Sinds haar vierde album ‘Bitterzoet’ uit 2020 kan Eefje de Visser met gemak grote zalen vullen als de Afas Live in februari van het nieuwe jaar. Maar daaraan voorafgaand doet ze dit najaar nog een clubtour in kader van haar meest recente album, het in september verschenen ‘Heimwee’. Hiermee wist ze in Utrecht twee keer de Grote Zaal van TivoliVredenburg uit te verkopen.
Het voorprogramma werd gedaan door singer-songwriter Fien Deman alias Ivy Falls. Met een band van verder drie bandleden valt haar muziek misschien het meeste te vergelijken met die van Phoebe Bridgers. Het is vaak voor een voorprogramma afzien, omdat het publiek nou eenmaal niet daarvoor komt. Toch wist Deman halverwege haar optreden toch de aandacht van het publiek te krijgen. Waarschijnlijk omdat het publiek van Eefje de Visser een aandachtig publiek. Zo zou later op de avond ook blijken.
‘Heimwee’ is een soberder album dan ‘Bitterzoet’. Minder elektronisch, maar akoestische gitaarliedjes gedragen met lichte elektronica. Met de titeltrack begon ze midden op het podium, tussen achtergrondzangeressen Aysha de Groot (die ook een eigen carrière heeft als Meis) en Teun, en vier bandleden in een intieme setting. Bijna in een soort huiskamersetting. Geleidelijk werd het echter opgebouwd naar een grootser productie met nummers van haar vorige album die bijna als anthems werden ontvangen. Zoals ‘Zwarte Zon’ en ‘De Parade’. Een grappig, maar waarschijnlijk onbedoeld detail, was dat ze in het nummer ‘Scheef’ van het album ‘Nachtlicht’ wel opvallend de kant op keek van het publiek waar opvallend veel werd gesproken tijdens de regel: ‘Ook hier is het druk, en de mensen zijn praatgraag’. Zouden ze zich aangesproken hebben gevoeld? Want de rest van de avond wist Eefje met band de volle aandacht erbij te houden.
Het voelde niet als een abrupte verandering dat er werd opgebouwd met lichtshow en choreografie richting de tweede helft van de show. Er werd vrij geruisloos toegewerkt naar de climax van ‘Vlammen’ en ‘Weekenden’ die live uitstekend blijken te passen tussen het oudere materiaal. Een toegift met ‘Stilstand’, ‘Lange Vinnen’ en ‘Hoe doe je dat’ voelde als een logisch vervolg erop.
Ze beaamde zelf hoe bijzonder het was dat haar muziek zo werd omarmd. Omdat het veelal verdrietige teksten zijn, maar tijdens een live optreden toch een bepaalde vrolijkheid met zich meekrijgt. De show kreeg ook een wat persoonlijker tintje door haar verhaal over haar band met Utrecht, en specifiek met deze zaal. Waar ze als kind vaak is geweest, omdat haar vader een koor leidde. Een optelsom die de avond misschien net even iets specialer maakte.
Bij de aankondiging voor het concert in Afas Live zou je kunnen afvragen of haar show wel werkt in zo’n grote hal. Maar wie Eefje de Visser deze clubtour heeft gezien, kan waarschijnlijk alleen maar beamen dat het uitstekend zal passen. De podiumsetting leent zich juist perfect voor grotere zalen. Maar waar het natuurlijk om gaat; de muziek leeft veel meer op het podium dan op haar albums. Waardoor een Afas Live eigenlijk alleen maar als een logisch vervolg voelt. Maar toch beleefde Utrecht deze avond nog een uniek moment door dit nog in de intimiteit van de oude Vredenburg zaal te beleven. Wat een mooie tussenstap vormde tussen groots en intiem.