No wonder, it’s Oh Wonder in Doornroosje

De opener van deze avond was de Londense 23-jarige Laurel, een beetje vreemd maar wel lekker. Een heldere stem die ze met haar gitaar op verschillende manieren inzette. Het was de laatste avond samen met Oh Wonder waarvoor ze het voorprogramma was. Na 2 dagen Amsterdam stond ze met een kleine kater op het podium. Ze was gisteren tot 4 uur in de morgen in een Jazz club, Amsterdam doet wat met je, vertelde ze. Deze selfmade singer-songwriter klonk op haar albums beter en voller, of dat door het Amsterdamse nachtleven kwam zullen we nooit weten. Een nieuw nummer wat ze speelde was nog titelloos, ze vroeg het publiek om haar te helpen met een naam, deze misschien?

Met een 10-tal nummers hield ze Doornroosje stil. Haar manier van zingen was hoog en de teksten zong ze soms wat hakkelend onder haar eigen gitaarspel, wat ook onvoorspelbaar was. Het voelde ongemakkelijk terwijl dat juist ook wel weer apart en eigen klonk.

Klokslag 21 uur werd ‘Dazzle’, het eerste nummer van Oh Wonder, versterkt met drums en bas gespeeld. De klanken die ze over het publiek uitstrooide, waren als vers gebakken pepernoten waarvan het publiek smulde.

‘Without You’ meteen in het begin van de set al deze hit van het duo Josephine Vander Gucht en Anthony Westeen dat Oh Wonder vormde. Slimme keuze om de sfeer direct neer te zetten.

‘Lifetimes’ had een hele andere vibe wat startte als rapnummer en daarna overging in een poppy song.Oh Wonder had er heel veel zin in, dat straalde af op het publiek. Hun stemmen klonken live ook geweldig. “Wij zijn zo blij dat jullie er zijn, thats so hard to say in Dutch” sprak Josephine Vander Gucht. Voor de eerste keer Nijmegen, gelukkig wel vaker in Nederland!
Met ‘Drive’ ging het gas er even af, waardoor de nadruk meer op de stemmen kwam te liggen. Ook het gitaarspel van de zanger kwam in dit nummer nadrukkelijk aan bod.
Met Shark ging het gas er even af waardoor de nadruk meer op de stemmen kwam te liggen. Ook het gitaarspel van de zanger kwam in dit nummer nadrukkelijk aan bod.
‘Landslide’ met de wonderschone tekst ”I’ll be there for you you know”, werd liefelijk gezongen. ‘I Could Be The Only One’, wat meer swing en beat wat Doornroosje in elk geval een beetje aan het schuifelen bracht.
Tijdens ‘High On Humans’ zocht Josephine Vander Gucht het publiek op bij de eerste rijen.

‘Midnight moon’, bijna a capella, klein en fragiel gespeeld, alleen de gitaar van Anthony Westeen als begeleiding.

‘Body Gold / The Rain’ met bijpassende lichtshow in gouden kleuren op het podium. De tekst “I’m giving all my love to you” voelde ook oprecht zo!

Uit de rondvraag bleek het grootste deel van het publiek Oh Wonder voor het eerst live zag, daarbij zal het waarschijnlijk voor de meesten niet blijven.

Who’s gonna ‘Lose It’ with us vroeg Anthony Westeen, een luid gejuich klonk. Tekstueel weer een gave vondst “make a spark break the dark” met een gave plotselinge break op het eind zoals vele nummers van hen eindigen.

Bij het volgende nummer gaf Vander Gucht aan dat het een heel belangrijke song was die ze samen hadden schreven. Het ging over wees wie je bent, dat je moest luisteren naar wie je zelf wilde zijn. Je eigen richting en weg bepalen, zeg wat je wilt zeggen, geloof in jezelf, het nummer “All We Do” ging daar allemaal over.

Josephine Vander Gucht’s broer Wil speelde een verdienstelijk nummertje mee op de saxofoon bij ‘Heart Strings’ dat gaf het nummer een lekker jazzy uitstraling.

‘Technicolour Beat’ als laatste nummer om daarna nog een keer terug te komen om de Nederlandse tour vol enthousiasme  in stijl af te sluiten met ‘Ultra live’, het titelnummer van hun laatste album en de echte uitsmijter ‘Loving You’.

Het einde van de avond was te snel daar, een prima teken. Een snel weerzien tijdens de zomerfestivals zal zeker door de aanwezigen op prijs gesteld worden. Een prima gig, dito begeleidende en lichtshow, gave songs, enthousiasme op het podium en gewoon een degelijk, toffe band.

foto’s: Hans Kreutzer