In ongeveer 25 jaar tijd is Stef Bos uitgegroeid tot een van van Nederlands beste, maar ook meest verrassende chansonniers. In zijn nieuwste show ‘Mooie waanzinnige wereld’ neemt Bos ons mee in een wereld waarin we blind zijn voor het onzichtbare. Niet eens metaforisch bedoeld, want met het onzichtbare bedoelt Bos dat we ons te weinig focussen op het mooie om ons heen. Verblindt door wellicht de gemakszucht en de rijkdom van het westen, weigeren we ons vaak te concentreren en te genieten van het kleine. Zoals een optreden in Eindhoven…
‘Mooie waanzinnige wereld’ begint voor de fans van Bos wellicht wat tegendraads. Waar de deels in België, deels in Zuid-Afrika wonende Nederlander drie landen als zijn thuisland kan beschouwen, vangt de voorstelling aan met het Duitse volkslied. Wellicht een verwijzing naar het waanzinnige, wellicht om de toeschouwers op het verkeerde spoor te brengen, komt Bos met zijn mannen het toneel opgelopen in dit lied. Bos heeft het grote podium in Eindhoven voor één avond verbouwd tot een intiem ogend kroegpodiumpje en zo begint en eindigt hij de avond.
In ‘Mooie waanzinnige wereld’ verhaalt Stef de liedjes van zijn nieuwste album ‘Mooie waanzinnige wereld’. Verdeeld over verschillende hoofdstukken en onderbroken door een dicht, een uitleg, een verhaal. En dat in al zijn eenvoud. Bos steekt de draak met zijn eigen liedjes en betrekt veelvuldig zijn kinderen bij het verhaal. Ook zijn vader komt natuurlijk langs in zijn levensverhaal. De man die wellicht de oorzaak van het succes is geweest van Bos’ doorbraak, overleed in juni jongstleden, volgens Stef zelf met ruim 25 jaar uitstel. ‘Papa’, Bos’ grootste hit klinkt als enige “oude” nummer in het eerste deel van de voorstelling dan ook ingetogener dan ooit en ook in het publiek hield menigeen het verre van droog.
Het verschil van ‘Mooie waanzinnige wereld’ met Bos’ eerdere werk, is dat de plaat voor het eerst is geschreven met de volledige band. Het is wellicht daarom ook dat het lijkt alsof Bos een ietwat meet blues-/americana gerichte kant op lijkt te zijn gegaan. Niet alleen de nummers van de nieuwe plaat, maar ook de al wat oudere nummers zijn daar dan volledig op aangepast. Op het altijd vrolijke ‘Wodka’, in het tweede deel van de show na dan. Dit, mede ondersteund door de geweldige muzikanten die de chansonnier begeleiden, gevonden in alle delen van Nederland en België. Met natuurlijk een belangrijke rol deze avond vanwege het thuisconcert van Eindhovenaar René van Mierlo. Mede door zijn invloed lijkt Bos de laatste tijd steeds meer de blues-kant op te gaan, en gezien zijn teksten, melancholisch spiegelend en de wereld beschouwend, is dat nog niet eens zo’n verkeerde inkijk. Het enige verschil is dat Bos nooit zo’n klaagzang zal bezingen.
De altijd open Bos lijkt met ‘Mooie waanzinnige wereld’ reeds begonnen met het terugkijken op zijn carrière, om zoals de zanger me eerder al tijdens een telefoongesprek zei, te zijn gaan denken aan een jubileumtournee in waarschijnlijk 2016. Als die net zo ingetogen, gemoedelijk en pitoresk is als ditmaal, is ook die show reeds bij voorbaat een succes. Maar voor het zover is, trekt Bos door Nederland en België door de theaters. En neemt u het van mij aan: na Bos’ voorstelling voelt u zich inderdaad ‘een beter mens’.