Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt er voor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Honey Dijon – Black Girl Magic
Honey Dijon heeft al een carrière van dik twee decenniums erop zitten in de elektronische dance en als DJ. Nog niet zo heel erg lang geleden zat ze op het niveau van een clubnight draaien voor $150 dollar. Tegenwoordig draait ze rond de 200 shows per jaar over de hele wereld en noemde Madonna haar “Haar meest favoriete deejay in de wereld” nadat ze samen hadden gewerkt aan een remix van Madonna’s ‘Finally Enough Love’. Dijon behoorde ook tot het schrijvers en productieteam van Beyoncé’s ‘Renaissance’. Een mooi carriere dus. Nu dan ‘Black Girl Magic’. Vijftien lekkere clubtracks met een collecte collabs waar je blij van wordt. De collab met Dope Earth Alien resulteert in een heerlijke track ‘It’s Quiet Now’. Met Hadiya George samen produceerde ze de dancefloor filler ‘Not About You’. ‘Black Girl Magic’ is een heerlijk album dance, maar toch jazzy, een heerlijke samensmelting van moderne beats en seventies en eighties sounds. Top voor elk feestje. (Jan Vranken) (8/10) (Classic Music Company)
Hilde Vos -Home
Op het laatst sinds haar deelname aan Johan Derksens ‘The Sound Of The Blues & Americana’ heeft Hilde Vos bekendheid gekregen bij een groter publiek. Toch is deze van oorsprong Nijmeegse zangeres geen onbekende in het wereldje van de country en americana. Hilde heeft al wat singles en albums op haar naam staan en is druk bezig om prijzen en nominaties te vergaren. Zo won zij de prijs voor het beste countrylied in zowel 2011 en 2018. Zij zong samen met Dick van Altena, Ilse DeLange, Bobby Bare en Vince Gill. Onlangs is haar nieuwe album ‘Home’ verschenen met daarop elf nummers, waarvan zeven door haar zelf zijn geschreven. Begeleid wordt Hilde door multi-instrumentalist John Geuzinge Havinga, de bassisten Roelof Klein en Robin Muilwijk, drummer Fokke de Jong en Nienke Geuzinge Havinga, die de achtergrondzang verzorgt. De productie was in handen van de al genoemde Nienke en John, die tevens een van de nummers, ‘Solid Ground’, hebben geschreven. Het resultaat is een ijzersterk album met elf goed uitgevoerde nummers. Hilde is sterk in het schrijven van persoonlijke nummers, zoals ‘Home’, ‘All These Years’ en het mooie ‘All These Years’. De meest opvallende nummers zijn de twee duetten, zoals het vrolijk rockende ‘The Last Thing On My Mind’ van Tom Paxton met Bennie Jolink, en het met levenspartner (en drummer) Fokke de Jong gezongen ‘Better Move It On Home’, een cover van Ray Griff. Andere nummers die wat mij betreft een speciale vermelding verdienen zijn ‘What Would Dolly Do’ en het titelnummer ‘Home’. Kortom, een prima album met prachtige persoonlijke nummers, waarvan de teksten het meer dan waard zijn om beluisterd te worden. (Eric Campfens) (8/10) (Eigen productie)
Stormzy – This is what I Mean
Het hagelnieuwe, derde album van Stormzy heet ‘This is what I mean’. Stormzy, Londenaar van Ghanese origine, bouwde zijn carriere op vanuit zelfgemaakte mixtapes tot aan een succesvol optreden op het Glastonbury Festival. ‘This is what I mean’ bevat 12 nieuwe tracks. Briljant goed geproduceerd klinkt het album als een heel moderne klok. Hoorbaar is dat de muziek weer een stap commercieler is geproduceerd, meer mellow ook. Deze muziek is honderd procent radioproof. Om het album te schrijven trok Stormzy naar een mooi rustig tropisch eiland. Dat is te horen op het album. Chill, relaxed en heerlijk vrij. Favoriete tracks zijn ‘My Presidents are Black’ en het prachtige, verstilde ‘Holy Spirit’, beide absolute hit-kandidaten. Gasten zijn er ook, Sampha, Nao, en Amaarae verleenden hun medewerking. Een heel erg fijn album! (Jan Vranken) (8/10) (Def Jam)
Jim Keller – Spark & Flame
Zijn eerste muzikale stappen zette hij eind zeventiger jaren in San Francisco als onderdeel van de band Tommy Tutone. Inmiddels is Jim Keller alweer een aantal jaar woonachtig in en werkzaam vanuit New York. Eerst als directeur van het bedrijf van Philip Glass en later als eigenaar van eigen uitgeverijen en een managementbureau voor bevriende artiesten. Vanaf 2005 brengt hij zijn eigen muziek uit. Onlangs verscheen Kellers vijfde soloalbum ‘Spark & Flame’. Waren zijn eerdere albums sober en karig te noemen voor wat betreft het aantal gebruikte instrumenten, deze keer is er wat meer gebruik van gemaakt. De nummers werden live in de studio in New York opgenomen, waarna multi-instrumentalist en Keller ermee aan de gang gingen en blazers, toetsen, gitaar en achtergrondvocalen aan toe voegden. Het resultaat is een wat meer rockende sound vergeleken met het eerdere werk. De twaalf nummers zijn allemaal van de hand van Jim Keller en Byron Isaacs. Wie bekend is met het werk van Keller weet dat hij een songwriter is die kleine verhaaltjes in een muzikale omlijsting weet te verpakken. Ook op dit album zijn de teksten minstens zo belangrijk als de muziek. Erg vrolijk is het allemaal niet, wat titels als ‘Falling Down’, ‘Till The Water Drinks My Bones’ en ‘Even Angels Have To Fall’ al verraadden. Niet vrolijk, maar wel heel mooi. Aanrader. (Eric Campfens) (7/10) (Continental Record Services)
Flori del Pino – Error 40
De van oorsprong Spaanse, maar in Nederland wonende artieste Flori del Pino heeft onder de titel ‘Error404’ haar debuutalbum uitgebracht. Waarom ze de ‘ page not found’ error code als titel heeft gekozen wordt nergens duidelijk, anders dan dat jet album begint met een soort van geluidscollage waarin termen als ‘Security breach’ voorbijkomen. Artistieke vrijheid. Ze zegt haar reis ervaringen die ze vanaf haar achttiende maakte te verwerken in haar muziek. je zou haar kunnen herkennen van haar collab met Kempi op de track ‘Voor Jou’ Het 12 tracks tellende, Spaanstalige debuutalbum, zou je het best kunnen omschrijven als latin-urban. Muzikaal stelt het weining voor. Vocaal veel gekreun en gesteun en galm. Als je dat waardeert zal je het leuk vinden. ‘Laat dat’, een collab met dancehall DJ Fastah Selectah uit Fuenlabrada, Madrid. Leuk voor op een zomerfeestje. (Jan Vranken) (6/10) (Flying Dog Records)
