Naar aanleiding van het vorige album ‘Perfect Darkness’ heeft Fin Greenall alias Fink 2 jaar getoerd (wat 2 live albums opleverde). Hierdoor werd het nieuwe album ‘Hard Believer’ in een korter tijdbestek opgenomen. Maar dat is niet terug te horen in het album, want de productie is grootser dan op zijn vorige album.
De single ‘Looking Too Closely’ past nog aardig in de lijn van het vorige album. Maar bij de opener en titeltrack ‘Hard Believer’ waagt hij zich opeens heel licht aan blues. Daarna volgen er voornamelijk lang uitgespannen nummers. In ‘Green And The Blue’ lijkt een lichte soul invloed aanwezig te zijn. Met ‘White Flag’ volgt er dan opeens een hypnotiserende en experimentele track. Waarbij wel een climax volgt, maar het daarop volgende ‘Pilgrim’ is daarin een geslaagder voorbeeld. Dat klinkt als een spannende en duistere trip, en daarmee het hoogtepunt van het album vormt.
Met ‘Two Days Later’ volgt er een soort kantelpunt op het album. Want hoewel ook hier de productie grootser is komt de tweede helft iets meer in de buurt van ‘Perfect Darkness’. ‘Shakespeare’ en ‘Truth Begins’ zijn weer goede voorbeelden van twee sterke nummers van zijn hand. ‘Too Late’ zou als single een goede opvolger van ‘Looking Too Closely’ zijn.
Echt een radicale verandering is ‘Hard Believer’ niet te noemen, omdat de soberheid niet is verdwenen in de songs. De grootsere productie betekend hier gelukkig niet dat het is gemaakt om grotere zalen te bespelen. Het album is wel veelzijdiger dan zijn vorige, maar tegelijkertijd krijgt Fink het voor elkaar dat ‘Hard Believer’ goed aansluit op ‘Perfect Darkness’. En daarmee opnieuw een sterk album heeft gemaakt. (9/10)(Ninja Tune)