Met op de achtergrond een (te klein) scherm met beelden van een vis, Fish zelf en wat scènes, en de ouverture van de opera ‘La Gazza Ladra’ van de Italiaanse componist Gioachino Rossini het Eindhovense publiek verwelkomde een gespannen publiek de laatste toegestroomden. Na een lange carrière was oud Marillion-Frontman Fish met zijn Farewell tournee neergestreken in Muziekgebouw Eindhoven. Na de definitieve Brexit had de zanger al eens aan Maxazine aangegeven dat het touren met de nieuwe regels wel eens te moeilijk en duur zou kunnen worden, maar gelukkig trok de Schotse entourage zich daar uiteindelijk niets van aan. Toen aan het eind van de tape de band kwam oplopen stond een uitverkocht Muziekgebouw Eindhoven vol spanning te kijken vanaf welke zijde de sympathieke Schot zou komen oplopen. Het werd, verrassend genoeg, vanaf de achterzijde van de zaal en via de trappen liep Derek Dick naar het vlakke deel van de Eindhovense zaal, om voordat hij richting het podium ging, even een zijstap maakte naar het invaliden-podium, om aldaar enkele fans een omhelzing te geven.
Met ‘Vigil’, deels vanuit de zaal, deels vanaf het podum gebracht, was het duidelijk dat Fish zich er niet vanaf zou maken tijdens zijn laatste show ooit in Eindhoven. Enthousiast begroette het publiek de zanger en die begroeting was wederzijds. Met ‘Credo’ werd het ook al snel duidelijk dat het publiek genoeg ruimte zou krijgen te interacteren met de legende. Met zijn brede groene shawl als belangrijk vast kleding- en speelstuk bracht de Grote Vriendelijke Reus ook standaardnummers als ‘Big Wedge’ en ‘Pipeline’ en leek zo terug te willen grijpen op het begin van zijn solo-carrière.
Fish nam even rust en ging zitten op de rand van de drum-raiser. Hij begon een verhaal over een telefonisch interview dat hem werd afgenomen, waarbij hij totaal de draak stak met de interviewster. Het zinspeelde er uiteindelijk op dat de Farewell-tournee toch wel eens een vervolg zou kunnen krijgen. De zanger bracht het publiek een korte cursus whisky drinken bij; er moet iets water bij, dat maakt de smaak los. Maar niet te veel… “I ordered whisky with water and they poured in a double shot of whisky… and added a full shot of water… I said ‘No no no!’, and she wanted to throw away the glas… but there was a better option…. so I ended up with half a pint of whisky.” Fish bracht het op een manier waar menig stand up comedian een puntje aan kan zuigen.
Fish blijft uiteindelijk op de praatstoel zitten gedurende het gehele concert en brengt zijn muziek, zo lijkt het soms, als intermezzo. Maar ondanks dat te veel praten een concert vaak kan breken, verveelt het geen moment en voegt het iets persoonlijks toe aan de show. Het rustige ‘Just Good Friends’ brengt hij uiteindelijk in duet met backing ‘Elisabeth’.
Het werd set met als een van de hoogtepunten het lange ‘Plague Of Ghosts’. Maar ook bij Marillion’s ‘Incubus’ ging het dak er af. Om Fish alle noten te kunnen laten halen speelde de band, met onder anderen vaste gitarist Robin Boult en toetsenist Mickey Simmonds, een paar tonen lager dan oorspronkelijk de bedoeling was. Soit, geef de man een beetje credits met zijn respectabele leeftijd.
Na een oudje, ‘Incubus’ van Fish’ voormalige band Marillion, ging het over naar het gehele epos ‘Plague of Ghosts’; ‘Old Haunts’, ‘Digging Deep’, ‘Chocolate Frogs’, ‘Waving at Stars’, ‘Raingods Dancing’ en ‘Wake-up Call (Make It Happen)’, wat toch wel gezien mag worden als een van de hoogtepunten uit Fish’ carrière. En ook in Eindhoven werd het een langgerekt hoogtepunt van de avond. Muzikaal sterk en ondanks de inmiddels al belegen stem van de Schot, was het genieten geblazen.
Na ‘A Gentleman’s Excuse Me’ was het uiteindelijk tijd voor de grand finale, waarin de 66-jarige teruggreep op de hoogtepunten van Marillion’s ‘Misplaced Childhood’ periode: ‘Kayleigh’, ‘Lavender’ en natuurlijk het sterke ‘Heart of Lothian’, om vervolgens met een diepe buiging het podium te verlaten.
En nee, Fish kan niet zonder muziek, en daarom is het ook niet aannemelijk dat de man nu al met pensioen zou gaan, ondanks de naam van de ‘Farewell tour’. En zeker niet nadat hij toch nog even terug het podium op moest komen om het laatste hoogtepunt ‘The Company’ te brengen, een meezinger vanjewelste, om Eindhoven vervolgens definitief te verlaten. Nou ja, definitief? Laten we hopen van niet.