Thomas Azier staat op het punt om in de eerste helft van februari zijn nieuwe album ‘The Inventory of our Desire’ uit te brengen. Het is alweer zijn vijfde album vanaf 2014, toen hij met ‘Hylas’ debuteerde. Een ‘nadenk-album’ werd dat toen genoemd in de pers.
Thomas Azier is van oorsprong afkomstig uit Leiderdorp maar leidt tegenwoordig het leven van een waar kosmopolitisch burger. Maxazine ging in gesprek met Azier vanuit Parijs, om het verhaal achter het nieuwe album te horen. Thomas Azier zit met zijn muziek in een niche markt. Noem het avant-garde, noem het avant-pop. Voor Thomas zelf is het toch in de basis gewoon popmuziek. Het nieuwe album klinkt bij vlagen zelfs ‘ jazzy’, een stijl die voorheen niet meteen snel gekoppeld zou worden aan een Azier album.
‘Ik begrijp dat je dat zegt’ haakt Thomas in. ’Het heeft heel erg te maken met de mensen waarmee ik heb gewerkt. Die zijn ontzettend belangrijk geweest voor de totstandkoming van dit album. Het selecteren van de muzikanten die op je album gaan spelen is erg belangrijk en zijn ‘key’ voor het bepalen van de sound die je wilt krijgen, Dat is iets dat ik van de werkwijze van Tom Waits heb geleerd. Het werkt voor mij heel goed om een autodidact, zoals gitarist Obi Blanche, die puur op gevoel werkt, samen te laten spelen met traditioneel geschoolde muzikanten, die er jarenlang voor geleerd hebben om hun instrument onder de knie te krijgen.’
Je werkt al lang samen met de Finse experimentele gitarist Obi Blanche, die is deels ook verantwoordelijk voor het vaak experimentele en ‘schurende’ karakter van je muziek. Als we dan bijvoorbeeld naar het prachtige ’Blue Eyed Baby’ luisteren op je nieuwe album, dan klinkt dat bijna als een jazz standard. Thomas knikt en geeft antwoord: ‘Dat komt door saxofonist Maarten Hogenhuis met wie ik samenwerk. Dat is een jazz muzikant pur sang.‘
Maarten Hogenhuis is een van de beste jazzmuzikanten van de jongere generatie in Nederland. Hij speelt onder andere bij de powerjazz groep BRUUT!, en bij Krupa & the Genes. Als sideman is Maarten te horen geweest bij Pete Philly & Perquisite, The Four Tops, The Temptations, New Cool Collective Bigband, Ben van Gelder, Benjamin Herman, Jesse van Ruller, Joris Roelofs, en Anton Goudsmit to name a few.
‘Op drums speelt de Belgische drummer Simon Segers, die een geheel eigen stijl heeft ontwikkeld tussen rock, free-jazz en avantgarde. Hij werkt ook veel met modulaire synthesizers en is erg vernieuwend. Zonder deze mensen had ik dit album niet kunnen maken’ vervolgt Thomas. ’Het is met deze groep muzikanten dat ik een muzikale conversatie kan hebben. Mensen die open staan voor elkaar. De een die met een ondefinieerbaar geluid muziek maakt, en de ander, met jarenlange muzikale scholing, die dan meteen hoort welke toonsoort dat is, en het oppakt, om er dan samen muziek van te kunnen maken.’
Thomas denkt even na en vervolgt dan: ‘Het album is deels gemaakt toen corona nog duidelijk aanwezig was. Daarom is het toch een vrij intiem album geworden. Ik had heel erg behoefte aan samen spelen en mensen om me heen, dat was nog vanwege de corona-solitude zeg maar. Veel songs zijn uiteindelijk in een of twee takes opgenomen. En dat leidt dan tot een ‘schoonheid van imperfectie’… dat is het dan gewoon.’
‘Puurheid is waar ik naar op zoek ben’
Nu je met ‘The inventory of our Desire’ je muzikale horizon verder verbreedt, is daarmee ook je eigen muzikale referentiekader veranderd ? Ben je naar andere muziek gaan luisteren als inspiratie?
‘Weet je’ steekt Thomas van wal; ‘Ik hou heel erg van popmuziek. Gewoon drie minuten liedjes met een kop en een staart, dat is ook een heel sterk en krachtig middel om je verhaal te vertellen. Dat gezegd hebbende merk ik wel dat ik de laatste tijd meer naar klassieke muziek en experimentele werkvormen ben gaan luisteren. Dat zijn wel inspiratiebronnen voor me. Ik ben veel gaan luisteren naar mensen als Scott Walker, die had eerst in de jaren 60 mainstream succes met ‘the Walker Brothers’, maar die is steeds experimenteler gaan musiceren. Ik luister ook graag naar minimalistisch componist Steve Reich.’ Na een slok water vervolgt hij: ‘Het is na corona sowieso wel een moeilijke periode geweest en ik heb ook het gevoel dat ik in een soort ‘midden-carrière’-moment zit waarbij het tijd wordt voor nieuwe mensen en voor nieuwe, innovatieve uitdagingen.’
Met de release van ‘ the Inventory of our Desire’, zullen we je, samen met een band, ook wel weer live zien gaan optreden. Toch is er voorlopig nog maar één show gepland, in het Depot te Leuven, België. Ik hoor van veel artiesten dat het sinds corona moeilijker is voor independent artiesten om een tournee te kunnen organiseren. Geldt dat ook voor jou?
Thomas gaat even verzitten, denkt eerst even na. ‘Dat klopt inderdaad. Om me heen zie ik muzikanten wel als vliegen uit de lucht vallen, muzikanten van mijn leeftijd, die ook net als ik een gezin hebben waar ze verantwoordelijk voor zijn. Je kan niet oneindig in je kunst blijven investeren, en dan vervolgens met lege handen thuiskomen.
Dat gezegd hebbende, gaan we zeker met ‘The Inventory of our Desire’ live spelen. In oktober hebben we al een mooie tour gedaan, en er zit wel een en ander in de pijplijn voor de komende tijd, maar het moet wel uit kunnen komen met deze groep mensen. Weet je, er zijn nu veel zalen, die leggen het volledige productierisico bij de artiest, ze geven geen garantie meer dat je daadwerkelijk kan spelen. Dat kan in het ergste geval betekenen dat je als artiest moet betalen om ergens op te kunnen treden. Dat kan gewoon niet. Dat kan ik niet doen.’
Even valt een stilte, en ik voel, dit is niet het moment om door te vragen. Thomas zit nog even na te denken voor hij vervolgt. ’Weet je, hoe specifieker mijn werk wordt, hoe minder verkoopbaar het wordt. En we zitten in een periode dat zaken als Spotify niks meer opleveren. Touren is ontzettend complicated op het moment. Dus het is zeker een een moeilijke periode voor independent muzikanten, zeker voor hen die in een niche stroming werken.’
Any last words? Thomas schiet in de lach. ‘Laten we positief afsluiten. Ik maak muziek, ik blijf muziek maken, dat is wie ik ben.’
Het nieuwe album van Thomas Azier, ‘ the Inventory of our Desire’ komt op 10 februari uit.
