De uit Detroit afkomstige Eliza Neals is een klassiek geschoolde operazangeres, die – gelukkig voor ons – de afslag heeft genomen naar blues en rock. Na haar debuutalbum in 1997 heeft zij een groeiend aantal fans onder zowel het publiek als haar collega-muzikanten. Dit laatste blijkt uit de samenwerking met artiesten als Popa Chubby, Joe Louis Walker, Tony Joe White en Buddy Guy, om er maar een paar te noemen. Naast zangeres is zij een uitstekende pianiste, schrijft haar eigen nummers en produceert zelf haar platen.
Onlangs is haar elfde album verschenen, getiteld ‘Colorcrimes’, met daarop negen eigen nummers, al dan niet alleen geschreven of in samenwerking met anderen. Ondersteund wordt zij door een uitstekende band, waarvan gitarist Michael Puwal het vaakst te horen is. Deze Puwal schreef ook mee aan drie nummers en was de mixing engineer. Ook zijn drie nummers te horen die Eliza heeft geschreven met de begin vorig jaar overleden Barrett Strong, de man die haar in het begin van haar carrière onder zijn hoede heeft genomen en bij wiens label in 1997 haar debuutalbum is verschenen.
Kennen we haar muziek als stevige bluesrock, met het eerste nummer doet ze nog wat rustig aan. Het album begint dan heel rustig en akoestisch met ‘Heal This Land’, met alleen Neals en Puwal als begeleider. Het is een gospelachtig nummer, waarin wordt opgeroepen om samen de toestand in de VS te verbeteren. Dit gaat over in het vlotte ‘Banned In Jackson’, waarin Eliza beschrijft dat ze enkele jaren geleden niet in Jackson mocht optreden omdat haar rokje te kort was. Voor wie zich een mening hierover wil vormen, een foto van haar met het betreffende rokje staat op de cd. Muzikaal gezien zijn we weer terug bij een Eliza Neals zoals we haar kennen: stevig stampende bluesrock met flinke afzwaaiers naar blues, soul en funk. Nummers die een speciale vermelding verdienen zijn het soulvolle ‘Something’s Better Than Nothing’, dat geschreven is met de al genoemde Barrett Strong, en het stevige titelnummer ‘Colorcrimes’, een aanklacht tegen discriminatie op basis van huidskleur.
Een meer dan fantastisch album. Goed geschreven en goed gemusiceerd. De stem van Eliza Neals behoort naar mijn mening tot de beste in dit genre. Ze kan fluisteren, ze kan brullen, en steeds blijft de dynamiek en het gevoel behouden. Klasse. (8/10) (E-H Records)