Vrijdagavond 18:00 uur, via Facebook stuurt I am Heresy de gewijzigde openingstijd. Attent van ze want daardoor kan iedereen wat later vertrekken. Tenminste, dat geldt voor mij want vanuit Brabant naar Antwerpen is dan wel geen wereld afstand, elke minuut langer thuis op een werkdag is meegenomen. Wanneer ik om 20:00 uur arriveer bij poptempel Trix ziet het er verlaten uit. Het is goede vrijdag vandaag, hopelijk betekend dat niet dat men in Antwerpen verplicht thuis moet blijven. Even kwam er een kronkel door mijn hoofd “Het is toch wel vandaag?”.
Trix is een mooie poptempel, de locatie is ook perfect met gratis parkeren en een snelle manier om terug de snelweg op te gaan. Binnen in de kleine zaal is het nog akelig leeg, 4 man en wat barpersoneel staat wat te ijsberen. Gaandeweg druppelt er wat meer volk binnen maar met een mannetje of 40 moeten we het vanavond gaan doen. Het voorprogramma komt uit Italië, Hierophant genaamd. Deze band bestaat sinds 2010 en heeft met diverse bands al een tour gedaan. ‘Cancer Bats’, ‘Tombs’ en ‘Pelican’ om er maar een paar te noemen. De set is strak, vloeiend en zonder poespas, precies zoals ik het graag zie. Het motto, niet lullen maar spelen, hebben ze goed in de oren geknoopt.
Na een goed halfuur is de koek op bij de band en stappen ze emotieloos het podium af. Jammer dat het publiek wat er is wat tam reageert, het is een goede band met een prima set maar het is duidelijk dat men op een andere band zit te wachten. Ombouw tijd 15 minuten, heerlijk om in deze scene te zitten. Geen uur gedoe en moeilijk doen met het oneindig stemmen van de instrumenten maar gewoon rammen. Zanger Nathan Gray is een frontman die al jaren internationaal het podium betreedt met zijn andere band, Boysetsfire. Maar daar gaan we het nu niet over hebben en ik denk dat Nathan het tijdens het optreden ook zo zag. Er was met uitzondering van wat toonhoogtes niets terug te horen of te zien dat hij ook van die andere band frontman is.
I am Heresy bestaat uit 6 bandleden, wat bijzonder is aan deze band is dat er een vader-zoon en een broer-broer relatie in zit. Want naast Nathan is ook gitarist Simon een “Gray” en Jay en Crumbs Konieko zijn broers. Omdat het podium voor zes man te klein was werd Nathan al vanaf het begin verbannen naar de vloer, daar was toch ruimte zat. De hele zaal werd dan ook hurkend, liggend, hangend, haast breakdance-achtig gebruikt door Nathan. De energie, het volume, de emotie en dynamiek die tijdens deze 40 minuten durende set uit alle hoeken en gaten ten toon werd gesteld was fenomenaal. In een woord: Ge-wel-dig! Hoogtepunten qua nummers zijn: ‘7 wolves and the daughters of apocalypse’, ‘Jesus doesn’t work here any more’, ‘I am Heresy’ en ‘Butchers’.
Tijdens het laatste nummer ‘I am Heresy’ had men Bobby Bates (fotograaf die de tour vastlegde) even vanachter de merchandise laten komen. Dit was een toffe afsluiter met twee rauwe strotten voor de prijs van een. Al met al kan ik zeggen dat ik verkocht ben, elke keer dat ik de mogelijkheid heb om I am Heresy te kunnen zien doe ik dat. Ik hoop dat met mij er veel meer zullen volgen want een lege zaal is altijd minder gezellig…
