Ergens uit het hoge noorden van Europa komt een sound die het best tot zijn recht komt in de schemering, een tussenfase waarin de ene dag is afgelopen, maar de volgende nog niet is bereikt. Een spannende fase waarin nog niets is beslist en alles nog mogelijk is. Een melancholieke, doorgaans rustige fase, die muzikaal wordt ingevuld vanuit de eeuwig zingende donkere wouden en de dofglanzende meren van Finland. Een zonnig gesprek vol onderkoelde humor met de broers Samu and Ville Kuukka.
Het interview moest meermaals worden uitgesteld, enerzijds vanwege een foutje in de bepaling van de tijdzone, anderzijds vanwege de drukke werkzaamheden van de broers. “Het is moeilijk te herinneren waar we de laatste tijd allemaal mee bezig zijn geweest, … en nog steeds zijn.” Ville zit relaxed achterover in een ruimte met louter elektronica, alles in het teken van de muziek. “Ik ben druk bezig met sounddesign en opnames van klassieke muziek, ook mixing voor TV.” En daarnaast natuurlijk met albums maken. “Daar moet je echt tijd voor vinden, voor het artistieke werk. Afstand nemen van andere zaken.”
Net als in het gesprek vullen de broers elkaar ook aan binnen hun tweemansband The Gentleman Losers. “We hebben geen woorden nodig om met elkaar te communiceren. Als we ieder apart aan de muziek werken, dan weten we onbewust wat de ander ervan vindt, ermee wilt.” Toch zijn ze het niet altijd met elkaar eens. “Maar gelukkig hoef je niet bang te zijn om de ander te verliezen, we zijn immers broers.”
Muziek zat er altijd al in, maar in 2004 startten ze onder de naam The Gentleman Losers. Een aparte naam, die nog steeds leidt tot humoristische opmerkingen: “We wilden meedoen aan een wedstrijd voor de meest gekke bandnaam. En we dachten dat we wel zouden winnen.”, maar ook tot een meer serieuze toelichting: “Het komt uit een nummer van Steely Dan. Weinig mensen weten dat.”
Op het titelloze debuutalbum uit 2006… “…hadden we eigenlijk geen idee wat we aan het doen waren. We hadden geen plan, het was meer “veel geluk”. Het doorbraakmoment was toen we de nummers ‘Slow Guitars’ en ‘Laureline’ schreven. Op dat moment wisten we dat we iets goeds hadden gevonden. “Op het tweede album, ‘Dustland’, zeiden we eindelijk: Yes! We hebben een stijl, we hebben ideeën! Die willen we verder ontwikkelen!”
The Gentleman Losers zijn dus Samu en Ville. “Maar onze vader heeft nog meegespeeld op het eerste album”, en Ville’s ex-vriend is soms gast-violiste. Waar in de eerste twee albums geen lyrics worden gebruikt… ”…voelden we vanaf nummer drie, ‘Permanently Midnight’, dat we zang moesten toevoegen. Niet zozeer een tekst als wel een stem, als instrument.” Samu is de zanger van beide broers. “Maar op ‘Permanently Midnight’ zingt ook Patrick Sudarski, de geweldige zanger van de band ‘Lessons’, een ander project waar we mee bezig zijn. Meer synthpop, compleet anders dan The Gentleman Losers.”
‘Lessons’ was één van redenen dat er maar liefst acht jaar zaten tussen de albums ‘Dustland’ (2009) en ‘Permanently midnight’ (2017). Ville vult aan: “We hadden ook een aantal filmprojecten, waarvoor we muziek schreven.” En het liep stroef in de eigen gelederen. Samu is duidelijk: “Het was een heel, heel moeilijk album. Niet zozeer om artistieke of muzikale redenen, maar meer op het persoonlijke en technische vlak. Dat kon echt niet zo verder gaan, jaren werken aan een album.” Ze leerden echter snel: “Het volgende album, ‘Make We Here Our Camp Of Winter’ (2018) deden we in slechts enkele maanden”, lachend, “en daar waren we heel blij om.”
En nu, het vijfde album, dat binnenkort gaat verschijnen? De boers grinniken: “Dat wordt weer een klassiek Gentleman Losers album, een distillatie van de dingen die we hebben gedaan. De meest verfijnde versie van onze ideeën.
Maar wat is een klassiek Gentleman Losers album? Hun sound blijft moeilijk te omschrijven. “Mensen begrijpen ze onze muziek als ze er naar luisteren. Onze muziek is gevoel, gebouwd op melancholie, de blue-feeling.” Het bevestigt deels het geijkte beeld dat wij van Finland hebben “de Noordse mentaliteit, de rust, de melancholie. Hiermee is The Gentleman Losers nog steeds een buitenbeentje in de Finse muziekscene. “Het is nog steeds een heavy metal land maar ook melancholische muziek wordt in Finland gewaardeerd. En de muziekscene breidt zich uit. “We doen ons ding, zonder in beperkingen te denken. Dit is onze muziek. ”
Daarmee hebben ze een brede fanbase opgebouwd, getuige ook de labels waarvoor ze gevraagd zijn: kleine, maar kwalitatieve labels uit Berlijn en Estland; en dan nu het Belgische ‘Dauw’. “Als we weer mogen toeren, dan komen we zeker naar België. Ville heeft nog goede herinneringen aan hun concert, vorig jaar in de AB Brussel. “Misschien gaan we hier een deel van dat concert ook uitbrengen, als zoveelste project…” En dan zal Samu weer zorgdragen voor de prachtige visuals, grote projecties tijdens de liveshows, voor een totaalbeleving.
De kracht van The Gentleman losers is dan ook het gevoel dat ze kunnen oproepen. “En die kan voor iedereen net even anders zijn. Op ‘Permanently midnight’ draait het echter om een centraal gevoel, een concept. “Het ‘in between’: “Je bent ergens tussen twee fases in het leven, Je laat het oude achter, maar je hebt het nieuwe nog niet bereikt. Daartussen huist een heel interessante tijd en ruimte. In ons leven bevinden we ons altijd ergens tussenin. Dat hebben we op dat album uitgewerkt.” Knap uitgewerkt zelfs.
Zo creëren Samu en Ville hun eigen universum, maar niet los van inspiratie van buitenaf: Peter Gabriel (‘He’s just as slow as we are … And a great musician’), Daniel Lanois (‘I will never get bored’) en Pink Floyd (‘just massive what they ‘ve done’). Ook Perfume Genius wordt geroemd, met name vanwege zijn vernieuwingsdrang die zeer in de smaak valt van de broers.
Een universum waarin Samu en Ville traag hun werk doen, liefst als het zonlicht geen invloed heeft op hun werk. De fase waarin de ene dag is afgelopen en de andere nog niet is begonnen. Een fase ‘in between’, waarin heel veel mogelijk is. Voor prachtige, muziek, in de melancholiek twilightzone van The Gentleman Losers.