De soul/funk band Con Brio is in 2013 opgericht in San Francisco. Ze hebben invloeden van blues en R&B toegevoegd. Frontman is de energieke Ezekiel ‘Ziek’ McCarter. Momenteel toert Con Brio door Europa. Koningsdag wordt in Weert afgesloten door deze zeven man tellende band. Deze keer ga ik als bezoeker naar De Bosuil. Ik heb me voorgenomen géén verslag te schrijven. Maar daar krijg ik al snel spijt van. Want deze band is zó goed! Lees maar mee:
De verlichting in de zaal gaat uit en de zes muzikanten beginnen te spelen. ‘Ziek’ blijft nog even backstage. Als hij even later verschijnt, is er direct een vibe voelbaar. Geen wonder, want deze frontman heeft een flinke portie charisma. Dit brengt hij over tijdens zijn zang. Hij heeft een enorm hoog bereik. Op de momenten dat hij zo hoog zingt, moet ik even aan Prince denken. Tijdens instrumentale stukken spat zijn charisma in het rond. Hij danst met een souplesse waar je u tegen zegt. Bij deze showman komen de gave moves recht uit zijn ziel. De muziek bepaalt hoe hij beweegt. Dit geeft hem energie en dat straalt hij uit.
Con Brio speelt verschillende nummers van hun debuutalbum ‘Paradise (2016). In ‘Liftoff’ zorgen Marcus Stephens op tenor saxofoon en Brendan Liu op trompet voor extra ‘swung’.
Diverse fans kennen de teksten van bijvoorbeeld ‘Hard times’ en ‘Eagle eye’ uit hun hoofd. Ze zingen ze uit volle borst mee. Tevens staan ze uitbundig te swingen. Niet alleen de fans, maar bijna alle bezoekers dansen mee. Iets minder uitbundig, dat wel. Maar toch: zelden zag ik zo’n dansende groep mensen tijdens een concert. Het is vooral “Ziek” die je enorm ziet genieten. Hij straalt met een big smile en heeft sprankelende ogen. De andere bandleden genieten ook, ieder op zijn eigen manier. Toetsenist Patrick Glynn speelt serieus en gefocust. Ook bij hem zie en voel je de passie. Bassisten zijn meestal vrij rustig, maar zo nu en dan staat Jonathan Kirchner al springend te spelen. Er is volop interactie met de bezoekers. Er is maar weinig nodig om ons aan te sporen om mee te zingen en/of mee te klappen.
Tijdens de rustigere, zwoele nummers staat gitarist Benjamin Andrews soms met gesloten ogen. De meeste nummers hebben een pakkend ritme en zonnig karakter. Daar waar het kan, heeft Benjamin regelmatig een grote glimlach op zijn gezicht.
Ieder bandlid krijgt de ruimte om zijn kunnen aan ons te tonen. Het is mooi te zien hoe de overige bandleden genieten van wat hun collega laat horen. Drummer Andrew Laubacher gaat solo helemaal los en wordt daarbij letterlijk in de schijnwerpers gezet.
‘Free & Brave’ klinkt vrolijk. Daardoor gaat de tekst van dit politiek beladen nummer misschien langs een groot deel van de bezoekers heen. Dit nummer straalt kracht en hoop uit.
‘Never be the same’ is in eerste instantie vrij ingetogen. Na een poosje krijgt het een zinderend verloop.
Buiten is het al lang donker. Maar in De Bosuil heerst er, ondanks de kou buiten, een zomerse sfeer. Dit feest had gerust tot diep in de nacht mogen duren. Maar de volgende dag moeten de meeste mensen weer werken. Rond 23.00 uur verlaat Con Brio, na een toegift, definitief het podium. Hun positieve vibe is nog lang voelbaar. Zeker omdat de bandleden zich tussen het publiek mengen. Zo blijft het nog lang gezellig in De Bosuil. Beter had Koningsdag niet kunnen eindigen.
Foto’s (c) Hen Metsemakers
