Na Steenwijk en Venray was Poppodium de Bosuil in Weert zaterdagavond klaar voor Symfo Classics, Nederland’s beste live band op dit moment. Poppodium de Bosuil is een hele mooie muzieklocatie met buitengewoon vriendelijke en gastvrije medewerkers, dat zijn de redenen dat de band hier zo graag speelt. Er waren minder toeschouwers dan verwacht door weer en wind naar Weert waren gekomen, maar dat kon de pret niet drukken.
Symfo Classics brengt geweldige herinneringen naar boven en brengen een ode aan de beste stukken uit de symfonische rockgeschiedenis van onder andere Pink Floyd, Genesis, Peter Gabriel, Queen, Kate Bush, en nog veel meer. Het publiek was na Venray en Heerlen toch ook naar Weert gekomen om naar de optredens van Symfo Classic te komen kijken. Meerder gasten waren al vele malen naar deze super band komen kijken.
Tijdens de soundcheck was al te zien hoe de band met elkaar omgaat, humor staat hoog in het vaandel, en dat gaat samen met sublieme kwaliteit voor muziek. Op het podium stonden Nederland’s grootste muzikale talenten op dit moment, waarbij iedereen merkt dat deze muzikanten liefde voor muziek hebben. Deze artiesten willen out of the box gaan en dat doen ze ook zeer zeker. De toeschouwers waren dan ook bijzonder enthousiast en zongen vrijwel ieder nummer mee .
Het publiek was zeer enthousiast en Edward Reekers (Mister Symfo himself) nam de band en het publiek mee op een reis langs vele covers en symfonische rockmuziek. Openingsnummer ‘Keeping the Dream Alive’ was even om af te tasten hoe het publiek hierop zou reageren. Daarna kwam Genesis en volgde het eerste hoogtepunt van de show met ‘Fooling Yourself (The angry young man) van het illustere album ‘The Grand Illusion’ van Styx.
Toen zangeres Cindy Oudshoorn Kate Bush zong, zag je de gezichten in het publiek al denken: “Is dit Kate Bush zelf?” En als men de ogen sloot zag je Kate Bush ook echt voor je. Misschien nog wel beter dan het orgineel. Wat heeft deze vrouw een geweldige stem en is ze bijzonder aardig en fotogeniek. Martin van der Starre maakte zijn faam als Nederland’s beste rockzanger waar toen hij nummers als ‘Davey’s on the Road again’ en ‘Kayleigh’ vertolkte. Deze rasartiest weet hoe je zang moet overbrengen naar het publiek. ‘Comfortably Numb’ van Pink Floyd werd werkelijk schitterend gebracht.
Na de pauze ging de reis door Symfo-land onverdroten verder met ‘Peter Gunn’ van Emerson Lake and Palmer en ‘Storm & Thunder’ van Earth & Fire. Wanneer het moment is aangekomen en Edward Reekers aan de beurt is, komt ‘Old & Wise’ voorbij van Alan Parsons Project. Reekers was erg goed en hij bracht het geweldig. Hij heeft een stem die de zaal volledig overrompelde, en toen Stanley Medema ook nog de saxofoonbattle oppakte met Rob Winter op gitaar ging het publiek helemaal uit zijn dak. De zaal genoot met volle teugen van elk nummer en liet zich gewillig verder mee voeren. Met ‘Divergence’ van Solution en ‘My Immortal’ van Evanescence was Cindy Oudshoorn in haar element en gaf vol gas. Hier lieten Nederland’s beste muzikanten zien wat vakmanschap is .
Deze band kwam niet weg zonder toegiften, en dat wist de band al op voorhand. Ze vertelden dit ook aan het publiek met een flinke scheut humor. Edward liet nog een keer horen hoe ‘Ruthless Queen’ door de originele zanger gezongen hoort te worden en vervolgens Queens ‘The show must go on’ en met Yes’ ‘Owner of a lonely Heart’ sluit de avond af. Buiten stormde en regende het, maar de bezoekers hadden een geweldige avond gehad. Het publiek heeft waanzinnig genoten. De Sound & Sense II tour is dan ook zeer de moeite waard om deze band te komen beluisteren.
Foto’s (c) Patrick Strouken
