Ondanks dat er tijdens de opening van de 17e Zwarte Cross een helse onweer- en regenbui over het festivalterrein trekt, barst het grote feest over het hele terrein los! Niet alleen gaat de cross- dit jaar voor het eerst ook op vrijdag- van start, ook beginnen er op de vele podia bands te spelen, die zich niets aantrekken van de helse regenbuien. Gelukkig trekt, niet alleen voor de bands maar ook voor het publiek, de bui snel over en is er daarna veel ruimte voor de zon. Het grootste betaalde festival van Nederland, kent een zonnige en vooral muzikale eerste dag.
Miss Montreal staat voor de derde keer op het festival, dit keer mag ze openen in een afbeladen Mega Tent. Zoals we van haar gewend zijn zet ze een gave, energieke set neer met veel interactie met het publiek en veel meezingers. Een waar feestje, telkens weer. De blonde zangeres is goed bij stem en de band heeft er duidelijk zin in. Springen, dansen en klappen, niets is deze band te gek. Als de zangeres aankondigt dat ze voor het eerst ‘Hoe’ gaat spelen, omdat Nielson en zij daar gisteren Platina voor hebben gekregen, barst de tent in luid gejuich uit. Helaas was Nielson ver te zoeken maar was daar wel een ereplek voor bassist Kobus Groen weggelegd, die samen met Sanne een bijna nog mooiere versie van het bekende zomerliedje ten gehore bracht. Ook Hendrik Jan Lovink komt een liedje meezingen, wat de grote verrassing volgens de band was. Miss Montreal sluit af met een aantal meezingers als de cover van Charly Lownoise’s ‘Wonderful Days’ en haar grote hit ‘Just a flirt’. Als afsluiter een gaaf dubstep nummer waarbij de Megatent nog één laatste keer met Sanne en consorten meespringt.
Snel door naar de Meltdown. Dit jaar voor het eerst, en vooral het podium voor de wat hardere muziekstijlen als rock en metal. Veel Nederlands en zelfs plaatselijk talent maar dit weekend staan er ook grote Buitenlandse bands. Wij zijn beland bij BLIKSEM, een Belgische thrash metal band met vrouwelijke vocaliste. De band speelt een lange intro, wat vooral stoner invloeden lijkt te hebben, maar niets blijkt minder waar als de band daarna begint met een strakke thrash set. Bijzondere aan deze band is niet alleen de cleane zang van de vocaliste maar ook de 2e stem, gebracht door de drummer. Ondanks dat het publiek de Meltdown nog niet heeft weten te vinden, laat de band een geweldige vibe over het metalterrein gaan, en het kleine beetje publiek dat zich heeft verzameld, gaat helemaal uit zijn dak.
Op de Bayou is even later Qeaux Qeaux Joans begonnen. Een singer/songwriter die samen met haar band heerlijke blues produceert. Coco, de zangeres bezit een gouden strot, met hier en daar een rauw randje. De muziek past precies in de setting die Zwarte Cross heeft gecreëerd rondom deze blues/rock stage: rauw, rokerig, westers en vooral puur. In het gras genieten van de pure nummers van deze band terwijl je een heerlijke steak weg werkt, perfecte setting op deze zonnige editie van Zwarte Cross. De zangeres doet ook een aantal solo nummers, maar moet het vooral hebben van de nummers samen met haar band, die haar onwijs versterkt.
Inmiddels is op de Meltdown het avondprogramma begonnen met de band New Keepers of the Water Towers. Even waant Zwarte Cross zich op Roadburn en doet de band ver denken aan het IJslandse Sólstafir. Heerlijke progressieve metalband die een eigenzinnige sfeer met zich mee brengt.
Als afsluiter staat Die Apokalyptischen Reiter op de Meltdown. Deze band is een mix van Rammstein, Sabaton en Korpiklaani, en is daarom heel afwisselend. Toetsenist staat in BDSM pakje achter zijn toetsen, zwaait zo nu en dan met een leren zweepje en schommelt op zijn schommelstoel heen en weer als er even geen toetsen te horen zijn. De zanger is een veel te blije frontman die er gelukkig heel veel zin in heeft, maar net íets te enthousiast oogt. Helaas voor de band staat er nog maar weinig publiek in het veld, waardoor het enthousiasme, behalve de eerste paar rijen, een beetje doodbloedt. Zonde, want interactie met het publiek is er genoeg. De band zou wat meer één stijl kunnen kiezen, waardoor het een meer begrijpelijke stijl krijgt, en niet teveel de indruk krijgt dat ze van alles maar een beetje spelen, en het een rommelig gedoe wordt. Als afsluiter halen ze een man uit het publiek, die de zanger op zijn rug neemt, maar deze grappen en grollen doen niet echt toe aan de show, die eigenlijk langzaam doodbloedt. Zonde.
Op de achtergrond knalt het vuurwerk, waarmee aangegeven wordt dat er een einde is gekomen aan de eerste dag van deze editie van de Zwarte Cross. Høkend op huus an!
