Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt er voor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Billy Porter – Black Mona Lisa
Porter is bij het grote publiek vooral bekend ban zijn rol als Lola in de musical ‘Kinky Boots’, waarvoor hij terecht een Tony Award kreeg. Dat gaat met dit waarlijk fenomenaal goede album zeker veranderen. Porter steekt met ‘Black Mona Lisa’ Bruno Mars naar de kroon. Wellicht stoort hij hem zelfs van de dans troon af. Luister naar de retestrakke productie. De muziek is echt, gee protools, hier spelen mensen op. Er staat geen enkel zwak nummer op dit album. Het is dansen tot je erbij neervalt, daar is niets aan te doen. ‘Black Mona Lisa’, ‘Stranger Things’ waarop Porter een showcase van zijn capaciteiten als zanger geeft en het buitenaards goede duet met Lady Blackbird ‘Children (what time it is)’ zijn de onbetwiste hoogtepunten van dit album. Een geweldig idee voor kerstcadeau dit! (Jan Vranken) (9/10) (Universal)
The McDades – The Winter Collection
The McDades is een Canadese band gevormd door de familie McDade, oorspronkelijk uit Edmonton, Alberta. De groep, opgericht in de vroege jaren 2000, staat bekend om hun unieke mix van Keltische, folk- en wereldmuziek. Shannon Johnson, Solon McDade en Jeremiah McDade vormen de kern van de band, met wortels die teruggaan naar hun Ierse en Schotse erfgoed en dat proberen ze op ‘The Winter Collection’ over te brengen. Het album opent met hun ‘Dreaming On A Yuletide Night’, waarmee je wel meteen het beste nummer van de cd te pakken hebt. Leuk ook is hun versie van het beroemde ‘The Little Drummer Boy’ in een wereldmuziek versie. Voor de fans van Keltische folk is dit een verfrissend album voor de kerst. (Norman van den Wildenberg) (6/10) (Free Radio Records)
Andre 3000 – New Blue Sun
Na meer dan 15 jaar afwezigheid keert André 3000 terug met een nieuw album. Hij werkte nog wel samen met andere artiesten, zoals onlangs nog op het album van Killer Mike. Nu dus een eigen nieuw album, getiteld ‘New Blue Sun’ het album is een instrumentale plaat die gedomineerd wordt door fluiten en digitale blaasinstrumenten. Het openingsnummer, ‘I Swear, I really wanted to make a ‘Rap’ Album but This Is Literally the Way the Wind Blew Me This Time’, is een verwijzing naar de verrassende richting die het album heeft genomen. André 3000 heeft gezegd dat hij geïnspireerd is door artiesten als Laraaji, Brian Eno, Alice Coltrane, Steve Reich en Pharoah Sanders. Ook een ayahuasca-trip waarbij hij in een panter veranderde, heeft een rol gespeeld in de totstandkoming van het album. (Jan Vranken) (7/10) (Epic Records)
DJ Masquerade – Christmas Latin Dance Party Volume 2
Oké, we zijn ons er van bewust dat er latin dance liefhebbers zijn die ook Kerstmis vieren. Zeker in Zuid-Amerika, waar Kerst een belangrijk feest is. Maar de mix van kerstmuziek en latin dance is zo onlogisch, zelfs na 3 keer luisteren naar Dj Masquerade’s tweede editie van zijn ‘Christmas Latin Dance Party’. Deel één hebben we blijkbaar gemist, maar heel rouwig zijn we daar niet om. Eenvoudige dancedeuntjes die het vast goed gaan doen in de clubs, maar dan met in enkele nummers hier en daar een kerstklokje in verwerkt. Wellicht dat de teksten over De kerstengel gaan of het verhaal vertellen van Maria en Jesús, maar feitelijk ontbreekt er alle samenhang tussen Kerst en de simpele latin dance. Had het album ‘Summer Latin Dance Party’ genoemd en in juli uitgegeven, dan was het passend. Voor nu lijkt het op een goedkope marketingtruc om mee te liften op het succes van kerstalbums. Volledig de plank misgeslagen dus. (Norman van den Wildenberg) (3/10) (J & N Records)
Temic – Terror Management Theory
De nieuwe melodische prog-metal band Temic bestaat uit bekenden: Fredrik Bergersen, Eric Gillette, Simen Sandnes, en Diego Tejeida. Hun debuutalbum heet: ‘Terror Management Theory’. Behalve enkele rusten zijn er volop wendingen, details en verandering van stijlen in de muziek. Niet alle wendingen en outro’s verlopen subliem. De contrasten tussen de ingetogen stukken en de metal delen had groter mogen zijn qua volume, ook het contrast tussen laag en hoog is vrij klein. Hierdoor komen de tracks minder tot leven. Het geluid van de cimbalen is wat kil. Pluspunten: Fredrik weet me regelmatig te raken met zijn stem. De (gestapelde) zang en de muziek zijn in balans. Er is veel, gaaf gitaarspel, de bas en gitaren klinken regelmatig lekker zwaar. Het drumwerk is dynamisch. De toetsen komen soms naar de voorgrond. Er zijn diverse (industriële) geluidseffecten. Het slotnummer ‘Mothallah’ is door de koorzang en het bijzondere einde verrassend. (Esther Tamerus-Kessel) (7/10) (Season of Mist).
Palehorse – Hunting Grounds
Metal met een apocalyptische blik op onze huidige beschaving. Het zal eens niet zo zijn . Tien nieuwe tracks van die metalband die een voorbeeld neemt aan bands als Nuclear Assault en Anthrax. De mix is, voor het genre, nog lekker licht gehouden met veel snijdende gitaren en minder beukende bas. ‘Skeleton Shuteye’ is apart en opvallend, met coole unisono riffs en daardoor het leukste album op dit ook goed gezongen album. Goed te doen dit. Lekker voor Kerst. (Jan Vranken) (7/10) (Indie Records)
Olga Tañon-Tañon Con Mas Power
Olga is een singer/songwriter uit Puerto Rico die in haar carrière zelfs al twee Grammy Awards heeft gewonnen. Dat gaat ze met zekerheid niet herhalen voor dit album. Dit album is gewoon niet goed. Echt niet. Prioductioneel klinkt het nergens naar, het ijkt wel een demo gemaakt door die toetsenist op tiktok die ‘Another Brick in the Wall’ op een orgeltje speelt bij een bruiloft. Als je echt wil kan je er waarschijnlijk pijnlijk wel op dansen, maar dit kan eigenlijk niet serieus uitgebracht worden. Het artwork is ook van ongekende kwaliteit. Ook iets voor kerst! (Jan Vranken) (3/10) (Olga Tañon)
Ashley Sienna – I Am
Ashley is een alternatieve popzangeres die in haar liedjes haar dromen omvormt tot liedjes.
Op ‘I am’ diet ze dat voor het eerst een heel album lang. Geproduceerd door Inverness die ooit Bego voor zichzelf, dat lukte niet zo goed , en nu schrijft en produceert hij voor anderen. het album klikt als dertien in een dozijn. De nummers worden gedomineerd door vette retro orgel geluidjes alsof je naar een gotische horrorfilm zit te luisteren. ‘444’ is eigenlijk het enige nummer dat enige commerciele potentie lijkt te hebben. Ashley zal het waarschijnlijk van een tweede album moeten gaan hebben. Dan gaat ze vast doorbreken. Misschien iets voor de kerst dit ? (Jan Vranken) (4/10) (Ashley Sienna)
Plain White T’s – Plain White T’s
Ooit begonnen als emo-punkbandje uit Chicago is de band inmiddels geëvolueerd tot een een soort van emo popbandje. Geen boosheid meer, geen hoekige, slordig gespeelde gitaren, dit keer probeert de band het met netjes gladgestreken gitaarriffjes onder plastic syths en netjes in de maat spelende drums. Beetje Green Day achtige zang erover heen. Punk en rebels? Nee hoor, het is dat ze gewoon expres hardop ‘shit’ roepen, iets dat in de US of A niet mag. Foei. De muziek is zeker niet slecht, wel behoorlijk mainstream, Pakkende deuntjes voor pubers met, maar ook zonder pukkels. Voor elk wat wils. Best leuk voor kerst dus. (Jan Vranken) (6/10) (Fearless records)
Gerard Joling – Dit ben Ik
Gerard Joling heeft een nieuw album uitgebracht onder de titel ‘Dit ben Ik’. Goed te weten, te veel mensen in Nederland hebben geen idee wie Gerard Joling is blijkbaar. Zeventien gloednieuwe Joling liedjes. Gezellig, jolijt, geen kapsones, geen gedoe, lekker rechttoe rechtaan deuntjes. Prima voor in de voetbalkantine met veel bier, of op de vijfentachtigste verjaardag van tante Marjan. ‘Dit is de Tijd’ met de onvermijdelijke Donnie zal wel een gigantische hit worden. Muziek om een grote kapsalon bij te eten. Meer hoeft dat niet te zijn. (Jan Vranken) (3/10) (ENL-records)
