Er zijn albums die briljant zijn, maar al jaren niet meer verkrijgbaar. Albums die in een beperkte oplage zijn uitgebracht en er is in jaren geen platenmaatschappij meer die er aan denkt om het album opnieuw in de schappen te leggen. Het zijn de albums die op eBay voor veel geld van hand tot hand gaan. ‘Cape Catastrophe’ is zo’n album.
Fusion-bassist Percy Jones, voormalig bassist van de jazzrockgroep Brand-X (met daarin o.a. Phil Collins), Brian Eno en Soft Machine (met daarin o.a. Karl Jenkins). En solo dus ook niet onbegenadigd, want de muziek van Jones werd opgepikt door niemand minder dan Bert Gerecht, de Duitser die inmiddels tot een van ’s werelds betere Bass-professoren mag worden genoemd. Hij bracht Jones’ muziek in 1990 uit op zijn eigen Hot Wire label, maar aangezien dat label door de opkomst van de CD ten onder ging, bleef de meeste muziek van dat label zwaar onbekend. Zonde, maar zo gaat het soms in de muziek.
Eind 2013 kwam verandering in de onbereikbaarheid van ‘Cape Catastrophe’, toen Gonzo Records het album tegen kwam, de rechten opkocht, en her-uitbracht. Terecht, want het album geldt als een juweeltje in de fusion. Nee Jones’ spel is niet te vergelijken met het virtuoze basspel van Jaco Pastorius, waar 99% van de fusion-bassisten op leunen. Nee, de muziek van Jones heeft een eigen weg gevonden en Jones durft hierbij te combineren met een keur van synthesizers, sequencers en andere apparatuur, die de muziek van eind jaren ’70, begin jaren ’80 een eigen kleur gaven. Denk hierbij aan muziek van Mahavishnu Orchestra maar ook die van Gary Burton.
OngeĆ«venaard weet Percy Jones tracks op het album te mixen tussen 2.36 en 23.40 minuten en bovenal, een samenspel te creĆ«ren wat weinigen gegeven is. Meldenswaardig heeft Jones ‘Cape Catastrophe’ compleet in zijn eentje opgenomen. Het levert een samenspel op met zichzelf, dat duidelijk al lange tijd als geheel in zijn hoofd aanwezig was. ‘Cape Catastrophe’ verveelt dan ook geen minuut en het is een schande dat de muziekliefhebber 23 jaar heeft moeten wachten op een re-release. (8/10) (Gonzo)