In 2024 kwamen er duizenden nieuwe albums uit en vele honderden daarvan hebben we hier op Maxazine kunnen recenseren. In 2024 hebben er er iets meer dan 600 van kunnen recenseren: een record, maar dat willen we in 2025 graag overtreffen! Heb je zin om hier mee mee te helpen, mail ons dan op hr@maxazine.nl. Helaas hebben we een aantal albums gemist waarvan we vinden dat die zeer zeker een recensie waard zijn, dus brengen we nu op de laatste dag van 2024 een aantal albums in een ‘verlate recensie’, de vergeten parels van 2024:
Met een beetje goede wil en vooral fantasie zou je kunnen beweren dat Azure de meest recente telg is in de Britse familie van neoprog-bands. Op enig moment in de jaren tachtig stonden er nieuwe groepen op die de tijden van succesvolle voorgangers als Yes, Genesis en King Crimson lieten herleven. Niet zelden begon dat als een schaamteloze kopie: soms was dat alleen omdat de frontman de make-up doos van Peter Gabriel had geleend, soms omdat composities wel erg veel gelijkenis vertoonden met stukken die een decennium eerder al waren opgenomen.
Toch groeiden bands als Marillion en in mindere mate – en onterecht – IQ uit tot begrippen in de nieuwe symfo. Ook dit Azure heeft bijzonder goed geluisterd naar de roemruchte voorgangers, inclusief een hoofdrol voor een vos – een paarse vos, deze keer. Maar daar houdt de vergelijking dan ook wel op. Want Azure is een stuk steviger. Hoe stevig?
Liefhebbers van progmetal zoals Rhapsody en het eveneens Britse Haken dat ten gehore brengen (laatstgenoemde bracht dit jaar met ‘Fauna’ ook een fijne plaat uit), zullen dit zeker kunnen waarderen. Geen nummer op dit album dat in een reguliere, rechttoe-rechtaan 4/4-telling staat, gecombineerd met griezelig hoge zangpartijen (zei iemand daar Geddy Lee?), arpeggio’s op warp-snelheid en double bass-salvo’s: dat werk. En dit alles als fundament onder een absoluut vergezocht verhaal over een paarse vos.
Ja, het is bijna banaal over de top, helemaal als je bedenkt dat de band de maximale benutbare ruimte op twee cd’s gebruikt. Maar voor de liefhebber van de hardere symfo-draken is dit pure ‘homecoming’. Kleine domper voor mensen die de fysieke drager willen hebben: de schijfjes zijn slechts via de Bandcamp-site van de band te bestellen. Plus importkosten. Leve Brexit. (8/10) (Eigen productie)