Op de nieuwe EP ‘Fired Up’ heeft Di-rect zichzelf muzikaal opnieuw uitgevonden, vindt de band. De nummers zijn live opgenomen, dansbaar en hebben veel soul- en funkinvloeden. Gitarist Spike noemt het een belangrijke ontwikkeling. “Di-rect had dit nodig. We maken al zestien jaar platen maar hebben nog nooit zo live geklonken als nu.”
Di-rect dook begin dit jaar het oefenhok in met de intentie om een nieuw album te schrijven. De eerste resultaten bevielen zo goed dat de band besloot die gelijk op te nemen. “We hebben ze het afgelopen jaar al veel live gespeeld”, zegt bassist Bas van Wageningen. “Ook op festivals, en er werd heel goed op gereageerd. Je speelt dan meestal maar een uurtje waardoor je spaarzaam met nieuw werk bent. Mensen willen toch graag je hits horen. Maar de respons was erg tof en voor ons wat het verfrissend om iets te spelen wat je pas net gemaakt hebt.”
James Brown
Het nieuwe geluid dat Di-rect op ‘Fired Up’ laat horen ontstond heel spontaan, stelt Van Wageningen. “We speelden het afgelopen jaar tijdens een paar gelegenheden wat repertoire van The Rolling Stones en zelfs James Brown. Dat bleek Marcel (Veenendaal) vocaal supergoed te liggen. Het is niet iets dat altijd al in de band heeft gezeten maar toen we het eenmaal aanraakten, voelde het heel goed. Er zit nu een soulkant aan Di-rect die mensen nog niet van ons kenden.”
In de fik van energie
‘Fired Up’ werd grotendeels live opgenomen, vertelt Spike: “De band had hier duidelijk behoefte aan. We stonden met zijn allen in één ruimte en speelden alsof het een concert was. De muziek staat aan alle kanten in de fik van energie. Door live op te nemen creëer je spanning, een soort gezonde drang en druk! Je bent continue met elkaar bezig, dat is heel tof. Als iedereen apart zijn partijen inspeelt ben je toch meer individueel een plaat aan het maken.”
Kletsen over muziek
‘Fired Up’ is deels een reactie op het vorige Di-rect album ‘Daydreams In A Blackout’ uit 2014, vindt Spike. “Een te gekke plaat hoor, maar bijna elke noot is op de weegschaal gelegd.” Van Wageningen: “Dat was een heel intensief proces. Eerst drumt Jamie (Westland) zijn partijen in, daar is de rest eigenlijk niet bij betrokken. De volgende die gaat opnemen heeft weer andere ideeën over de songs en dan ga je terug naar de tekentafel. Het kan werken maar je bent wel erg veel aan het kletsen over muziek in plaats van muziek maken. Meerdere van ons waren daar even klaar mee.”