In 2024 kwamen er duizenden nieuwe albums uit en vele honderden daarvan hebben we hier op Maxazine kunnen recenseren. In 2024 hebben er er iets meer dan 600 van kunnen recenseren: een record, maar dat willen we in 2025 graag overtreffen! Heb je zin om hier mee mee te helpen, mail ons dan op hr@maxazine.nl. Helaas hebben we een aantal albums gemist waarvan we vinden dat die zeer zeker een recensie waard zijn, dus brengen we nu op de laatste dag van 2024 een aantal albums in een ‘verlate recensie’, de vergeten parels van 2024:
Toen de Schotse crooner Hamish Hawk in 2023 ‘Angel Numbers’ uitbracht, had hij al een eigen niche uitgehouwen in het Britse indielandschap met zijn literaire vernuft en theatrale voordracht. Maar zijn nieuwste werk, ‘A Firmer Hand’, onthult een artiest die bereid is om de veilige façade van slim woordspel te laten vallen en zich in donkerder, kwetsbaarder territorium te begeven.
De zorgvuldig geconstrueerde metaforen en culturele verwijzingen van eerdere platen hebben plaatsgemaakt voor een directere aanpak. Hawk duikt zonder aarzelen in de troebele wateren van verlangen, machtsdynamiek en queer identiteit. Het album opent met ‘Juliet as Epithet’, waar sfeervol aanzwellende klanken en een pulserende elektronische hartslag samensmelten met Hawks rijke baritonstem om scènes van romantische ontbinding te schilderen. Het is een bedrieglijk zachte entree naar wat een steeds rauwere verkenning wordt van mannelijke intimiteit.
De plaat toont pas echt zijn tanden met ‘Machiavelli’s Room’, waar Hawks samenwerking met Andrew Pearson spectaculaire resultaten oplevert. De operatische zwellingen en snijdende gitaarpartijen weerspiegelen perfect de teksten die dansen tussen onderwerping en dominantie, kwetsbaarheid en controle. Er klinkt een echo van Morrissey’s vroege werk in door, maar waar The Smiths’ frontman vergelijkbare thema’s vaak in metaforen hulde, kiest Hawk voor opwindende directheid.
‘Big Cat Tattoos’ demonstreert de meesterlijke vermenging van stijlen, waarin funk-geïnspireerde ritmes worden gekoppeld aan bijtende observaties over klasse en verlangen. De precisie van regels als ‘You with all the modesty of Big Tech in boom’ laat zien dat Hawk zijn scherpte niet verloren heeft – hij hanteert het alleen als een preciezer wapen.
Wat ‘A Firmer Hand’ bijzonder overtuigend maakt, is hoe elk muzikaal element de thema’s versterkt. De rauwe energie van post-punk en de duistere ondertonen uit de gothic-hoek zijn geen oppervlakkige stijlkeuzes maar dragen het verhaal van verlangen en identiteit. ‘Men Like Wire’ is mogelijk de beste post-punk track van het jaar, terwijl ‘Christopher St.’ een gevoelig, door piano gedragen eerbetoon aan dragqueen en activist Marsha P. Johnson brengt dat cruciale historische context verleent aan de queer-thematiek van het album.
De productie, opnieuw in handen van Idlewild’s Rod Jones, vindt de perfecte balans tussen gepolijst en rauw. Het geluid is even zorgvuldig overwogen als de inhoud, waarbij elk instrument het verhaal versterkt – van de zweverige orgels in “You Can Film Me” tot het hoekige gitaarwerk dat door ‘Milk an Ending’ snijdt.
Hoewel sommigen het meer expliciet slimme woordspel van eerdere platen zullen missen, voelt deze evolutie zowel natuurlijk als noodzakelijk. Op 33-jarige leeftijd heeft Hawk iets zeldzamers gecreëerd dan een verzameling slimme liedjes – hij heeft een eerlijke plaat gemaakt. De verkenning van queer verlangen, machtsdynamiek en zelfontdekking voelt nooit geforceerd of berekenend, maar als een noodzakelijke ontdekkingsreis.
‘A Firmer Hand’ is zo’n zeldzame plaat die zowel een creatieve sprong voorwaarts als een intiemere onthulling van zijn maker betekent. Het is het geluid van een artiest die weigert zich te laten opsluiten door zijn eerdere successen en er in plaats daarvan voor kiest om dieper te graven naar persoonlijke waarheid. Dat hij daarbij zo’n muzikale verfijning weet te behouden, getuigt van Hawks groeiende zelfvertrouwen als zowel liedjesschrijver als verhalenverteller.
Voor wie deze augustus-release op de een of andere manier gemist heeft: beschouw dit als een noodzakelijke correctie. In een jaar vol uitstekende releases, onderscheidt ‘A Firmer Hand’ zich als een van de meest overtuigende artistieke statements van 2024 – een plaat die ons eraan herinnert dat de meest universele waarheden vaak in onze meest persoonlijke bekentenissen liggen. (8/10) (So Recordings)