Pain of Salvation is het Zweedse prog-metal kwintet dat, met frontman Daniel Gildenlöw aan het roer, aan het touren is om het laatst verschenen album ‘In the passing light of Day’ te promoten. De band bestaat al sinds 1984 en Gildenlöw is al sinds dag 1 de drijvende kracht achter de band, die als een van de belangrijkste Europese bands in het genre wordt gezien. Op 14 september was het de beurt aan de Muziekgieterij in Maastricht om de band een podium te bieden.
Pain of Salvation stond helemaal aan het begin van een nieuw concertseizoen geprogrammeerd, en ook dit jaar hebben de programmeurs van de Muziekgieterij gedurende het hele seizoen weer een a la carte programmering weten te maken die de muziekliefhebbers naar Maastricht zal weten te trekken.
Voor Pain of Salvation was de zaal halfvol gelopen met liefhebbers van het genre. De band liet er geen gras over groeien en liet meteen zien met welke intentie ze naar Maastricht waren gekomen. ‘On a Tuesday’, het openingsnummer van de avond, en tegelijk de eerste track op het laatste album, werd met een woeste intentie en gloeiend strak de zaal in gepompt. De mannen hadden er duidelijk zin in. Het meer dan 10 minuten durende epos dat vele breaks, tempo- en sfeerwisselingen kent, werd vergezeld van een prachtige lichtshow, waarin een hoofdrol was weggelegd voor de strobes. Voorwaar geen gemakkelijke avond voor de mensen met epileptische aanleg deze avond.
De band speelde een evenwichtige set, met de nadruk op het nieuwe album, maar ook de oudere albums werden aangedaan. Na ‘On a Tuesday’ knalde de band onverdroten voort met ‘Reasons’ en het prachtige ‘Meaningless’, allemaal van het laatste album. Daniel kroop helemaal in het nummer en bracht de tekst, een onvervalst liefdesdrama, met een intensiteit die het allemaal heel geloofwaardig maakte. Ook de tweede zanglijn die het nummer zo karakteriseert kwam mooi naar voren. Een prachtnummer, dat door de fans woord voor woord werd meegezongen.
Daarna een hoogtepunt van de avond. ‘Falling’, een nummer met een prachtig lang ‘Pink Floyd’-esque intro van gitaar en synths. De typische sounds David Gilmour mengde zich met Brian May’s gitaarwerk en betoverden de Muziekgieterij. Het was met deze prachtige epische nummers dat Pain Of Salvation de toon zette en prog-metal zo lang op de kaart weet te houden.
Zo halverwege het concert werd het tijd voor wat luchtigers. Daniel ging erbij zitten en er werden wat vinyl lp’s besproken, allemaal in aanloop naar de disco pastiche ‘Disco Queen’. Bassist Gustaf Hielm droeg tijdens het concert een t-shirt van Nina Hagen, en gedurende ‘Disco Queen’ werd wel duidelijk waarom. Het nummer zit qua opbouw en gitaarhooks vol met verwijzingen naar het legendarische eerste album van de Nina Hagen Band. In de gitaarsounds kan je bijna een op een de vergelijking maken met de sounds van gitarist Manfred Praeker op het roemruchte debuutalbum van Nina uit 1978.
Als laatste nummer voor de encores kwam de band met ‘Full Throttle Tribe’ ook van het laatste album. De ultieme show closing track waarbij de fans zich als een soort van congregatie rond de band verzamelden en waarin Daniel als een voorganger ons allen achter hem liet scharen.
This will be my tribe, my family
This will be my flag and nation
This will be my creed, my legacy
Will you follow me?
Het ging er allemaal in als nectar bij een honingbij. Pain of Salvation liet in de Muziekgieterij haar visitekaartje achter. Een volgende keer zal de zaal waarschijnlijk helemaal vol zijn, waarbij we mogen hopen dat ze snel terugkomen. Het was een mooi optreden.
Foto’s (c) Perry Hermans
