Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Gustaph – Look at us now
De langverwachte debuutplaat van de Belgische artiest Gustaph is een frisse mengeling van retro en modern, waarbij de vergelijking met George Michael en Kylie Minogue inderdaad treffend is. ‘Look at us now’ voelt als een triomfantelijke kreet na twee decennia muzikale ontwikkeling. De plaat opent sterk met zijn Eurovisie-hit uit 2023, ‘Because Of You’ en blijft vervolgens in hetzelfde tempo. De productie van Richard X (bekend van zijn werk met Róisín Murphy en Pet Shop Boys) geeft het album een gepolijste glans die perfect past bij Gustaphs soulvolle stemgeluid. Het album combineert moeiteloos nineties house, disco en moderne pop en gaan van persoonlijke thema’s als zelfvertrouwen en liefde tot inclusiviteit en gemeenschap – een weerspiegeling van Gustaphs positie als trotse queer artiest. Hoogtepunten zijn de Scandi-pop tracks ‘Like You’ en Justin Timberlake ‘Can’t stop the feeling’ spinoff ‘The Feeling’. Wellicht goedkoop, maar wel sterk goedkoop. De afsluitende ballad ‘Miss You The Most’ biedt dan weer een emotioneel rustpunt na de dansvloerkrakers. Een kleurrijke, energieke plaat. (Norman van den Wildenberg) (7/10) (541/NEWS Records)
Trick or Treat – Ghosted
De Italiaanse band Trick or Treat mengt happy power metal met klassieke muziek en grappige, “spooky” elementen. De band bestaat ruim 20 jaar, maar ik heb me nog nooit verdiept in hun muziek, totdat ik nieuwsgierig werd naar ‘Ghosted’ (dat 25 april uitkomt). De openingstrack heeft gesampelde geluiden, klassieke muziek en een licht spooky sfeertje. Het einde is abrupt. De metal komt erbij in ‘Craven Road’. In ‘Bloodmoon’ speelt de opzwepende, toegankelijke metal de hoofdrol. Mede door de vrouwelijke zang en enkele grunts is er ook vocaal genoeg variatie. ‘Ghosted’, gaat over de vernietigende werking van social media, weer valt de( gestapelde) zang positief op. Het thema circus komt naar voren in het vrolijke ‘Dance With The Dancing Clown’. Door de opbouw couplet-refrein zijn de tracks soms wat voorspelbaar. Toch zijn er verassingen, zoals de koorzang in ‘Evil Dead Never Sleeps’. ‘Ghosted’ bevat een prima mix van happy metal en klassiek. De achtergrondzang en toegevoegde geluiden passen in het geheel. Het gave gitaarspel is mooi gelaagd, de ritmesectie is goed. Met vlagen ligt het tempo hoog. Met 46 minuten is de speelduur lang genoeg, toch was het een aangename drie kwartier. (Esther Kessel-Tamerus) (7/10) (Scarlet Records)
Throwing Muses – Moonlight Concessions
Na vijf jaar stilte keren de alternatieve rock-pioniers Throwing Muses terug met hun nieuwe album ‘Moonlight Concessions’. Deze plaat bouwt voort op het geprezen ‘Sun Racket’ uit 2020, maar grijpt tegelijkertijd terug naar de essentie van wat deze band zo bijzonder maakt. Opgenomen in Rhode Island onder leiding van de emotioneel intense frontvrouw Kristin Hersh, presenteert het album een verzameling scherpe, hoekige composities die doordrenkt zijn met Hersh’s kenmerkende surrealistische beeldspraak. Singles als ‘Drugstore Drastic’ en ‘Summer Of Love’ tonen de band op hun best: rauw, intiem en tegelijk toegankelijk. De eerste biedt een levendig straattafereel ondersteund door strakke akoestische gitaarpartijen, terwijl de tweede een sfeervolle opening vormt met haar spookachtige, barokke tonen. ‘Libretto’ vormt het emotionele hart van het album, waar strijkers en akoestische elementen een delicate balans vinden tussen warmte en verlangen. Het album, geschreven tussen New Orleans en Zuid-Californië, weerspiegelt de contrasten tussen deze twee locaties in zowel thematiek als geluid. Van xenofobe figuren tot zwervers met Spiderman-maskers – Hersh’s observaties blijven even idiosyncratisch als onnavolgbaar, precies zoals Pitchfork het debuut uit 1986 omschreef. ‘Moonlight Concessions’ bewijst dat Throwing Muses, ondanks hun lange geschiedenis, nog steeds trouw blijven aan hun DIY-ethiek en artistieke visie. Een welkome terugkeer van een van de meest eigenzinnige stemmen in de alternatieve rock. (Anton Dupont) (8/10) (Fire Records)
Horse Meat Disco Presents Disco & Boogie from Brazil Vol.1
Horse Meat Disco en Mr Bongo hebben de handen ineen geslagen om een heerlijke verzameling Braziliaanse muzikale parels bij elkaar te brengen. Deze compilatie, ontstaan uit Luke Howards liefde voor Braziliaanse muziek brengt een mix van disco, funk, boogie en samba voor zowel kenners als nieuwkomers. Zo hoor je onder anderen de elektronische italo-disco invloeden op Zé Carlos’ ‘Venha (Remix)’. Daarnaast is Jorge Ben’s ‘Ela Tem Raça, Charme, Talento E Gostosura’, uitgevoerd door Gretchen, een perfecte demonstratie van Braziliaanse sensualiteit verpakt in onweerstaanbare disco-grooves. Robson Jorge & Lincoln Olivetti’s ‘Suspira’ toont de technische virtuositeit van Braziliaanse studiomuzikanten, met gelaagde synthesizers en strakke ritmes die doet denken aan het beste van de internationale disco-scene, maar met een onmiskenbaar Braziliaanse flair. Deze verzameling weerspiegelt het bruisende muzikale landschap van een land waar ritme en melodie diep verweven zijn met het dagelijks leven. Horse Meat Disco’s eerste Braziliaanse verzameling doet verlangen naar meer volumes en is een essentiële aanvulling voor liefhebbers van disco, boogie en Braziliaanse muziek. Oh en leuk: ook te verkrijgen op groen dubbel vinyl! (William Brown) (6/10) (Mr. Bongo)
Alabaster DePlume – A Blade Because A Blade Is Whole
Op zijn nieuwste album ‘A Blade Because A Blade Is Whole’ tilt de Londense saxofonist Alabaster DePlume zijn unieke geluid naar nieuwe hoogten. Het album, dat volgt op zijn geprezen ‘GOLD’ (2022), presenteert elf nummers die diep ingaan op thema’s als heling, waardigheid en strijd. DePlume’s karakteristieke tenor saxofoon klinkt wonderschoon, balancerend tussen kwetsbaarheid en kracht. Het album verweeft met verbluffende coherentie diverse muzikale stijlen: spookachtige folkmotieven, avant-garde jazzstormen, elegante strijkarrangementen (verzorgd door Macie Stewart) en noir-achtige sferen die samen een rijk klanklandschap vormen. Wat dit album onderscheidt is DePlume’s filosofische benadering van heling. In plaats van wachten tot heling ‘gebeurt’, omarmt hij het als een actief proces van zelfbeschikking en zelfwaardering. Deze thematiek is doorweven in zowel de lyrische inhoud als de structuur van de muziek zelf, waarin contrasten tussen chaos en orde reflecteren hoe wij als mensen zowel gebroken als heel kunnen zijn. Nummers als ‘Oh My Actual Days’ en ‘Prayer For My Sovereign Dignity’ tonen DePlume’s vermogen om emotionele complexiteit te vangen, terwijl ‘Salty Road Dogs Victory Anthem’ een triomfantelijk moment biedt. De poëtische diepgang, gecombineerd met de experimentele maar toegankelijke compositie, maakt dit album een indringende luisterervaring die meerdere sessies verdient om volledig te doorgronden. Voor liefhebbers van vernieuwende jazz en betekenisvolle teksten is dit album een essentiële toevoeging aan hun collectie. (Elodie Renard) (7/10) (International Anthem)
