Onlangs verscheen het album ‘Mestizx’ van het illustere duo Ibelisse Guardia Ferragutti en Frank Rosaly. Naast muzikanten zijn ze ook componisten en arrangeurs. Afgelopen vrijdag lieten de twee live in De Doelen zien waar hun samenwerking toe heeft geleid. Er was sowieso reden om te feesten, want Rosaly tikte uitgerekend deze dag van het optreden de 50 jaar aan. Ze hadden de fine fleur aan bevriende muzikanten meegenomen naar Rotterdam om dit op een fascinerende en mystieke wijze te vieren. En een feest met een lekkere traktatie werd het!
De muziek van de groep was één grote ontdekkingstocht door de culturele roots van de bandleden. Er werd geput uit de Latinx scene van Bolivia, Brazilië en Puerto Rico. Maar er was ook een duidelijke link met Chicago. Maar liefst drie bandleden komen daar vandaan. Ben LaMar Gay voorzag het optreden van een jazzy sausje met zijn subtiele uitwaaierende klanken op zijn cornet en toonde zich ook een fijne beatmaker. De legendarische sidekick Matt Lux baste er rustig oplos of dat het een lieve lust was en een andere legend, Ben Boye, speelde stuwend op zijn synthesizer en leek bij diverse nummers zijn autoharp bijna dood te knuffelen. Laten we vooral niet de Poolse Marte Warelis vergeten, wat zat die op fantastische wijze achter de toetsen.
Opzwepende ritmes
Je vroeg je bijna af welke muzikale stijl niet voorbijkwam? Onder andere free jazz, bomba, cumbia, folk en elektronische muziek. Er werd geopend met de onlangs verschenen swingende single ’Turbulencia’ met opzwepende ritmes en zang om vervolgens in nagenoeg hetzelfde ritme door te dansen op ‘Destejer’. Daarna werd gekozen voor de relatieve rustige en dromerige nummers ‘Invocação’ en ‘Mestizx’ waarin eenieder zijn rol pakte. Een waar schouwspel om naar te kijken en volgen.
Bezwerende dans
Nog spannender werd het bij de uitvoering van ‘Writing With Knots’ waarbij Ferragutti van achter haar instrumentarium sprong om vervolgens gehuld in traditionele attributen en instrumenten een bezwerende dans uit te voeren en betoverde hiermee als het ware het aanwezige publiek. Daarna ging het van het donker en literair klinkende ‘Sirinus’ door naar het filmische ‘Bless Thee Mundane’ en ‘Descendo’. Bijzonder was de zangpartij van Ben LaMar Gay die de aloude tekst ‘Maybellene’ uit 1955 van Chuck Berry hierin nagenoeg onherkenbaar verwerkte. Het slotakkoord werd gedaan met ‘Balada’. Zichtbaar ontroert en voldaan verlieten zowel band als toeschouwers daarna podium en zaal. Het was een avond vol muzikale chemie!
Foto’s (c) Eric van Nieuwland