Singer-songwriter Tim Knol trad woensdagavond aan in de Pauluskerk in Oss. Een tijd geleden, maar Tim Knol memoreerde aan zijn eerdere bezoek aan Oss, in de Groene Engel, dat al lang geleden was. Wel acht jaar geleden, maar hij herkende een van de bezoekers, Riet, die vaker naar zijn concerten gaat.
Knol speelde deze avond vele nummers van zijn nieuwe album, dat er aan zit te komen. Het album had hij al af in juni en het was niet echt gezellig – tekstueel gezien – vertelde hij. Hij lulde lekker relaxed over vele persoonlijke anecdotes en over zijn nieuwe nummers, dat maakte de avond nog interessanter en leuker dan die muzikaal al was.
Het is altijd een drama om singles te kiezen, aldus de zanger. De keus van de platenmaatschappij en de radiostations zijn vaak anders dan die van Tim zelf. De keuze voor de eerste single van de nieuwe plaat is ok en heet ‘Sweet melodies’. Eigenlijk was het nummer niet alleen te spelen, maar hij deed het toch. Het nummer klonk lekker in het gehoor, zeker in deze kerk die lekker mee galmt.
Tim Knol slaapt na afloop van het concert op de camping in Geffen met zijn camper. Niet in een duur hotel; “Doe maar gewoon, da’s al gek genoeg”, is zijn motto. Knol’s oma, met wie hij een goede band had, overleed recentelijk en zijn familie vroeg hem om een lied te spelen. Voor haar maakte hij ‘Soulfull grandma’, een mooi en lief lied!
Met zijn band The Miseries kwam Knol vaak in de Vera (Groningen) in de kelderbar. Daar kwam je alleen als je keihard kon spelen. Daar schreef hij het lied ‘Wiggle’, wat gaat over een vechtpartij waar je op een afstand naar kon kijken. Hij had het in het echt nog meegemaakt in Hoorn. Nu had hij dan ook ‘Wiggle2′ geschreven en dat ging over een verbaal gevecht. Hierin liet hij zijn zangkwaliteiten gelden, en al ging het even mis, het klonk geweldig!
Tim Knol vertelde ronduit over zijn nummers, gezelligheid troef. Op zijn nieuwe plaat staan veel synthesizers verwerkt, nadat hij die hoorde bij een concert van ELO. Vandaag had hij alleen een gitaar bij zich, maar toch houdt het nummer zijn kracht. Ook covers kwamen aan bod, zoals Nick Low’s ‘Whats so funny about peace love and understanding’, tevens een mooie boodschap voor deze dagen.
Het opvolgende verhaal begon met een directe open vraag aan het publiek: “Even eerlijk, wie is er wel eens in een stripclub geweest? ”. Hij kwam er zelf een keer per ongeluk, vertelde Knol. Samen met Djurre de Haan (Awkwardi) kreeg hij een leuke tip van een Amerikaan (Kevin Kinney), toen hij in Atlanta was. De Clurman lounge, en ze waren er heen gegaan. Het eerste wat ze zagen om 20.15 uur was alleen een barvrouw, die op de bar aan een paal stond te dansen, en wel heel veel op zijn eigen moeder leek. Behalve dan dat ze naakt was en dat haar tepels in de brand stonden. Tegen het einde van de avond kwam ze naast Tim zitten. Djurre vroeg haar om voor 30 dollar te dansen op een nummer van Tim. Als je in die tijd op Spotify zocht kwam alleen ‘Sam’ naar voren, en daarop is niet te dansen. Ze deed het uiteindelijk toch zo goed en zo kwaad als dat ging. Dit hele verhaal om bij het nummer ‘Sam’ uit te komen werd beloond door een lekkere swingende versie.
De diversiteit van het nieuwe album is groot, ook zijn ‘Protestlied’ is daarop te horen. Knol ageerde tegen een bepaald stuk van de Nederlandse muziekindustrie, namelijk The Voice Kids (kindermishandeling volgens hem) en Idols (was in het begin nog sympathiek, nu staan er verstandelijk gehandicapten op de stip, puur voor de kijkcijfers). Hij schreef een lied om van die emotie af te komen, maar de woede is er nog steeds! Een volgend genre dat voorbij kwam: een gospelsong in de kerk. Hij zei over zichzelf “Ik geloof in niets behalve in mezelf!” en het werd ‘Take me in your lifeboat’, een uptempo song die in de kerk met luid applaus werd begroet.
Djurre de Haan werd op het podium gehaald tegen het eind van het concert. Hij speelde ook samen met Knol in het TV programma ‘Meesterwerk’. Ze schrijven samen en spelen samen wel vaker. Meezingen mag, meeklappen mag niet, want dat kunnen Nederlanders niet, aldus Akwasi. In Oss werd dat wederom bewezen tijdens het slotlied ‘I’m going straight to hell’, wat gezellig werd meegezongen op het eind. Het was een heerlijk muzikaal en onderhoudend avondje met het nog uit te brengen album van Tim Knol. Dat zeker een prima keus zal zijn om op een winteravond naar te luisteren.
Foto’s (c) Hans Kreutzer
