Michael Weston King en Lou Dalgleish vormen sinds 2010 samen het duo My Darling Clementine. Afzonderlijk hebben ze al een behoorlijke staat van dienst in de muziekscene, Michael Weston King heeft zelf al 10 albums op zijn naam staan, zijn vrouw Lou Dalgleish werkte onder andere samen met muziekgrootheden als Elvis Costello, Bryan Ferry. My Darling Clementine, niet alleen op het podium een prachtig echtpaar, maar ook buiten het podium. Voor nu dan toch, gaven ze aan. Veel songs gingen dan ook over samenkomen, weer scheiden en dan weer samenkomen…
My Darling Clementine begon met een testje voor het publiek over country music: Wie kent er de singer-songwriter Tom T. Holle? Dat waren maar een paar mensen. Holle schreef voor vele artiesten en schreef onder anderen ‘That’s how I got to Memphis’. My Darling Clementine maakte er ‘Going back to Memphis’ van, een mooie afwisselende song als eerbetoon. De meeste nummers die ze brachten deden ze samen. Om en om zingen en het refrein dan weer samen. De mondharmonica en tamboerijn zorgden met de gitaar voor genoeg afwisseling, zodat het geheel niet saai of eentonig werd.
Van hun nieuwste plaat, ‘Still Testify‘, uitgebracht op het Nederlandse label Continental Song City, kwam de theme song ‘Friday night, tulip hotel’, over goedkope artiesten of mensen die graag samen zijn. Vorig jaar zaten ze in het Tulip Inn Rotterdam, waar ze graag weg wilden, vroeg in de morgen. Het koppel ging dan ook discreet weg, gescheiden van elkaar. Ruby en Spencer, de schuilnamen die ze in dit lied gebruikten, waren King en Dalgleish zelf.
Tammy Wynette zong ‘Stand by your man’, een grote hit van weleer. Als klein meisje hoorde Dalgleish dit nummer vaak. Ze besloot een nummer te maken toen ze groter was. Dat werd, ‘No I won’t stand by him’ . Het werd een beetje ongemakkelijk gezongen naast haar eigen man. Tegenwoordig wel een heel actueel nummer met de #metoo-discussies.
Er was een korte pauze, die wat langer duurde dan aangekondigd doordat ze een wijntje kregen in hun kleedkamer. Getwee kwamen ze gelukkig toch weer het podium op. “Losing someone special”, zo begon Dalgleish; Een verhaal dat zich afspeelde vlak nadat Dalgleish haar moeder en King zijn vader kort achter elkaar verloren. Hoe super het zou zijn om die geliefde nog voor een kort moment terug te vragen zodat ze toch nog even terug konden zijn bij de belangrijke dingen van nu. Hun kind ontmoeten en aanzitten bij de kersttafel. Een ontroerend verhaal als je de achtergrond weet. Het bijbehorende ‘Ashes flowers and dust’ ontroerde net zo.
Zo gingen de verhalen en de liedjes nog even verder in de Pauluskerk in Oss. Het was weer een amuserende avond met een heerlijk vibe, dankzij My Darling Clementine.
Foto’s (c) Hans Kreutzer
