In 2013 ging ze als publieksfavoriet door nar de finale van de Grote Prijs van Nederland. Ze won net niet, maar het publiek was inmiddels wel bekend met de fijne stem van Jyoti Verhoeff en haar Russische partner Maya Friedman, die naast de Cello ook de achtergrondzang voor haar rekening neemt. Anderhalf na de debuut-EP, komt Verhoeff met haar debuutalbum ‘Riven’, en als dat nog niet genoeg zou zijn voor de autodidact, maakt madam er maar gelijk een dubbelaar van, ‘Full Moon’ en ‘Dark Moon’. Twee tegengestelden, dag en nacht, wellicht ook de tegenstelling tussen het zicht van haar onafscheidelijke partner Friedman en de visueel beperkte Verhoeff, donker en licht.
‘Full Moon’ bevat 13 tracks, geschreven en uitgevoerd rond het mysterieuze en hartstochtelijke pianospel van Verhoeff. Aangevuld met de zoetsappige klanken van Friedman’s cello, is het geheel een lieflijk maar indrukkwekkend schouwspel, waarbij een iedere keer het gehele album weer meer diepte in zich lijkt te hebben. Compleet anders dan het experimentelere ‘Dark Moon’, waarop Verhoeff tracht een modern samenspel tussen haar lieflijke stem en een volledig bombastisch orkest samen te brengen, aangevuld met wat moderne elektronica. Noem het een moderne Yann Tiersen meets Kate Bush en Tori Amos. Maar dan in vol ornaat.
Jyoti’s diepe stem en Maya’s rauwere stem vullen elkaar goed aan en zorgen voor een evenwichtig geheel waarop menig duo jaloers mag zijn. Niet in de laatste plaats vanwege de composities, want ondanks dat de tracks te diep zijn om voor één of twee keer al helemaal in het geheugen te zitten, zit het geheel en afzonderlijk van elkaar als een krachtig complex in elkaar. ‘Riven’ zal niet voor de hitlijsten geschreven zijn, maar op het oog van de toekomst is Verhoeff daarom een langere blijver dan de huidige top 10 uit de hitparade (en die van volgende maand). Juist daarom is ‘Riven’ en heerlijke dubbelaar die nog lang op de stapel ’te draaien cd’s’ zal blijven liggen. (8/10) (Eigen productie)