-Smith, waren bij de soundcheck al onder de indruk van Lassiters fenomenale toon. Een dag eerder had hij toevallig net zijn eigen nieuwe single ‘No Sleep’ uitgebracht.
Een show vol energie en virtuositeit
Ivo Niehe zei het al in zijn tv-show: “Zoals Cory Wong zich tijdens optredens geeft, zowel fysiek als muzikaal, zo is er geen tweede.” En inderdaad, in Amsterdam rende Wong weer vol energie over het podium. Die energie werd versterkt door de strakke blazerssectie en de indrukwekkende solo’s van zijn topmuzikanten: de vijf Wongnote-blazers, bassist Yohannes Tona, toetsenist Kevin Gastonguay (met een echte Hammond) en de altijd breed grijnzende Petar Janjic op drums. Wong deelt graag de aandacht en liet zijn bandleden schitteren met indrukwekkende solo’s.
Het publiek was een mooie mix van jong en oud. Vermoedelijk veel gitaristen, maar ook twee jonge vrouwen vooraan, die Wong hadden ontdekt via zijn podcast. Met zijn recente lp in de hand hoopten ze op een handtekening, maar die kregen ze helaas niet. Hopelijk deed dat geen afbreuk aan hun ervaring, want de show zelf stelde zeker niet teleur.
Over die podcast gesproken: Wong’s ‘Wong Notes’ is een aanrader voor muziekliefhebbers. Hij interviewt daarin grootheden als Al Di Meola, Joe Satriani, John Scofield, Eric Johnson, George Benson, Steve Lukather en Jacob Collier. Waar hij de tijd en energie vandaan haalt? Dat blijft een mysterie. Maar één ding is zeker: op het podium geeft Cory Wong álles, en dat maakt zijn optredens onvergetelijk.
Foto’s (c) Walter Goyen
