Dinsdagavond trakteerde de Amerikaanse Chris Isaak het publiek in een uitverkocht popzaal 013 in Tilburg op een spetterend concert. De legendarische zanger en acteur, die al meer dan drie decennia actief is in de muziekindustrie, bracht zijn kenmerkende mix van rockabilly, pop en Americana naar het Nederlandse publiek.
Danny Vera
Voordat Chris Isaak het podium betrad, mocht de Nederlandse singer-songwriter Danny Vera de avond openen als special guest. Vera, een bekend gezicht in Tilburg vanwege zijn studie aan de Rockacademie, bracht zijn unieke Americana-geluid ten gehore. Het was duidelijk dat de twee artiesten geen vreemden voor elkaar waren, gezien het feit dat de gitarist van Isaak eerder had meegespeeld op een van Vera’s nummers en Vera in 2010 al eens de show van Isaak in 013 had geopend. Toen met knikkende knieën met moeite geregeld, deze keer kon Danny makkelijker met Chris om tafel om diens support te regelen.
Danny Vera, de veelgeprezen Nederlandse singer-songwriter, bracht zijn kenmerkende Americana-geluid naar het podium tijdens een adembenemend concert. Het publiek werd meegesleept door zijn warme stem en meeslepende teksten, terwijl hij een mix van eigen nummers en tijdloze covers ten gehore bracht. Met zijn charismatische podiumprésence en indrukwekkende muzikaliteit wist Danny Vera het publiek te betoveren en een onvergetelijke avond te bezorgen. Het concert was een bevestiging van zijn status als een van de meest getalenteerde en geliefde muzikanten van Nederland. Het hoogtepunt was natuurlijk het afsluitende ‘Roller coaster’, waarbij Vera door Chris Isaak verrast werd toen deze voorafgaande aan het nummer het podium betrad om Vera nog even een paar veren in de reet te steken. Terecht!
Chris Isaak
Met een volle zaal en een sfeervolle ambiance begon Isaak met ‘The Man With the Golden Arm’, een nummer van Elmer Bernstein. Het publiek werd meteen meegesleept door de iconische stem van Isaak en de energie van zijn band. De sfeer werd verder opgebouwd met nummers als ‘American Boy’ en ‘Somebody’s Crying’, waarbij Isaak zijn soepele podiumprésence liet zien en zijn band liet merken ondanks de leeftijd nog soepel in de beentjes te zijn. Dat de zanger het niet hoog in de bol heeft gekregen, was al snel duidelijk. Isaak maakte veel contact met het publiek, had zelfspot en ging bij ‘Waiting’ niet op de rand van het podium zitten, maar liep de trap af en trok door het publiek tot ver achter in de zaal. Dichterbij kon je de man niet krijgen.
Een van de hoogtepunten van de avond kwam al snel met ‘Wicked Game’, de wereldwijde hit die Isaak naar de top van de hitlijsten bracht. De melancholische tonen en de sensuele sfeer van het nummer vulden de zaal, en het publiek zong enthousiast mee met de beroemde melodie.
Naast zijn eigen hits bracht Isaak ook eerbetoon aan zijn muzikale invloeden. Hij verraste het publiek met covers van Roy Orbison’s ‘Oh, Pretty Woman’ en ‘Only the Lonely’, waarbij zijn vocale bereik en interpretatievaardigheden schitterden. Wat helaas minder schitterde was het nummer van en door bassist Rowland Salley, die het nummer ‘Killing the Blues’ zong. Hierbij was echter duidelijk dat met de blues ook Salley’s stem vermoord was, want met alle respect voor de artiest, de uitvoering was podiumonwaardig. Jammer, want diens bas-spel was dan weer wel klasse.
Toch weer Danny Vera
Wat wel erg goed was, was ‘I forgot to remember to forget’, waarbij Isaak opnieuw Danny Vera ten tonele riep. De samenzang tussen de twee ging zo gemakkelijk, als ware het Simon & Garfunkel of Acda en De Munnik. Zou Chris in Nederland of Danny in Amerika wonen, zouden de twee absoluut een succesvolle duo-carrière van de grond krijgen. Maar goed, twee succesvolle solocarrières zullen de twee ook niet over klagen.
Het publiek werd verder getrakteerd op een mix van oude klassiekers en nieuwer materiaal uit het repertoire van Chris Isaak. Nummers als ‘San Francisco Days’, ‘Blue Hotel’ en ‘Big Wide Wonderful World’ kregen een enthousiaste respons van het publiek, terwijl nummers als ‘I Want Your Love’ en ‘Don’t Leave Me on My Own’ de fans meenamen op een nostalgische reis.
James Bond
Voor de toegiften liet Chris Isaak zijn veelzijdigheid zien met een medley van ‘Baby Did a Bad Bad Thing’, ‘Bye, Bye Baby’ en het iconische James Bond Theme. De 67-jarige Amerikaan sloot de avond af met een tweede toegift, want wees nu eerlijk, dat had Tilburg wel verdiend. Een spetterende uitvoering van ‘I’ll Go Crazy’, een cover van James Brown & The Famous Flames, luidde het definitieve einde in.
Het concert van Chris Isaak in popzaal 013 was een ware triomf. Zijn charismatische aanwezigheid op het podium, gecombineerd met zijn tijdloze muziek, zorgde voor een magische avond voor het uitverkochte publiek. Met zijn hits en zijn interpretaties van klassiekers bewees Isaak waarom hij een internationaal gewaardeerde artiest is die na al die jaren nog steeds op eenzame hoogte staat in zijn stijl.
Foto’s (c) Jayno Berkhoudt