Tegenwoordig verbaast het ons soms al niet eens meer: wegens tegenvallende kaartverkoop wordt een concert gecanceld. Of een show die een groot podium verdient wordt vanwege diezelfde reden in een piepklein zaaltje gepropt. In tijden als deze is het haast een wonder wanneer blijkt dat een event ruim van tevoren tot op de laatste kaart is uitverkocht. Toch gebeurde dit bij cross-over dance-festival We Are Electric: “Van UK beats tot electro en van trap/hiphop tot house”.
Bedenk hierbij dat het de eerste keer was dat dit festival plaatsvond en dat het meteen groots werd aangepakt. In het Klokgebouw op het Eindhovense Strijp-S-terrein werden twee joekels van zalen en één wat kleinere ruimte gebruikt voor de geboekte dj-sets en live performances. Volgens het Klokgebouw zouden er samen 8.000 bezoekers in deze ruimtes moeten kunnen, maar gelukkig hield de organisatie (Paaspop Events, in samenwerking met 3FM en Mojo Concerts) er rekening mee dat het niet fijn bewegen is als haringen in een ton en daarom werden 7.000 kaarten beschikbaar gesteld. De organisatie kondigde het festival aan, beloofde een afwisselende nacht met gevestigde namen en nieuwe talenten en maakte de eerste namen bekend: Major Lazer, The Bloody Beetroots en Diplo. Ze knipperde twee keer met haar ogen en de 500 early bird-tickets waren weg. Later werden o.a. Hudson Mohawke, Green Velvet, Goose en nationale acts als The Flexican, Yellow Claw, Eelke Kleijn en Jameszoo aan de eerder bevestigde namen toegevoegd, en de rest van de kaarten vlogen ook de deur uit.
Het festival vond plaats op de laatste dag van Glow, een jaarlijks lichtkunst-evenement dat toch zeker een half miljoen bezoekers trekt. We Are Electric adviseerde haar bezoekers wat eerder naar Eindhoven te komen om ook hier nog iets van mee te krijgen. En dat terwijl de eerste DJ al om 20.00 uur begon; de Eindhovense Piro trapte in de grote zaal de Ecstatic af. Als we rond elf uur in de kleinste ruimte de Electric tijdens de upbeat house van Tom Trago aan Martijn van 36 vragen of hij al vroeg op de avond naar Eindhoven is gekomen om eerst nog een rondje Glow te doen, blijkt dat hij uit de buurt komt.
“Ik ben op de fiets want ik woon om de hoek”. Op onze vraag voor welke acts hij komt antwoordde hij dat hij zich van tevoren niet verdiept had in de dj’s en optredens. “Ik heb een druk leven met kleine kinderen en een eigen zaak. Een nacht als deze heb ik minstens twee keer per jaar nodig. De sfeer op een dance-festival is altijd goed en de muziek beukt lekker. Ik zal vast branden in de electro-hel, maar wie er draait maakt me niks uit, al hoor ik het liefst electro die richting techno gaat. Ik wist trouwens niet eens dat er ook optredens zijn”. We kwamen hem later tijdens de show van The Bloody Beetroots in de grote Magnetic-zaal weer tegen. “Wat is dit?” roept hij. “Slayer meets The Prodigy? Heel erg vet! En heb je die lichtshows overal gezien? Daar kan Glow ook nog wel iets van leren”. Pascale van 19 uit Vught bleek juist heel goed te weten waarvoor ze naar Eindhoven was gekomen. “Major Lazer”, zei ze. “Echt wel”. We wezen haar erop dat die show vijf minuten later zou beginnen in de Estatic-zaal. Ze keek ons verschrikt aan en zei dat ze weg moest. “Ik wil ze zien!”.
Het was dezelfde dag dat de Sint weer in het land was. Maar het was ook de dag waarop de winter min of meer begon. Buiten was het mistig en stervenskoud. Maar daar was bij het optreden van Yellow Claw niks van te merken. Het was alsof alle 7.000 bezoekers per se allemaal bij hun optreden wilden zijn waardoor het in de Ecstatic broeierig warm werd en shirtjes uitgingen. Het publiek veranderde al snel in één deinende massa. We verlieten de zaal voor het einde van het optreden om naar de dj op blote voeten Olivier Weiter te gaan; hij verving in de Electric De Man Zonder Schaduw die wegens gezondheidsproblemen had moeten afzeggen.
Ook al hebben de meeste artiesten voor uren, dagen en weken aan materiaal, er moet nou eenmaal een keer gestopt worden. ’s Ochtends om 7 uur deed het Nederlandse drum ’n bass-trio Black Sun Empire het licht uit in de Ecstatic. Even daarvoor had de al eeuwenlang geliefde dj Joost van Bellen de Magnetic-zaal afgesloten en in de Electric was het optreden van Dekmantel Soundsystem de afsluiter geweest. Bij het naar huis gaan was het niet alsof we afscheid namen van een nieuwe vriend, eerder alsof we gedag zeiden tegen een oude bekende. Niks aan het festival liet blijken dat het een eerste keer was.
We Are Electric noemt zichzelf een jaarlijks event. Dat zou moeten betekenen dat ze van plan zijn volgend jaar nog zo’n festival te organiseren. We hebben maar een tip: koop op tijd een kaartje. We Are Electric gelooft in de toekomst van elektronische (dance)muziek. En wij geloven in We Are Electric.
Foto’s (c) Yorit Kluitman
