Gitarist Steve Rothery kennen we natuurlijk van Marillion, waarvan bijna iedereen (van jong tot oud) de hit ‘Kayleigh’ kent. Op de prachtige nazomerdag van 7 september stond Steve Rothery met zijn band in De Bosuil in Weert. Het voorprogramma werd verzorgd door het progressieve rock & pop duo The Dave Foster Band. De band werd opgericht door gitarist/multi-instrumentalist Dave Foster en de Nederlandse zangeres Dinet Poortma.
Bijna ongemerkt verschenen Dave, Dinet en toetsenist Riccardo Romano op het podium. Nog voordat er één noot was gespeeld, was het geroezemoes in de zaal grotendeels verstomd. Deze akoestische set begon met ‘Cabello’. Dinet heeft een mooie, heldere stem. Haar manier van performen kwam wat rusteloos over, ze leek nogal zenuwachtig. Maar dat was niet te horen aan haar zingen. Af en toe keek ze opzij naar Dave, hij gaf haar een blik van vertrouwen. Tussen Dave en Ricardo was er subtiele non-verbale communicatie. Het geluid was goed, en dat gold ook voor hoe er gezongen en gespeeld werd. Dinet liet veel variatie in stemvolume horen. Sommige hoge noten klonken een beetje onzeker. Dat kwam misschien deels door het geklets en gelach wat verder achterin de zaal.
Glimmer
‘Dive In’ komt van het nieuwste album ‘Glimmer’. Dinet zong deze tekst met veel beleving. Het nummer van ‘Marlene On The Wall’ is oorspronkelijk van Suzanne Vega. Dinet’s stem kwam ook hier mooi uit. Voor aanvang van ‘Counting Down The Days’ zei Dinet dat ze hulp nodig had om “Yeah Yeah” mee te zingen. Dat deed men, ook klapte men mee. Hierna verliet de band het podium. Voor Dave en Ricardo was het slechts een pauze, want zij maken ook deel uit van de band van Steve Rothery.
The Ghosts of Pripyat
Steve Rothery en band verschenen zonder showelementen op het podium. Al snel klonk de sferische start van ‘Morpheus’. De eerste zachte, meeslepende gitaartonen werden natuurlijk gespeeld door Steve. De tempo-en volumewisselingen verliepen foutloos. Na dit nummer begroette Steve de aanwezigen, waarbij hij vertelde dat ze nog een paar nummers van ‘The Ghosts of Pripyat’ zouden spelen. Door de gesampelde geluiden was het duidelijk dat ‘Old Man of the Sea’ was. Steve en Dave speelden even samen, ze speelden gefocust. Het publiek keek ademloos toe. Drummer Leon Parr speelde mooi zacht in de rustige delen. Op de momenten dat het tempo in de muziek hoger lag, stond Ricardo half dansend achter de toetsen. De bas van Yatim Halimi was mooi in balans met het geheel. Steve is de leadgitarist, maar het aandeel van Dave was groot en goed. Zo speelde hij een belangrijk snel deel van ‘Summer’s End’.
Kayleigh
Na deze drie prachtige nummers verscheen zanger Martin Jakubski. Want vanaf nu werden er Marillion nummers gespeeld. Ze begonnen met ‘Kayleigh’, natuurlijk werd deze grote hit van af de eerste tonen herkend. Martins stem past perfect bij de Marillion sound. Hier was het Steve die het rockende gitaarspel voor zijn rekening nam. Fans klapte en zongen delen mee.
De soms plotselinge wendingen in tempo en volume werden perfect gespeeld. Steve speelde regelmatig met gesloten ogen, af en toe maakte hij oogcontact met de fans. De bandleden hadden subtiele non-verbale communicatie, dit was genoeg om elkaar te begrijpen. Ondanks hun bescheiden manier van performen was het duidelijk dat zij genoten van het performen, en van de reacties uit de zaal. Veel nummers werden grotendeels meegezongen, en ieder nummer werd heel terecht met een royaal applaus beloond.
Sugar Mice
Martin zong goed, in ‘Cinderella Search’ had hij mooie vocale uithalen. Daar waar het kon toonde hij plezier. Zijn emotionele beleving was goed te zien in ‘Incubus’. Eén van zijn eigen favorieten was ‘Sugar Mice’, ook deze werd fantastisch gespeeld en gezongen. Fans zongen spontaan mee met nummers als ‘Script for a Jester’s Taste’. De sfeer in de zaal was geweldig, men genoot met volle teugen. Er werd een gevarieerde set gespeeld. De laatste nummers voor de toegift waren ‘Three Boats Down From The Candy’, en ‘Fugazi’. De toegift bestond uit ‘Afraid Of Sunlight en ‘Garden Party’.
Steve Rothery en band hadden bijna twee uur non-stop gespeeld. Dit was de eerste show van de tour. Met deze fantastisch uitgevoerde set hebben ze de lat heel hoog gelegd voor zichzelf. Het zal niet meevallen om dit te evenaren. Maar de mannen zijn ervaren genoeg om op dit niveau te blijven spelen.