Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt er voor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Sauce Walka – Sauce Ghetto Gospel 3
De uit Houston afkomstige rapper Sauce Walka , geboren als Albert Mondane is een van die rappers die voortgekomen zijn uit die millennial geboortegolf. Hij van Hondurese oorsprong, maar is gevestigd in Houston, Texas. Afgelopen week kwam zijn album ‘ Sauce Ghetto Gospel 3’ uit. Inderdaad, de opvolger van deel 1 en 2. Een nogal pretentieuze titel. De man laat zichzelf erop voorstaan dat hij het slang woord ‘ drip’ veel gebruikt in zijn teksten. Poeh dan ben je een hele meneer natuurlijk. Zijn album kent maar liefst 19 tracks , die allemaal gaan over pimping, hoes, dripping en meer van dat soort ongein. Totaal overbodig. Zijn flows zijn cliché, zijn beats goedkoop. Waarom zou een mens überhaupt naar dit soort rommel luisteren als er zoveel echt goede hip-hop uit komt ? Niet dus. (Jan Vranken) (3/10)(The Sauce Familia/Empire)
2DCAT – Fantastic Voyage
2DCAT is een electropop/synthpop band afkomstig uit Washington DC. en San Francisco. Hun synthpop muziek heeft zoals ze zelf claimen zware synthwave-, retrowave- en dreamwave-invloeden, maar ook invloeden uit het new wave-genre uit de jaren 80. Al in begin december kwam hun album ‘Fantastic Voyage’ uit . 12 tracks die inderdaad allemaal nogal gedateerd klinken, en weinig origineel zijn qua sound en compositie. Zichzelf herhalende arpeggio’s, vervelende deuntjes die dan bij een refrein zonder enige variatie een beetje omhoog gaan. That’s it. Ongetalenteerde ‘ muzikanten’ die iets na proberen te maken. ‘ Come back to me’ verveeld al meteen. ‘ Stay with me’ , voorspelbaar vanaf de eerste maat. ‘I’m on my way’ een Communards rip-off met vervelende pseudo artistiek nasaal gezang. Nee dit album is helemaal niet leuk. Zet gewoon ‘Quiet Life’ van Japan op, dan hoor je hoe het wel moet. (Jan Vranken) (4/10) (2DCAT)
Final Error – Necromantic Rituals
Uit Lippstadt, Duitsland komt de thrash metal band ‘ Final Error’ . Een dikke voldoende krijgen ze in ieder geval voor een gevatte bandnaam, die in het genre zeker her en der voor een glimlach kan zorgen. Met hun nieuwe album ‘Necromantic Rituals’ presenteren ze ons een heerlijke bak herrie. Goeie genade wat gaan deze gasten tekeer. Heerlijk. En uiteraard draait het in deze muziek zich om de subtiele nuances, maar het album is toch echt meer death dan trashmetal, dus liefhebbers van trash, loop maar even door.
Ondanks dat de band in ‘ höchstgeschwindigkeit’ door het materiaal heen raast, als waren ze zelf de ruiters van de Apocalypse, kan je hier en daar toch nog wel gewaar worden dat er diep binnenin die rottende corpses toch nog iets van melodie zit. Enfin, voor liefhebbers een lekker album, waar je je kop lekker op losbangen. Geen garanties voor nekblessures in ieder geval. (Jan Vranken) (7/10)
Oliver Tree – Cowboy Tears drown the World in a Swimming Pool of Sorrow
Oliver Tree is een beetje maf. En dat is best leuk . De uit Santa Cruz afkomstige rapper, muzikant, comedian en overall duizendpoot heeft onder de titel ‘Cowboy Tears drown the world in a Swimming Pool’ zijn derde studio album uit, en dat is best leuk geworden. Maar liefst 24 tracks lang is het album . Beetje rock, beetje pop, beetje rap, vanalles wat komt voorbij. Je kan denken aan Green Day, maar ook langer geleden aan Beastie Boys. Aliver weet waar hij de mosterd het beste kan halen, als je niet zo heel erg getalenteerd bent, en toch wat leuks wil maken, De Duitsers hebben er een spreekwoord voor : ‘ In den beschränkung zeigt sich den meister. ‘ En dat kan Oliver heel goed.
‘Placeholder; zou zeker hitpotentie hebben gehad in de late jaren 90. ‘Battleship’ kan best als meezinger in de auto, ‘Doormat’ is gewoon een leuk liedje. Ja zo gaat dat maar door. Ik ga gewoon helemaal niks vervelends zeggen over dit album. Leuk ! (Jan Vranken) (7/10)(Atlantic Recording Organization)
Carmen Sars – Aangeraakt door liefde
Het jaar kan niet als zand door onze handen glippen, zonder toch het album ‘Aangeraakt door liefde’ van zangeres Carmen Sars even in het voetlicht te plaatsen. Wat een schande dat we dit mooie album, dat we al enkele weken aan het beluisteren zijn niet meteen op 7 December, bij de release hebben gerecenseerd. Sars presenteert een heerlijk jazzy album, met heel fijne teksten, een top interpretatie en de begeleiding is in handen van A++ categorie muzikanten in Nederland. ‘Mijn lief is als de wind’ , begeleid door het Sarah Koch strijkkwartet. Bloedmooi. Sars ‘ muziek is een mooie mix van Jazz en chansons. Kleinkunst meets pop. Fransen kunnen het heel goed, maar nu dus ook een Nederlandse zangeres. ‘De Zee’ raakt aan de ziel van de fado, en doet je vanzelf je ogen sluiten. Arrangementen klinken modern maar worden her en der geraakt door de luchtstroom van de vergeten embouchure van Chet Baker. Dit is het beste Nederlandstalige album van 2022. (Jan Vranken) (8/10)(Concerto Records)
