Within Temptation staat bekend om hun groots opgezette live shows en hun interactie met de fans. Daarom zag de band een live stream in eerste instantie niet zitten. Gelukkig realiseerden ze zich dat je met een van te voren opgenomen show dingen kunt laten zien die tijdens een echte live show onmogelijk zijn. Zo ontstond het idee van de virtuele reality show ‘The Aftermath’. Dit is een post-apocalyptische wereld, waarin het niet duidelijk is of de mens wel of niet zal overleven. Voor deze show zijn de allernieuwste technieken gebruikt; zo kon Within Temptation de grenzen van het onmogelijke opzoeken.
Forsaken
De show begon met beelden van een halfvergane stad en het zwarte hoofd van een VR (Virtual Reality) personage, met fel rode ‘lichtende’ ogen. Al pratend zorgde zij voor een inleiding, begeleid door sombere symfonische muziek. Nadat zij uitgesproken was, zag je meer van deze stad. In deze surrealistische sfeer werd de spanning opgebouwd. Daarna zong Sharon den Adel prachtig hoog en helder. Met de openingszinnen “Now the day has come, We are forsaken this time” weet men dat ‘Forsaken’ het eerste nummer van deze spectaculaire show is.
Ondanks de rustige start van dit nummer, wist je bijna niet waar je moest kijken. Behalve dat er een half vergane stad te zien was, waren er ook nog divese podia op verschillende hoogtes. Alles was zo in beeld gebracht dat het leek of je er zelf doorheen vloog. De lichtshow was fantastisch; deze werd regelmatig van veraf in beeld gebracht. Soms was er zo veel te zien op deze immense setting, dat je de bandleden amper zag. Dit visuele spektakel was werkelijk megagroot opgezet. Maar het ging natuurlijk om de muziek, en ook dat klonk geweldig. Ze speelden met dezelfde bezieling als op een live podium. Helemaal op het laatst zat er een lichte echo op Sharon’s stem, natuurlijk zong ze loepzuiver. Dit was vast een kippenvel momentje voor de fans.
Paradise (What about us?)
Er was zo veel te zien dat het me pas bij het tweede nummer, ‘Our Solemn Hour’, opviel dat Sharon een goudkleurig sieraad om haar gezicht droeg. De bandleden stonden allemaal op hetzelfde grote podium, achter hun was er een enorm grote beamer. Deze beelden werden afgewisseld met beelden van de surreële wereld om hun heen. Ook tijdens ‘Paradise (What about us?)’ stond de band gezamenlijk op het podium. Dit werd afgewisseld met beelden van gastzangeres Tarja Turunen. Zij was in de verte te zien, staand op een half ingestort gebouw. Je hoorde een tweede zangeres , gelukkig was ze ook af en toe op de beamer te zien. Omdat de dames best wel op elkaar lijken, en omdat de beelden snel wisselden, zou je zomaar gemist kunnen hebben bij wie de andere stem hoorde. De stemmen pasten goed bij elkaar, daarom voelde dit duet heel natuurlijk aan.
Het geheel speelde zich af op verschillende locaties van deze post-apocalyptische stad. Dit was niet zomaar een decor, maar een heus drie dimensionale stad van filmische allure. Daarom komt het licht van ‘alle’ kanten. Niet alleen de lichtbundels draaiden, maar soms was het licht op grote draaiende elementen gemonteerd. Op een gegeven moment zweefde het grote podium waarop Within Temptation speelde boven de stad die in puin ligt. Dit was echt overweldigend, je kwam ogen te kort.
Shed My Skin
Er was even een rustmomentje want het VR-personage sprak enkele zinnen voordat ‘The Purge’ van start ging. Op diverse plaatsen zag je beelden van grote, fel brandende vuren. Deze show was een aaneenschakeling van spectaculaire momenten. Sharon verscheen af en toe in en andere outfit. In ‘Entertain You’ verscheen ze bijvoorbeeld in een imposante engel outfit. Eén van de gastzangers was Xzibit, natuurlijk voor ‘And We Run’ en het podium stond weer op een andere locatie in de stad.
Zoals verwacht werd de nieuwe video van ‘Shed My Skin’ getoond. Voor dit nummer ging Within Temptation een samenwerkingsverband met de Duitse metalcoreband Annisokay aan. Op 14 juli kwam de officiële video uit en deze was en is voor iedereen te bekijken op YouTube. Hoewel dit niet eens het meest groots opgezette nummer is, geeft het wel een indruk van hoe giga groot de show was. Na het prachtige ‘Mother Earth’ (in duet vorm), leek het wel of je in een surrealistisch heelal was gekomen. ‘The Reckoning’ had een rustige start en het licht sloot hier bij aan. Toch was ook dit indrukwekkend. Zelfs als je het nummer niet kende, zag je aan het licht dat het nummer ging eindigen.
Until we meet again
Het licht leek in ‘Supernova’ wel een bewegend kunstwerk dat steeds van vorm veranderde. Je zag niet alleen rechte stralen, maar ook gebogen lichtbundels en cirkels die over het algemeen langzaam bewogen. Tijdens ingetogen muziek sprak Sharon enkele zinnen, waarna ‘Stairway to the Skies’ ingezet werd. De setting was nog steeds in het fictieve heelal, en het licht was weer een bewegend kunstwerk. Fans konden dit toegankelijke nummer van begin tot eind meezingen en dat hebben ze vast gedaan. Ook dit nummer had een mooie opbouw naar het einde. Sharon maakte een buiging en gaf hoopvol aan: “Until we meet again”. Vervolgens zag je nog even het logo van ‘The Aftermath’ met de bijbehorende achtergrond. Daarna ging het beeld op zwart, er was geen aftiteling te zien en geen muziek meer te horen. Dit plotselinge eind was het enige minpuntje van de show. Niet alleen voor de fans die in no time zwart beeld hadden. Maar ook voor de complete crew, iedereen mag best met naam genoemd worden, want dit was een enorm visueel spektakel. Dit was groots plus imposant en dat in het kwadraat. Het zou een fantastische beleving zijn om dit in een bioscoop te zien. De show was 48 uur te streamen, daarna niet meer. ‘The Aftermath’ was veel te mooi om maar zo kort te kunnen zien. Hier zal vast wel een DVD/Blue Ray van uitkomen. Within Temptation heeft de verwachtingen meer dan waar gemaakt, de verwachtingen zijn zelfs ruimschoot overtroffen!
Foto’s (c) SetVexy
