Guido Dieteren & zijn bruisende Orchestra zijn populairder dan ooit, en dat tot ver over onze landsgrenzen. Guido’s orchestra, in Nederland ook bekend van Symphonica in Rosso, neemt u mee op een betoverende reis door vele muzikale stijlen. Klassiek en pop, verpakt met een strik van humor, spelen een grote rol in deze dynamische show met spetterende orkest en humorvolle acts.
Het Parkstad Limburg Theater in Heerlen was vrijdagavond helemaal gevuld met muziekliefhebbers die Guido en Wendy en het Orchestra wilden zien optreden. Toen iedereen had plaatsgenomen kon de show beginnen, met als opening de Ouverture Symphonica in Rosso 2017, een waar meesterstuk om mee te openen. De zaal reageerde direct enthousiast en liet zich graag verrassen. Logisch, na zo’n indrukwekkende opening.
Natuurlijk had Guido ook Wendy Kokkelkoren meegenomen naar Heerlen. Standaard als speciale toevoeging van de instrumentale klanken van het fantastische pop orchestra trad ook zij op met haar schitterende zang. Wendy bracht nummers als ‘O mio babbino caro’, ‘Don’t cry for me Argentina’ en ‘Halleluja’ ten gehore. Het klonk voortreffelijk en met veel gevoel, en naast deze klassiekers ontbraken ‘Barcelona’, ‘Elevation’ en ‘Schindler’s List’ zeker niet.
De ontroerende mooie zang van sopraan Wendy Kokkelkoren, de vele prachtige composities, het authentieke speelplezier en de geweldige overvolle Rabo Zaal van het Parkstad Limburg Theater maakten dit een concert om nooit te vergeten. Op het podium zaten getalenteerde en gedreven muzikanten, die samen een fantastisch harmonisch poporkest vormen. En naast Wendy Kokkelkoren was ook popzanger Roy Verbeek onderdeel van het geheel; samen zijn ze een geweldig duo.
Guido’s Orchestra werkte al samen met vele nationale en internationale bekende sterren als Lionel Richie, Diana Ross, Simply Red, Zucchero en Andrea Bocelli, maar Guido met zijn Wendy zijn nog lang niet klaar. Samen leggen ze de lat ieder jaar hoger. Je ziet dat Guido een perfectionist is. “Alleen dan kom je verder”, volgens Guido. Tijdens de soundcheck werden alle oneffenheden tot in de puntjes weggewerkt en Guido is dan ook een goede manager. De dirigent/violist hoort alles tot in de perfectie, want hun show moet perfect zijn, en daar deed hij alles aan. Echter naast gedreven blijft Guido een sociale en amicale persoonlijkheid. En dat is iets wat nog wel eens vergeten wordt op dit niveau.
Guido, Wendy en hun mannen en vrouwen traden graag op in Parkstad Limburg Theater in Heerlen, het klonk dan ook erg vertrouwd. Toen Wendy Kokkelkoren ‘O Mio Babbino Caro’ van Maria Callas ten gehore bracht was duidelijk dat dit Wendy op het lijf geschreven is, wat een prachtig mooie stem. Zij als sopraan wist precies hoe men dit nummer moest presenteren aan het publiek. Bij het vierde nummer kwam Guido met zijn viool en collegavioliste Asia en bracht een tweestemmig vioolstuk; ‘Czardas’ van de Italiaanse componist Vittorio Monti. Geschreven in 1904 was het nog steeds een zeer indrukwekkend vioolspel en het publiek genoot hoe iedereen op elkaar is ingespeeld.
Guido speelde daarna ‘Schindler’s List’, uit de gelijknamige film. Hij vertelde over de oorlog en dit is ook terug te horen in zijn sterke vioolspel. Ook bracht de violist het bekende ‘Halleluja’ van de Canadese zanger Leonard Cohen, van diens album ‘Various Positions’ uit 1984. 35 jaar later leek het nummer door Guido met zijn orkest naar een nieuw hoogtepunt gearrangeerd. Ook het laatste nummer voor de pauze kwam er goed in. Eurovisie Songfestival-nummer ‘Euphoria’ werd door Wendy vertolkt alsof het haar geen moeite kostte. Zang in pure optima forma, en de mensen genoten.
Guido’s Orchestra wilde niks liever dan samen met de muzikale gasten en het publiek een onvergetelijke avond hebben, dat merkte je aan alles. Hij wilde zijn publiek het naar de zin maken en door de zaal kijkende zie je dat dat helemaal lukte. “We voeren liedjes uit waar we van houden. De nummers moeten betekenis hebben voor ons publiek, het doet ons plezier om te ontdekken en nieuwe hoogtes te bereiken met talent. We nemen alle getalenteerde artiesten mee op het podium en creëren een show die iedereen zal vermaken; Een glimlach op hun gezicht toveren en ze zelfs laten dansen”, zei zelf Guido al.
Orkestleider Guido Dieteren presenteerde samen met zijn orkest een wervelend muziekspektakel vol passie en vuur op muziekgebied. Je kon zien dat iedere muzikant bij Guido’s Orchestra zijn eigen podium krijgt. Hij liet iedereen dan ook zijn of haar eigen specialiteit aan het publiek horen, muzikanten in de puurste vorm. Guido bracht ook een ode aan Avicii met het nummer ‘Wake me up’ en het sierde hem hoe hij over zijn muzikale collega sprak.
Het publiek ging helemaal uit hun dak toen het nummer ‘Hulapalu’ kwam. Dit zong de hele zaal mee, en het was geweldig om te zien hoe jong en oud zich vermaakten. Het publiek genoot van alle songs en activiteiten op het podium. Guido en Wendy hebben met hun orkest weer hun uiterste best gedaan om hun publiek te laten genieten.
Het laatste nummer was ‘This is what it feels like’, en het nummer paste in het geheel, maar het publiek was na dit nummer nog niet in stemming om huiswaarts te gaan. Gelukkig kwamen Guido en co. nog voor twee nummers terug. Een toegift, bestaande uit ‘Highland Cathedral’ van de Duitse componisten Michael Korb en Uli Roever uit 1982 en slotstuk ‘Bella Ciao’. Het prachtige slotstuk, oorspronkelijk een Italiaans nummer uit het partizanentijdperk dat tijdens de oorlog gezongen werd. Het maakte zoveel indruk dat iedereen ging staan en meeklapte. Een perfect slot van een geweldige show die zeker voor herhaling vatbaar is. Dat valt gelukkig in de planning om volgend jaar weer terug te komen met een nieuwe theatertour ‘Music Maestro’. Een passende titel voor deze maestro.
Foto’s (c) Patrick Strouken
