Dag drie op Bospop stond in het teken van die ene vraag: komt Sting wel of niet? Op deze droge zondag kwamen er veel gevarieerde muzikale hoogstandjes voorbij, waarbij met name de liefhebbers van lekkere gitaar riffjes en funky baslijntjes op hun wenken werden bediend.
Het enthousiaste optreden van Level 42 zorgde voor een goede start van de dag op de Mainstage. Mark King toverde grandioze baspartijen uit zijn instrument en nam het publiek mee in een heerlijke wereld van funk. Na het optreden van Level 42 kwam de officiële mededeling van de organisatie dat Sting vanwege aanhoudende gezondheidsklachten ook het optreden op Bospop moest afzeggen. Nile Rodgers & Chic werden de nieuwe afsluiter van deze derde dag in Weert.
Foreigner liet oude tijden herleven met de klassieker ‘Cold as ice’, waarbij het publiek massaal hard meezong. Deze band bestaat 42 jaar en had op het hoofdpodium een overtuigingskracht van jewelste, met ‘I want to know what love is’ als absoluut hoogtepunt. Overal op het veld werd de tekst van dit heerlijke nummer woord voor woord meegezongen en soms zelfs geschreeuwd.
Door het afmelden van Sting vond er een verschuiving plaats in de programmering, met als gevolg dat er een gat in het programma ontstond en er in de middag een uur lang geen optreden was. Mensen maakten van deze gelegenheid gebruik om even wat bij te praten, te eten, te zitten/slapen of om een sanitaire stop te maken.
Rowwen Hèze verhuisde van de Tentstage naar het hoofdpodium en kwam hier nog beter tot zijn recht. Op Limburgs grondgebied speelden ze een fantastische show en werd de tent afgebroken. Met de extra blazers kregen de nummers nog extra meer schwung. Woord voor woord werd werkelijk alles meezongen en werd dit concert een groot feest. Uiteraard mocht ‘Kwestie van geduld’ niet ontbreken en met ‘Bestel Mar’ kwam dit spetterende Limburgse onderonsje tot een einde.
Joe Jackson imponeerde met een geweldige stem en een zeer sterk optreden. ‘Is she really going out with him’ was de absolute meezinger gedurende het 60 minuten durende optreden. De gitaar- en pianosolo tijdens ‘Real Men’ zorgen voor een extra mooie emotionele lading, waardoor kippenvel niet uit bleef. Aan de hoge noot waagde Jackson zich niet en liet dit liever op prachtige wijze door de gitaar en het publiek oplossen. De pretogen van Joe Jackson lieten blijken dat hij zich prima leek te vermaken in Weert.
Voor een heerlijke zomerse sfeer zorgden The Specials met hun ska. De swingende bassist zorgde ervoor dat de bas over het gehele terrein gevoeld werd en ook alle andere muzikanten waren goed gezind. Even waande men zich in Jamaica en niet in Weert. Bij ‘Monkey Man’ danste iedereen, waarna men zich langzaam aan naar de Tentstage bewoog.
Daar speelde Al McKay’s Earth Wind & Fire Experience een afgeladen volle tent compleet plat. De heerlijke Earth Wind & Fire sound lieden de oude danspasjes herleven. Op gitaargebied was dit smullen geblazen en de ideale opwarmer voor de legendarische Nile Rodgers & Chic.
Met twee grote halve discobollen als decoratie op het podium kwam de geheel in het wit geklede band op, waarna Nile Rodgers en de dames van Chic verschenen en met de eerste Chic single ‘Dance dance dance’ direct terug in de tijd gingen. Bij ‘I want your love’ gaf Rodgers in het bijzonder zijn bassist alle ruimte om te stralen in diverse solo-duels. Met het afzeggen van Sting was Nile Rodgers & Chic ineens de afsluiter, een goed moment om hier even bij stil te staan en om zijn muzikale collega heel veel beterschap te wensen. Een zeer mooi beeld hoe deze bescheiden muzikant voor prachtige momenten kan zorgen op het podium. Als er daarna een medley met de grootste hits van Rodgers voorbij komt danste werkelijk iedereen op het veld, daardoor was het dus meeswingen in plaats van meezingen geblazen.
Op deze uitverkochte dag bezochten 30 duizend mensen het festival en kreeg Bospop met Nile Rodgers & Chic een heerlijke vervangende afsluiter op de laatste festivaldag.
Foto’s (c) Marcel Hakvoort / Maxazine