Op 31 maart 1988 sloot de steenkolenmijn van Winterslag definitief haar deuren, waarmee de douchezalen, het ‘bureelgebouw’, en het machinegebouw met de eigen energiecentrale voorgoed tot stilstand kwamen. Pas in 2001 verwierf de stad Genk de overblijfselen van de steenkoolmijn van Winterslag, waarna het idee ontstond om er een cultureel centrum van te maken, genaamd C-Mine. Dit initiatief is een prachtig voorbeeld van het behoud van industrieel erfgoed, terwijl C-Mine nu fungeert als een schitterende culturele hub in de Euregio.
Op de plaatsen waar tot 35 jaar geleden nog machines draaiden en koempels douchten, was afgelopen vrijdag en zaterdag weer tijd voor de tiende editie van het eigenzinnige ‘Little Waves’ festival. De programmeurs van Little Waves hebben al jaren een bijzonder oog voor (regionaal) talent, gedurfde muziek en wereldwijde pracht. Artiesten zoals Blaudzun, Bony King, Astronaute, Warhaus, Tamino, Portland en uiteraard de onvermijdelijke Whispering Sons hebben allemaal op Little Waves gestaan, vaak nog voordat ze doorbraken of zelfs maar bestonden. Het festival heeft zich bewezen als een echte broedplaats voor talent, waardoor het een jaarlijkse reis naar Genk meer dan waard is.
Wat het festival zo bijzonder maakt, is de diversiteit van het publiek dat het aantrekt. Alle leeftijdscategorieën zijn vertegenwoordigd, van mensen in moeilijke coltruien tot dit jaar opvallend veel heren, en een enkele dame, met een pornosnor. Het zou wel eens het begin van een nieuwe zomertrend kunnen zijn – iets om naar uit te kijken.
Het programma biedt een mix van veelbelovende nieuwkomers, onbekende parels, opkomend talent en absolute must-sees.
Dushime
De Belgisch-Rwandese Dushime betoverde het publiek met haar grenzeloze talent en authentieke présence. Haar optreden was een meeslepende mix van muzikaliteit en zang, waarbij haar stem fungeerde als een veelzijdig instrument dat moeiteloos verschillende geluiden creëerde, waarmee ze haar publiek meenam naar haar wereld. Haar vocale bereik was indrukwekkend en haar vermogen om met nuances te spelen, creëerde een betoverende ervaring. Haar aanwezigheid op het podium was intens en innemend, waardoor ze het publiek in een trance van bewondering achterliet. Haar performance deed denken aan de zielvolle klanken van Zap Mama, maar met een eigentijdse twist die de essentie van de nieuwe eeuw weerspiegelde.
Ão
Ão betrad het hoofdpodium van het Little Waves festival en overtrof alle verwachtingen. Zangeres Brenda Corijn leidde de band met een ongekende vastberadenheid en presenteerde een show die tot in de puntjes was uitgewerkt. Haar stem was fenomenaal, terwijl de begeleiding van de bandleden ronduit verbluffend was. De combinatie van heerlijke beats, atmosferische elektronische klanken en de virtuoze gitaarpartijen van Siebe Chau creëerde een hypnotiserende soundscape. Chau wist niet alleen zijn gitaar meesterlijk te bespelen, maar hanteerde ook een indrukwekkend arsenaal aan effecten en baspedalen, waarmee hij de muziek naar nieuwe hoogten tilde.
Bert Peyffers, de percussionist van Ão, was een ware sensatie achter zijn uitgebreide percussieopstelling, die ver verwijderd was van een traditioneel drumstel. Zijn ritmische grooves voegden een onmiskenbare diepte toe aan de muziek, en zijn creatieve spel was een lust voor het oor. Het was een optreden dat in het geheugen gegrift zal blijven, een perfecte combinatie van talent, inventiviteit en pure muzikaliteit.
Het is duidelijk dat Ão een band is om in de gaten te houden. Met hun ongekende energie en briljante muzikale vondsten zijn ze klaar om de wereld te veroveren. Festivalorganisatoren, let op: deze band is klaar voor de grote podia. Wat een feest, wat een genot om naar te luisteren!
Forest Swords
Het optreden van Forest Swords in de theaterzaal van het Little Waves festival was helaas een teleurstellende ervaring voor het publiek. Ondanks zijn indrukwekkende staat van dienst en positieve recensies van zijn albums, liet zijn live optreden veel te wensen over.
Een van de grootste pijnpunten van het optreden was het hoge geluidsniveau, dat onaangenaam was voor het publiek. Er leek een te simpele aanname te zijn gemaakt dat luider geluid automatisch indrukwekkender zou zijn, maar in werkelijkheid zorgde dit alleen maar voor een oncomfortabele luisterervaring.
Daarnaast was de visuele presentatie overweldigend, met een enorme stortvloed aan projecties die afleidden van de muziek zelf. Het was moeilijk om je te concentreren op de muzikale aspecten van het optreden, omdat de overdaad aan visuele prikkels de aandacht afleidde.
Op muzikaal gebied kon het optreden evenmin overtuigen. De muziek miste melodie en variatie, waardoor het al snel saai werd voor het publiek. Veel soundscapes met minimale ritmische afwisseling bleken niet genoeg om het verwende publiek van het Little Waves festival te boeien.
Al met al riep de pompeuze show van Forest Swords meer irritatie op dan bewondering. Hopelijk kan hij deze tegenvallende ervaring gebruiken als leermoment en terugkeren met een optreden dat zowel artistiek als technisch overtuigend is.
Selda Bağcan
Wat een onvergetelijke avond was het op het Little Waves festival, en dat allemaal dankzij de legendarische Selda Bağcan! Ja, je leest het goed, de levende legende zelf, op 75-jarige leeftijd, betrad het podium met een flair die zelfs de jongere generatie artiesten zou doen blozen. En hoewel ze misschien een beetje hulp nodig had om het podium op te komen, was het moment dat ze daar stond pure magie.
Zodra Selda begon te zingen, was er geen twijfel meer mogelijk: ze had de zaal in haar greep. De sfeer was elektrisch, vooral onder het Turkse publiek dat al zo lang naar haar optredens had verlangd. Het was alsof oma na een lange reis eindelijk thuiskwam bij haar kleinkinderen, en dat gevoel van warmte en verwondering vulde de hele zaal.
Maar het was niet alleen de nostalgische sfeer die de avond zo speciaal maakte. Selda, met haar levendige rode haar en een stem zo krachtig als ooit tevoren, bewees dat leeftijd echt maar een getal is. Met haar uitgebreide band bracht ze het publiek in extase, alsof ze niets anders gewend was dan optreden voor een uitzinnige menigte.
En laten we het niet eens hebben over de muziek zelf, die stond als een huis. De combinatie van traditionele Turkse folk met een vleugje rock-‘n-roll en elektronische geluiden was gewoonweg briljant. Het was alsof je werd meegenomen op een muzikale reis door de tijd, met Selda als je deskundige gids.
Dus, beste Little Waves festival, als jullie op zoek zijn naar een artiest van hetzelfde kaliber, zoek dan niet verder. En als dat niet lukt, nou, dan weten jullie wat jullie te doen staat: haal gewoon Selda weer terug. Want wat een feest was het!
Al met al maakte Little Waves 2024 indruk. Een festival als dit heeft zeker bestaansrecht, zoals al lang bewezen is. De eigenwijze programmering met ruimte voor opkomende muziek, originele gevestigde namen en grote verrassingen zal ook volgend jaar weer de echte muziekliefhebber naar de oude mijn van Winterslag weten te trekken.
Foto’s (c) Jan Vranken