Monday’s Monsoon is terug met zijn nieuwste release ‘Sink/Swim/Fly’, na twee singles en twee EP’s. De verzameling van elf nummers presenteert een meesterlijke balans tussen intieme storytelling en uitgestrekte klanklandschappen die weigeren in één genre te worden ondergebracht. In een tijd waarin veel indierock ofwel te berekend ofwel te zelfingenomen aanvoelt, heeft Monday’s Monsoon een werk gecreëerd dat oprecht aanvoelt en tegelijkertijd sonisch avontuurlijk blijft. Het album bevindt zich in dat zeldzame zoete punt waar technische vaardigheid en emotionele waarheid elkaar ontmoeten, en biedt een luisterervaring die zowel toevallige luisteraars als diepere duikers beloont.
Het album opent met het betoverende ‘You and You and I’, een nummer dat onmiddellijk het talent van de band toont om ingewikkelde gitaarlagen te combineren met zang die zowel kwetsbaar als zelfverzekerd klinkt. Er is meteen het gevoel dat Monday’s Monsoon de luisteraar uitnodigt voor een zorgvuldig opgebouwde emotionele reis, die zowel isolatie als verbondenheid erkent – treffend weerspiegeld in de paradoxale albumtitel. ‘The Wait’ volgt met een langzaam opbouwende intensiteit, die zich vanuit spaarzame instrumentatie ontwikkelt tot een crescendo dat de geduldige anticipatie van de titel weerspiegelt. Hier komen de invloeden van Radiohead naar voren in de atmosferische productie en onverwachte akkoordprogressies, maar het nummer behoudt een warmte en toegankelijkheid die duidelijk eigen zijn. En dat terwijl de snare het nummer als rode draad bijeen houdt.
Tegen de tijd dat ‘Tap Out’ arriveert, is het sonische palet van het album aanzienlijk uitgebreid. Percussieve elementen nemen het voortouw en creëren een ritmische basis voor overdenkingen over veerkracht en overgave. Het nummer is een perfect voorbeeld van Monday’s Monsoon’s vermogen om songs te maken die zowel diep persoonlijk als universeel herkenbaar zijn. Zeer goed geproduceerd! Het hoogtepunt midden in het album, ‘Hi Again Mate’, biedt een ontwapenend moment van vertrouwdheid – een gesprek tussen oude vrienden, op muziek gezet die schakelt tussen folkachtige coupletten en uitbundige refreinen. Hier zijn de invloeden van Elbow het duidelijkst, vooral in de gesprekstonen van de teksten en de orkestrale accenten.
‘White Peach’ en ‘Fear of Falling’ vormen de contemplatieve kern van het album, waarbij respectievelijk thema’s van kwetsbaarheid en moed worden verkend. Eerstgenoemde gebruikt delicate akoestische arrangementen die geleidelijk uitgroeien tot iets robuusters, terwijl laatstgenoemde een urgentere, stuwende klank omarmt die het verhaal voortstuwt. Misschien is het meest ambitieuze moment van het album te vinden in ‘Papering over Cracks’, een uitgebreide verkenning van emotionele façades die de bereidheid van de band toont om composities natuurlijk te laten ademen en evolueren. De geleidelijke opbouw en catharsische ontlading van het nummer tonen een band die zich zowel met terughoudendheid als met overgave op zijn gemak voelt.
‘Back O’skiddaw’ levert een van de meest opvallende momenten van het album, waarbij folk-elementen worden geïntegreerd die doen denken aan het Engelse platteland waarnaar de titel verwijst, terwijl ‘Scapegoat’ de meest politiek geladen teksten van het album brengt, verpakt in bedrieglijk mooie melodieën. Naarmate het album zijn einde nadert, doet ‘Showstealer’ zijn naam eer aan met een dynamische uitvoering die de technische vaardigheid van de band benadrukt zonder de emotionele impact te verliezen. De afsluiter, ‘Feel the Tide’, vormt een perfecte samenvatting van de thema’s van het album – een meditatie over overgave en vernieuwing die de luisteraar met een gevoel van afsluiting achterlaat, maar ook uitnodigt tot herbeluistering.
Gedurende ‘Sink/Swim/Fly’ toont Monday’s Monsoon een opmerkelijke samenhang en visie. De productie vindt een ideale balans – gepolijst genoeg om het vakmanschap van de band te benadrukken, maar behoudt voldoende organische elementen om de elektriciteit van hun liveoptredens vast te leggen. Wat dit album uiteindelijk onderscheidt, is zijn emotionele authenticiteit. ‘Sink/Swim/Fly’ vestigt Monday’s Monsoon niet alleen als veelbelovende talenten, maar als een volledig gerealiseerde band met iets wezenlijks te zeggen en de muzikale woordenschat om het prachtig te verwoorden. Het is een album dat hen verdient te brengen van de Londense clubscene naar veel grotere podia. (8/10) (Monday’s Monsoon)