Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Laughing Stock – Shelter
’Shelter’ is het zesde album van de Noorse band Laughing Stock. Dit album vertelt over een reis naar ‘Shelter’. In deze lichte, vredige wereld leeft men (samen met Shelter’s Master) in harmonie met de natuur. De titeltrack heeft een vredige sfeer, de mysterieuze woorden en muziek (met vioolspel) vormen één geheel. ‘Roots Go Deep’ heeft een mix van melancholie, akoestisch gitaarspel en rock. De balans tussen hoge en lage tonen (van onder andere de altviool) is zeer goed. Fluitspel maakt de soberheid wat luchtiger.
Tim Bowness is één van de gastmuzikanten, hij zingt in het laatste nummer. Zijn stem past in het geheel. In enkele nummers klinkt de zang vervormd, samen met de rustige muziek geeft dit een surrealistische sfeer. Af en toe verslapt mijn aandacht even. Zang en de (minimalistische) muziek zijn soms zoet, dit wordt afgewisseld met (stoner) rock elementen. De wendingen hiertussen zijn vaak intrigerend, Het geluid is bijzonder verdeeld over de koptelefoon. Steeds valt de mooie blend tussen de instrumenten positief op. (Esther Kessel-Tamerus) (8/10) (Apollon Records/JMHE Productions)
Oddisee – And Yet Still
Na het beste hiphopalbum van 2023 te hebben afgeleverd met ‘To What End’, is Oddisee nu terug met een nieuwe EP, ‘And Yet Still’. Helaas geen volledig album deze keer, maar deze EP doet zeker niet onder in kwaliteit. Oddisee gaat door op dezelfde weg met zijn heerlijke flow, goede beats, en teksten die zowel inhoud als body hebben. De vibe van deze EP is fantastisch, en de muziek is een genot om naar te luisteren. Het enige jammere is dat het geen volledig album of zelfs een dubbelalbum is. Maar voor iedereen die op zoek is naar een nieuwe hiphopknuffel, is Oddisee een echte aanrader. Het wachten op meer werk van deze artiest wordt steeds moeilijker, maar deze EP verzacht de pijn een beetje. Oddisee blijft een naam om in de gaten te houden in de hiphopscene. (Elodie Renard) (8/10) (Outer Note Label)
L’Impératrice – Pulsar
Elegant en majestueus, L’Impératrice is een zeskoppige sensatie. Na het succes van hun debuutalbum ‘Matahari’, twee uitverkochte shows in de Olympia en een wereldtournee, heeft de band geen moment stilgezeten. Ze behouden hun kenmerkende smaak voor dansbare grooves, virtuoze baslijnen, vintage synthesizers en sprankelende melodieën. Met hun tweede album ‘Tako Tsubo’ verkenden ze nieuwe muzikale gebieden en werden beloond met de Grand Prix du répertoire Sacem à l’export en een nominatie bij de Victoires de la Musique. Hun nieuwste album, ‘Pulsar’, is een heerlijke mix van vintage synths en disco beats, met die onmiskenbare, licht onderkoelde Franse flair die de zomer in Frankrijk oproept. Voor fans van Daft Punk is dit album een absolute must. Nummers zoals ‘Cosmogenie’ en ‘Any Way’ zijn verslavend en nodigen uit tot herhaald luisteren. Wat een geweldig leuk en goed album, zeker een 8 uit 10 waard! (Jan Vranken) (8/10) (Microqlima)
Nduduzo Makhathini – uNomkhubulwane
Nduduzo Makhathini, de Zuid-Afrikaanse pianist, componist en spirituele genezer, brengt ons opnieuw een meesterwerk met zijn nieuwste album ‘uNomkhubulwane’. Dit album, uitgebracht op het prestigieuze Blue Note-label, bestaat uit een driedelige suite geïnspireerd door de Zulu-godin ‘God’s only daughter’, een symbolische entiteit van balans, harmonie, en eeuwigheid. De muzikale diepgang van Makhathini is ongeëvenaard. Hij weet op subtiele wijze zijn moderne jazzsensibiliteiten te verweven met zijn rijke Zulu-erfgoed, wat resulteert in een unieke en spirituele luisterervaring. Geholpen door bassist Zwelakhe-Duma Bell le Pere en drummer Francisco Mela, creëert hij een meeslepende muzikale reis die zowel de geest als het hart aanspreekt. De drie delen van de suite bieden een pad naar de kwaliteiten van ‘uNomkhubulwane’: balans, harmonie, eindeloosheid en onsterfelijkheid. Makhathini’s vermogen om deze abstracte concepten muzikaal tot leven te brengen, getuigt van zijn diepgaande begrip van zowel muziek als spiritualiteit. Elk stuk nodigt uit tot reflectie en meditatieve beluistering, waardoor de luisteraar wordt ondergedompeld in een wereld van muzikaal en spiritueel evenwicht. Kortom, ‘uNomkhubulwane’ is een schitterend album dat de grenzen van jazz verlegt en diep in de ziel van de luisteraar doordringt. Makhathini bewijst opnieuw waarom hij een van de meest invloedrijke muzikanten van zijn tijd is. Dit album verdient zonder twijfel een 9 uit 10. Het is een must-have voor liefhebbers van diepgaande en spirituele muziek. (Jan Vranken) (9/10) (UMG Recordings)
Bonny Light Horseman – Keep Me on Your Mind/See You Free
Wat ze er zelf over zeggen, zegt al meer dan genoeg: “De tijdloze kwaliteiten van traditionele deuntjes kunnen ons over oceanen en eeuwen heen dragen, ons verbindend met zowel het verleden als met elkaar. Het is onder deze eeuwige verbindingen dat het trio Bonny Light Horseman samenkwam. Deze astrale folkformatie, bestaande uit Anaïs Mitchell, Eric D. Johnson en Josh Kaufman, mengt de oude, mystieke traditie van trans-atlantische volksmuziek met een eigentijdse, collectieve penseelstreek.” Als je dat over jezelf neerpent, moet je eens eerst even nadenken. Ondanks de ogenschijnlijk artistieke ambities, resulteert het album in een vaagheid die waarschijnlijk als artistiek bedoeld is, maar al snel irriteert. Het aanmatigende gezang en de overdreven artistieke aanpak maken het moeilijk om voorbij het eerste nummer ‘Keep Me On Your Mind’ te komen. Hoewel er zeker mensen zijn die hier goed op gaan, voelt het alsof dit alles al eerder en beter is gedaan door anderen. De zelfvoldane manier waarop de band de oude volksmuziek probeert te vermengen met moderne invloeden, komt geforceerd en pretentieus over. Helaas, deze poging om het oude met het nieuwe te verbinden, slaat de plank mis. Voor mij is dit album een gemiste kans en sla ik het liever over. (Anton Dupont) (5/10) (Jagjaguwar)
