Voor een band die inmiddels al 35 jaar meegaat en bekend is over de gehele wereld, is de grote zaal van de Effenaar geen uitdaging meer. De vele toeschouwers die Incognito inmiddels al hebben mogen aanschouwen zijn het er over eens, maar toch was de toeloop in Eindhoven niet wat de Effenaar ervan verwachtte. Het kan bijna niet anders, of het is de tijd van het jaar geweest, maar op het laatste moment heeft de Effenaar het concert van Jean Paul ‘Bluey’ Maunick met zijn mannen verplaatst naar de kleine zaal van de Eindhovense poptempel. Het was geen probleem voor de band, want, zo vertelde de sympathieke frontman mij al ’s middags voor het concert: Al is er maar één persoon die geniet van een nummer van de band, dan heeft de band haar doel al bereikt. Dat doel werd uiteindelijk meermalen bereikt die avond.
In het voorprogramma stond het Nederlandse Tristan. Een band die nog niet zo lang bestaat, maar inmiddels namen als Steve Lukather (Toto) en Randy Brecker (Brecker Brothers) al als fan mag rekenen. Een band die je wellicht het beste kan beschrijven als Mezzoforte meets Jill Scott. Het lukte Tristan met gemak het Eindhovense publiek op te warmen voor de show van Incognito, en waar het een voorprogramma vaak niet gegund is de handen op elkaar te krijgen, zat de sfeer er al vanaf de eerste noot van Tristan in. En dat is niet verwonderlijk, want de twee bands van de avond spreken wel degelijk een zelfde publiek aan. Het zal niet niemand verwonderen dan zangeres Evelyn Kallansee reeds tourde met Jocelyn Brown en ook de rest van de band reeds werkten met grootheden als Chris Hinze, Nigel Hitchcock, Frits Landesbergen, Randy én Michael Brecker en Gary Husband. Een band om te volgen, en dat gaan we ook zeker doen.
De avond vervolgde na een spannend voorprogramma met de band die inmiddels al meer dan 1500 muzikanten bevatte. Telkens in wisselende samenstelling bracht frontman Bluey de band in de aandacht, en ook vanavond bracht de op Mauritius geboren zanger/gitarist weer een nieuw lid in de blazerssectie mee. En zo is ieder concert van Incognito weer anders.
Het optreden van het collectief startte met een vliegende start, vanaf ‘Parisian Girl’ zat de sfeer er direct in, maar die enkeling die nog niet doorhad dat het concert was aangevangen, viel meteen met de neus in de boter toen de band al als tweede track ‘Don’t you worry ‘bout a thing’ ten gehore bracht. Niemand van het aanwezige publiek kon vanaf dat moment nog stil blijven staan en van begin tot eind was Incognito de leidende factor in het feestgedruis.
Incognito trad in de Effenaar niet eens op in haar grootste formatie, maar met Katie Leone, Tony Momrelle en natuurlijk de altijd stralende Vanessa Haynes als vocale traktatie lukte het de band om de jazzy en funky sounds met alle gemak de kleine zaal in te slingeren. Zelf de voor het overgrote deel van het publiek nog nieuwe nummers van het laatste album van Incognito, ‘Amplified Soul’, ging er als gesneden koek in bij het publiek. Deze nieuwkomers, ‘Hands up if you wanne be loved’, ‘Hats’ en Silver Shadow’, klonken ondanks hun ietwat vernieuwende sound, weer typisch als we Incognito gewend zijn en de exemplaren van de nieuwe cd waren na afloop van het concert dan ook niet aan te slepen. Natuurlijk verkocht door Mr Bluey Maunick himself, want ondanks de indrukwekkende carrière is er van enige arrogantie niets te merken.
De set wet afgesloten met natuurlijk een meest swingende ‘Always there’, waarna de band natuurlijk wist dat ze er zonder toegift niet vanaf kwamen. In plaats van het podium te verlaten introduceerde Bluey natuurlijk de van over de gehele wereld afkomstige band. De band vertrok dan ook niet van het podium, maar vervolgde met een door de warme stem van Tony Momrelle gezongen Stevie Wonder-cover, ‘As’, om met ‘I hear your name’ en ‘Everyday’ de avond dan toch echt af te sluiten. Qua muziek dan, want Bluey nam van de gelegenheid gebruik het publiek te bedanken en te vervolgen met een statement dat een ieder in de zaal kon onderschrijven: Je afkomst, kleur, ras, geslacht of wat dan ook is niet belangrijk: het is de muziek die ons alles bindt, wij zijn één land!: ‘One Love’… En zo is het…
