Federica Michisanti mag dan in Nederland misschien nog geen grote naam zijn, in andere delen van Europa en vooral in haar thuisland, is zij een zeer gewaardeerde muzikant. Afgelopen donderdag trad de uit Rome komende bassiste op in het BIMHUIS met in haar kielzog drie giganten uit de Europese jazzscene. Het werd een fascinerende muzikale avond waarover later slechts een select gezelschap kan vertellen: “Ik was erbij!”.
In Italië won Michisanti een aantal jaren achtereen diverse prijzen. Van de SIAE, de Italiaanse SENA, ontving zij onder andere een speciale prijs voor haar originele composities en door het gerenommeerde magazine Musica Jazz werd zij een aantal keren uitgeroepen tot winnaar in de categorieën nieuw talent, beste artiest, beste groep en beste album. Federica Michisanti studeerde zowel jazz als klassieke muziek aan de conservatoria van Rome en Siena.
Het BIMHUIS concert stond in het teken van haar album ‘Afternoons’, dat zij in februari 2023 opnam in het Casa del Jazz in Rome met de (bas)klarinettist en saxofonist Louis Sclavis, cellist Vincent Courtois en slagwerker Michelle Rabbia. Een Italiaans Franse samenwerking van vier top musici. En ze waren allemaal meegekomen voor een eenmalig en dus uniek concert in Nederland. Het quartet bracht een uitdagende mix van jazz, impro en nieuwe muziek, waarin zelfs de structuren van rock niet werd geschuwd. Dit laatste was vooral het geval wanneer Courtois op zijn cello zat te tokkelen en plukken ondersteund door het stuwende basgeluid van Michisanti en het werkelijk formidabele slagwerk van Rabbia. Tel daar het excellerende spel op klarinet en basklarinet van Sclavis bij op en het publiek concludeerde dat de muzikanten elkaar naar een ongekend hoog niveau tilden.
De groep opende met ‘Two’ dat door het strijken op de cello in combinatie met het geluid van de klarinet en het basspel een klassieke vibe meekreeg. In ‘Be4 PM’ dagen de musici elkaar verder uit. Rabbia drumde met zijn handen en kleine houten slaginstrumenten een heerlijk ritme. Vervolgens kwam ‘Not’ voorbij. Een nummer waarbij het ritme gedurende de uitvoering steeds meer werd opgevoerd. Michisanti genoot zichtbaar van het spel en toverde regelmatig een grote glimlach op haar gezicht. Gelukkig hoefde ze niet te zingen, vertelde ze tussendoor. Ze had last van een lichte verkoudheid en haar stem klonk daardoor ietwat schor. Het had verder geen invloed op haar muzikale prestatie. In het nummer ‘Nocturne’, dat daarna overliep in ‘Spot’, speelde ze een prachtige solo, waarna de anderen daarop weer subliem reageerden en muzikaal aansloten.
En dan moest ‘Sufi Loft’ nog voorbij komen. Michelle Rabbia opende met spannende elektronische effecten via zijn laptop in combinatie met allerlei uitdagende verrichtingen op zijn drumstel en met kleine slaginstrumenten tot zelfs het ritmische gebruik van een plastic zak. Daarna viel de rest van het quartet weer in om vervolgens de toeschouwers mee te nemen in een muzikale trip van 15 minuten. Het publiek keek ademloos toe. Het quartet eindigde met het schitterende ‘Floating’ en na een zeer enthousiaste en welgemeende staande ovatie, werd als toegift ‘Praise’ uitgevoerd. Het laatste woord was aan Federica Michisanti, die uitsprak hopelijk snel weer terug naar Nederland te komen. Wij hopen mee!
Foto’s (c) Rob Ouwerkerk