Dag 2 van het driedaagse festival Down the Rabbit Hole is begonnen, de camping is langzaam leeggelopen richting festivalterrein. De eerste dapperen dobberen stoer in de zwemplas ondanks het ongetwijfeld steenkoude water. Met een felle zon en een vrij stevige wind zijn de ingrediënten voor een stevig rode huid aanwezig. Niet te zuinig met de zonnebrandcrème is dan ook het devies.
Rock ’n roll ain’t dead – Benjamin Booker
Wat goed is kan snel komen! Het debuutalbum van singer-songwriter Benjamin Booker is nauwelijks uit of Jack White himself noemt Booker de redder van rock ’n roll. Als muziekjournalist is Benjamin Booker als geen ander op de hoogte van het betrekkelijke van dergelijke stempels. Na het uitkomen van zijn debuut is hij vrijwel constant aan het toeren om zijn album onder de mensen te brengen. Op een van deze trips belandt Benjamin Booker in Beuningen op Down the Rabbit Hole. Dat vele toeren heeft zijn vruchten afgeworpen. Er staat echt een band op het podium. Een drummer en een bassist, meer heeft Booker niet nodig om een overtuigende rockshow neer te zetten.
Benjamin Booker heeft een lekkere rauwe stem en is echt een baas op zijn gitaar. De muziek van Booker heeft, vooral in de snellere nummers, de feel van rockabilly. Booker beheerst de kunst om een nummer compleet te laten ontploffen met een paar welgemikte smerige gitaarriffs. Als Benjamin zijn gitaar wegzet, de bassist een viool en strijkstok oppakt en de drummer met een ukelele in zijn hand zit is het duidelijk dat er uit een ander vaatje getapt gaat worden. Wat volgt is een prachtige blues, vol overgave gezongen. Benjamin Booker geeft een fijne show om de wat lome stemming op het festival even stevig op te schudden.
Een onverwacht ruwe diamant – Dolomite Minor
Twee jonge gasten uit Southampton bewijzen dat je ook met z’n tweeën met alleen drums en een gitaar een heerlijke bak herrie kunt produceren. Hun muziek is stevig beïnvloed door onder andere MC5, the Black Keys en Led Zeppelin. De heren hebben nog weinig tastbaar plaatmateriaal, maar hun livereputatie is hen vooruitgesneld en heeft Dolomite Minor een plekje op Down the Rabbit Hole bezorgd.
Zanger Joe Grinshaw is in zijn podiumpresentatie een beetje statisch, maar dat maakt hij meer dan goed met zijn muziek. Hij is meester op zijn gitaar en weet met zijn spel te laten vergeten dat ze slechts met hun tweeën op het podium staan. Joe heeft een fijne, een beetje lijzige stem, waardoor de muziek bij vlagen in de verte aan Black Rebel Motorcycle Club doet denken.
Massieve rock riffs en beukende drums vliegen je om de oren. Gaandeweg de show wordt het publiek in de lang niet volle Fuzzy Lop steeds enthousiaster. Dolomite Minor is een van die onverwachte ruwe diamanten waarvoor je naar een festival gaat.
Gloedvolle soul van de Alabama Shakes
Drie jaar geleden werd de wereld opgeschrikt door een opzienbarend gezelschap uit het stoffige Athens Alabama. ‘Boys and Girls’ heette het briljante debuut van de Alabama Shakes, de band rond postbezorgster en zo bleek, briljante zangeres, Brittany Howard. Met een explosief mengsel van soul, blues en rootsrock veroverden de Alabama Shakes de wereld. In 2015 laat de band zien volwassen te zijn geworden en leveren ze met ‘Sound & Color’ opnieuw een meesterwerk af.
De opkomst van zangeres en gitarist Brittany Howard mag op z’n minst opvallend genoemd worden; geblondeerde kuif, een spetterend witte bloemenjurk en een lichtblauwe gitaar. Daarmee accentuerend dat zij het stralend middelpunt van de band is. De Alabama Shakes zijn voor deze livetour uitgebreid met een achtergrondkoor van twee zangeressen en een zanger als om te onderstrepen dat het helemaal om de soul draait.
En soul is wat we krijgen! Heeft opener ‘Hang Loose’ nog een rootsrock feeling, vanaf ‘Rise To the Sun’ is het gloedvolle soul wat de klok slaat. “Do you feel it? I want you to feel me, that’s all I came here for” vraagt Brittany na het prachtige ‘Always Allright’. Brittany fluistert, zingt en schreeuwt en is daarmee absoluut de ster van de show. Dit wordt het mooist onderstreept in ‘Gimme All Your Love’, dat heel klein begint maar uitmondt in een muur van geluid waar de oerschreeuw uit haar tenen met gemak overheen knalt. The Alabama Shakes geeft een briljante soulshow met de stem van Brittany Howard in een absolute glansrol. De band heeft haar grootste hit ‘Hold On Alabama’ niet eens nodig om de Hotot compleet plat te spelen.
Party from Down Under – the Cat Empire
Het Australische Cat Empire staat al sinds 1999 garant voor een groot feest bij iedere show die de band geeft. Hun aanstekelijke mix van ska, latin, reggae, balkanjazz, rock en funk krijgt iedereen aan het dansen. Op Down the Rabbit Hole maken ze hun reputatie helemaal waar. Tot ver buiten de uitpuilende Teddy Widder tent staan mensen te dansen. Voor het grote videoscherm waarop de verrichtingen van het podium live worden weergegeven staat een behoorlijke massa van de band te genieten.
Zit het geheim van de aantrekkingskracht van Cat Empire in de tamelijk geniale combinatie van blazers, beats en een scratchende dj of in het feestelijke karakter van de nummers? We zullen het waarschijnlijk nooit te weten komen. Feit is dat de Cat Empire Down the Rabbit Hole massaal aan het dansen krijgt.
Voodoo met Goat
Goat is anders. De band hult zich in Afrikaanse gewaden en verschuilt de gezichten van de bandleden achter geheimzinnige maskers. De band zegt te zijn ontstaan in Korpilombolo in noord Zweden, een dorp met sterke voodoo tradities. De voodoo muziek zou een lokale traditie zijn waar alle kinderen aan meedoen, zodat er vele generaties Goat zouden zijn geweest. Of dit nu waar is of een mooie mythe waarmee de band zich omringt, de show van Goat op Down The Rabbithole is een belevenis.
Je wordt overspoeld door hypnotiserende ritmes opgewekt door een demonische drummer, twee onvermoeibare djembe spelers en een geest als bassist. Alsof dat nog niet genoeg is wordt het bandgeluid afgemaakt met spooky melodieën gespeeld door twee gitaristen en gezongen door twee ijle zangstemmen. Als je je mee laat voeren in de drone van de muziek hoor je geen losse nummers maar is het een trip waar je als in een trance wordt meegevoerd. De beste omschrijving die ik van een Goat show kan geven is Akoestische Dance Music.
A real wild child, Iggy Pop
Iggy Pop is een icoon. Geboren in 1947 en opgegroeid in een motorhome in Ann Arbor Michigan heeft hij de punk eigenhandig mee opgebouwd en weer ten onder zien gaan. Hij heeft de rock ’n roll lifestyle van seks, drugs en rock ’n roll geleefd en bovenal overleefd. Iggy lijkt op pensioengerechtigde leeftijd aan een tweede jeugd bezig. Iggy Pop heeft een strakke liveband om zich heen verzameld voor zijn huidige solotour.
Al drie kwartier voor de show loopt de Hotot vol. Veel oudere fans, maar ook opvallend veel jongeren wiens ouders waarschijnlijk nog op de basisschool zaten toen Iggy zijn grootste hits maakte. De spanning is voelbaar en de verwachtingen zijn hooggespannen. Die torenhoge verwachtingen worden ingelost. En hoe! Al voor hij één noot gezongen heeft slingert Iggy zijn leren jack uit en springt hij verder met ontbloot pezig bovenlijf. Het enthousiaste publiek wordt getrakteerd op een waar spervuur van hits. Al in het eerste kwartier worden ‘No Fun’, ‘I Wanna Be Your Dog’ , ‘The Passenger’ en ‘Lust For Life’ op de springende en crowdsurfende massa afgevuurd.
Wie denkt dat Iggy daarmee zijn kruit verschoten heeft kan het niet meer mis hebben, ook minder bekende nummers als ‘Sixteen’ en ‘Nightclubbing worden met luid gejuich ontvangen. De oude meester zingt ‘1969’ nog even bijtend als toen hij in die tijd opgeroepen werd voor dienstplicht in Vietnam. En in ‘Real Wild Child (Wild One)’ zien we misschien wel de essentie van Iggy Pop, hij is op zijn leeftijd nog steeds “a real wild child”. De enorme Hotot staat volledig op z’n kop en tot ver achter de geluidstoren wordt enthousiast gesprongen en gedanst op de schijnbaar eeuwig jonge Iggy Pop.
Tenslotte
Down The Rabbithole biedt op één dag een avontuurlijke muzikale reis van de rauwe soul van de Alabama Shakes via de rock ’n roll van Benjamin Booker en Dolomite Minor en de voodoo van Goat naar de godfather of punk Iggy Pop. Maar ook buiten de muziektenten gebeurt van alles. Op de dj stage op het Vuige Veld was ik getuige van een door 2 retro sportleraren georganiseerde trefbalwedstrijd compleet met gele en rode lintjes zoals op de basisschool. Bij het strand van het zwemmeer kun je in de Kuili Kuili je eigen strandkuil graven.
Binnenkort dag 3 ook op Maxazine.
Foto’s (c) Ariane van Ginneke/Maxazine
