Marilyn Manson – One Assassination Under God- Chapter 1
“Goh, mag hij weer?”, dacht ik aanvankelijk toen Marilyn Manson’s nieuwe album werd aangekondigd. Nog niet gecancelled dus blijkbaar, maar goed, onschuldig tot het tegendeel is bewezen. De shockrocker leek namelijk in het verleden zijn eigen imago iets te serieus genomen te hebben. Marilyn werd onder andere door de actrices Evan Rachel Wood en Esmé Bianco beschuldigd van verkrachting. Ook beweerde een voormalig assistente dat zij in de periode dat zij voor hem werkte, te zijn aangerand door hem. Verder werd de 55-jarige Brian Hugh Warner (zijn echte naam) vorig jaar veroordeeld tot een taakstraf van twintig uur voor, je gelooft het niet, het met snot besmeuren van een vrouw op het podium in 2019. Geen frisse jongen; hij heeft de schijn nogal tegen zullen we maar zeggen.
Tot zover het turbulente en dubieuze privéleven van Manson. Ik beperk me hier verder maar tot zijn nieuwe muzikale uitlaatklep, oftewel deze ‘One Assassination Under God- Chapter 1’. En die mag best een kleine positieve verrassing genoemd worden! Want waar zijn vorige albums, zeg die tussen 2007 en 2020, op zijn zacht gezegd nogal wisselvallig waren van kwaliteit (al was ‘The Pale Emperor’ uit 2015 een positieve uitschieter), klinkt deze geïnspireerd en bevlogen. Alsof hij wat goed te maken heeft.
Het duistere, trage titelnummer opent de plaat overtuigend. Het gotische nummer kent wat industrial invloeden en de wat lager en ingetogen zingende Manson houdt de aandacht moeiteloos vast. De halverwege goed geplaatste muzikale break leidt een heavy slot in. Het navolgende ‘No Funeral Without Applause’ is wat catchiër en ook wat meer volgens het bekende Manson-boekje. Zoals dat lekkere refrein er inknalt, heerlijk. Het tempo gaat omhoog in het aanstekelijke ‘Nod If You Understand’, met een agressief schreeuwende Marilyn in het refrein. Geknipt voor de live-optredens deze. De bombastische semi-ballad ‘As Sick as the Secrets Within’ zit erg goed in elkaar en heeft vooral een erg mooi refrein. Zou zo maar een hit kunnen worden, mocht een radiostation zijn vingers er nog aan durven te branden.
In het herkenbare ‘Sacrilegious’ komt het hakkende ‘Beautiful People’-ritme weer terug, zoals op vele van zijn nummers. Een iets te makkelijke poging tot scoren. Dan is het melancholische en nogal elektronische ‘Death Is Not a Costume’ een originelere en ook gewoon betere compositie. Het bijna The Cure-achtige ‘Meet Me in Purgatory’ is wat lichter van toon en heeft een fijn meezingrefrein. Single ‘Raise the Red Flag’ kenden we al en blijft heerlijk. De licht vervormde stem werkt prima en dat aanstekelijke refrein komt er zoals altijd weer lekker in. Langste nummer ‘Sacrifice of the Mass’ blijkt de meest afwijkende track en daardoor ook één van de beste. Het rustige intro had een western-soundtrack kunnen zijn, de treurige zangmelodie is de mooiste op het album en het nummer ontwikkelt zich langzaam tot een heel duister, doch prachtig epos zoals we die nog niet eerder hebben gehoord van MM. Lest best.
Wie of wat Manson dit keer precies geïnspireerd heeft, of welke externe songschrijvers hem hebben bijgestaan, weet ik niet, maar deze ‘One Assassination Under God’ is prima en smaakt naar een ‘Chapter Two’! Of die er ooit komt, zal afhankelijk zijn van de uitslag van de nog lopende rechtszaken, maar deze koester ik in ieder geval als één van de betere albums van de heer Manson. En Marilyn is ook verantwoordelijk voor het geschilderde artwork, dat u dat maar weet.
(82/100 – Nuclear Blast Records)
LINE-UP
Marilyn Manson – vocals
Tyler Bates – guitar, backing vocals
Reba Meyers – guitar, backing vocals
Matthew Montgomery – bass, backing vocals
Gil Sharone – drums
TRACKLIST
1. One Assassination Under God (5:28)
2. No Funeral Without Applause (4:06)
3. Nod If You Understand (4:05)
4. As Sick as the Secrets Within (5:35)
5. Sacrilegious (3:35)
6. Death Is Not a Costume (4:52)
7. Meet Me in Purgatory (4:36)
8. Raise the Red Flag (4:49)
9. Sacrifice of the Mass (6:15)