Elton John mag dan inmiddels al twee jaar genieten van een pensioen van live optredens, maar helemaal met pensioen is hij allerminst. Muziek blijft hij maken. Waarom ook niet? Zijn samenwerkingen met andere artiesten als Dua Lipa, Ed Sheeran en Britney Spears legden hem in de afgelopen jaren geen windeieren, en hij werd ermee omarmd door een jonger publiek. Toen zijn afscheidstournee in 2020 en 2021 noodgedwongen stilgelegd moest worden door de coronapandemie, greep hij dat moment aan om met ‘The Lockdown Sessions’ een duettenalbum uit te brengen. Tussen de keur aan artiesten waarmee hij voor dat album samenwerkte, zat ook een duet met de Amerikaanse countryzangeres Brandi Carlile. In de Verenigde Staten een gearriveerde artieste, en Elton had direct de wens om een heel album met haar te maken. Ook zij is niet vies van samenwerkingen. Ze ondersteunde bijvoorbeeld Joni Mitchell tijdens haar comeback optreden op het Newport Folk Festival, waarvan een indrukwekkend live album werd uitgebracht.
Dat beloofde album is er nu met ‘Who Believes In Angels?’ De hoes ademt de jaren ’70 en doet herinneringen oproepen aan albums als ‘Goodbye Yellow Brick Road’ en ‘Captain Fantastic and the Brown Dirt Cowboy’ van Elton John. Toch zijn beste periode. Wat blijkt? Met Brandi Carlile grijpt hij muzikaal ook terug naar die periode. Want Carlile werkte dan weer met Elton’s vaste songwriter Bernie Taupin samen voor de composities. Voegt daar dan nog eens als producer wonderkind Andrew Watt toe, die de afgelopen jaren ook nieuwe albums van oudgedienden als The Rolling Stones en Pearl Jam weer tot grote hoogten wist te brengen.
Openingstrack ‘The Rose of Laura Nyro’ heeft gelijk het epische en bombastische van Elton John wat hij ook op zijn platen in de jaren ’70 had. Terwijl er in ‘Little Richard’s Bible’, ‘Swing For The Fences’ en ‘The River Man’ net zo wordt geswingd als Elton deed in ‘Crockedile Rock’. Ook de titeltrack knipoogt naar pianoklassiekers van hem als ‘Tiny Dancer’ of ‘Rocketman’. Terwijl ‘A Little Light’ juist weer een countryduet is dat meer in het straatje van Carlile is. Evenals het andere country achtige nummer ‘Someone To Belong To’. Ook met de twee nummers die zij zonder elkaar doen (Carlile’s ‘You Without Me’ en Elton’s ‘When This Old World Is Done With Me’) maken ze indruk door het juist sober te houden.
Enkel de single en titeltrack van de gelijknamige documentaire ‘Never Too Late’ is misschien net iets tè zoet met een Disney sausje zoals Elton in de jaren ’90 maakte, en is daardoor het enige wat mindere nummer op het album. Maar voor de rest hebben John en Carlile duidelijk het beste in elkaar naar boven gehaald. Daarmee is dit album een schoolvoorbeeld van een perfecte muzikale samenwerking tussen twee beroemde artiesten. (8/10) (Interscope)