‘Postindustrial Hometown Blues’, het debuutalbum van Big Special dat op 10 mei jongstleden is uitgebracht, is een verfrissende en diepgaande verkenning van de werkelijkheid van de arbeidersklasse in het Verenigd Koninkrijk. Dit duo, bestaande uit Joe Hicklin en Callum Moloney, weet op meesterlijke wijze spoken-word te combineren met een eclectische mix van muzikale invloeden, variërend van (post)punk tot folk, shoe-gaze en hip-hop.
Vanaf het eerste nummer is het duidelijk dat Big Special niet bang is om de realiteiten van het leven in de arbeidersklasse aan te snijden. Nummers als ‘Ill’ en ‘Sh!thouse’ bieden krachtige sociale commentaren, verweven met aanstekelijke melodieën die je dagenlang bijblijven. Het album neemt je mee op een reis door de achterbuurten van de Black Country, waar elke track een verhaal vertelt dat zowel rauw als poëtisch is.
De kracht van ‘Postindustrial Hometown Blues’ ligt niet alleen in de lyrische diepgang, maar ook in de muzikale veelzijdigheid van het duo. Tracks zoals ‘Doom Song’ en ‘Black Country Gothic’ laten zien dat Big Special moeiteloos kan schakelen tussen genres, waardoor een uniek geluid ontstaat dat moeilijk te categoriseren is. Het is een mix van rauwe emotie, oprechtheid en een vleugje humor die het album zo boeiend maakt om naar te luisteren. Het duo beheerst drums en zang, maar luister naar een track als ‘Mongrel’ en je begrijpt dat het hier om meer dan muziek alleen gaat. Hier wordt attitude gevangen in een vlaag van energie die door je speakers waait, alsof hij word aangeslingerd door een lager drukgebied boven het centrum van de stad.
Het is duidelijk dat Big Special met ‘Postindustrial Hometown Blues’ een album heeft gecreëerd dat niet alleen muzikaal intrigerend is, maar ook een belangrijke stem vertegenwoordigt voor de arbeidersklasse. Het duo weet de alledaagse strijd en veerkracht van de werkende mensen op een authentieke en ontroerende manier vast te leggen, waardoor dit album een onmisbare toevoeging is aan de hedendaagse muziekscene.
Het album is niet alleen een eerbetoon aan de huidige realiteit van de arbeidersklasse, maar ook een voortzetting van een lange traditie van revolutionaire popmuziek uit de regio rond Birmingham. Deze stad, die in de jaren zeventig en tachtig te kampen had met torenhoge jeugdwerkloosheid, uitzichtloosheid en gebrek aan economisch perspectief, was de geboorteplaats van enkele van de meest invloedrijke bands en artiesten uit die tijd.
De industriële achteruitgang van Birmingham en de omliggende regio’s vormden het decor voor een opkomende muziekscene die gedreven werd door een gevoel van onvrede en verzet.Natuurlijk had je de New Romantics beweging die vanuit nachtclub ‘Rum Runners bands als Duran Duran en OMD beroemd maakte, maar tegen de achtergrond van de Handsworth Riots waren er ook bands die de ongehoorde meerderheid vertegenwoordigen, bands als the Beat,The Specials, UB40, Napalm Death en Black Sabbath kwamen voort uit deze tijd en brachten muziek voort die doordrenkt was van politieke en sociale boodschappen. Deze muziek diende als een stem voor de werkende klasse en werd een soundtrack voor de strijd tegen ongelijkheid en onderdrukking. Big Special weet dezelfde vibe te raken. Hier gebeurt iets.
Net zoals hun voorgangers, kan Big Special gezien worden als erfgenamen van deze traditie van revolutionaire popmuziek. Met nummers als ‘Sh!thouse’ en ‘Ill’ brengen ze de woede, frustratie en veerkracht van de hedendaagse jeugd uit de Black Country naar voren. Hoewel de tijden zijn veranderd en de economische omstandigheden zijn verbeterd, blijft de jeugd van Birmingham en omstreken nog steeds geconfronteerd worden met uitdagingen en onrechtvaardigheden. Big Special vangt deze sentimenten op een krachtige en onverschrokken manier in hun muziek, waardoor ze een waardige toevoeging zijn aan de rijke muzikale geschiedenis van de regio.
Door te putten uit de erfenis van de revolutionaire popmuziek uit de jaren zeventig en tachtig, weet Big Special een brug te slaan tussen verleden en heden, en brengt zo een boodschap van hoop en empowerment voor de arbeidersklasse van vandaag. ‘Postindustrial Hometown Blues’ staat niet alleen garant voor een meeslepend muzikaal avontuur, maar dient ook als een herinnering aan de kracht van muziek als een instrument voor sociale verandering en emancipatie.
Big Special komt met een nieuw geluid dat verweven zit in de geschiedenis van de Engelse popmuziek. Muziek die allesbehalve elitair is of op zoek is naar romantiek of schoonheid. Nee, deze muziek is een noodzaak. De cirkel naar de jaren zeventig en tachtig lijkt zich te sluiten met bands als Sleaford Mods, en nu dus ook met ‘Big Special’. Als je dan ook nog met ‘Black Dog/White Horse’ een nummer weet te maken dat op elke shortlist voor het beste popliedje van 2024 weet te komen, dan heb je misschien wel het belangrijkste album van 2024 tot nu toe gemaakt. (9/10) (So Recordings/Silva Screen Records Limited)