In een uitverkocht Paradiso start de Amerikaanse zangeres Anastacia om stipt half negen met haar twee uur durende optreden. Dit optreden is het 2e concert van de Europese Resurrection tour. Een naam die niet geheel toevallig is gekozen. Vorig jaar moest de zangeres haar tour nog afzeggen omdat er voor de tweede keer borstkanker was vastgesteld. De Resurrection tour staat volgens Anastacia dan ook symbool voor het leven. Levensvreugde en alles uit het leven willen halen, dat wil Anastacia uitstralen en dat straalt ze ook uit. Ondanks haar kleine postuur, straalt ze kracht en strijdvaardigheid uit. Als Anastacia het publiek bedankt voor alle support, kaarten, berichtjes en steun die ze heeft gekregen in de moeilijke periodes die ze heeft gehad, kun je een speld horen vallen in de zaal. Ze verteld over haar periode, maar ze verteld ook dat ze wil leven en muziek wil maken. Dit wordt beloond met een enorm applaus, wat haar zichtbaar raakt.
Anastacia opent met ‘Left Outside Alone’ gevolgd door ‘Staring at the Sun’ welke luidkeels worden meegezongen door het publiek. De roze Pink Ribbon ballen en ballonen vliegen over de hoofden van het publiek heen, tot groot plezier van de zangeres. Verschillende keren wordt het concert onderbroken door een Q&A. Het publiek heeft van te voren vragen mogen indienen op een papiertje, welke in een glazen bak zijn gedaan. Anastacia vist er een aantal vragen uit en geef daar antwoord op. Vragen zoals: welke gevoelens ze heeft voor Nederland, favoriete kledingstuk e.d. komen voorbij. Ze brengt dit op een grappige manier en improviseert er aardig op los.
Tijdens het concert betrekt ze om de paar nummers het publiek bij haar show. Regelmatig zit ze op haar knieen op het podium om een handtekening bij iemand op zijn t-shirt te zetten, een knuffel uit te delen of een hand te schudden. Ze gaat in gesprek met het publiek. Op zich heb ik hier wel moeite mee, want hierdoor wordt het tempo volledig uit het concert gehaald, waardoor dit geen stampend concert wordt.
Na de nummers ‘Pieces of a Dream’, ‘Stay’, ‘Heavy on My Heart’ en ‘Apology’ komen er een tweetal covers ‘Back in Black’ van AC/DC en ‘Sweet Child O’ Mine’ van Guns N’ Roses, gecombineerd met haar eigen nummer ‘Other Side of Crazy’. Een blok met rocknummers. Met haar strot had ze hier het dak van Paradiso kunnen afblazen, alleen doet ze dit niet. De nummers worden vlak en liefjes gebracht.
Anastacia moet het tijdens het concert wel hebben van haar oudere nummers zoals ‘Broken Wings’ en ‘Paid My Dues’ waarbij het publiek luidkeels meezingt. Met als toegiften ‘One day in Your Life’ en ‘I’m Outta Love’ heeft ze een boeiend concert neergezet. Anders dan verwacht. Geen funky rockende show. Maar een zangeres die haar gevecht tegen borstkanker onderdeel laat zijn van haar muziek en haar show. Diep respect.
