Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Curses – Another Heaven
Op zijn nieuwe album ‘Another Heaven’ neemt Curses ons mee op een donkere, hypnotische reis door het post-punk landschap. De plaat, die uitkomt via het gerenommeerde Italians Do It Better label, is een meesterlijke fusie van 80’s geïnspireerde gothic, melancholische new wave en rauwe electronic body music. Openingstrack ‘Caviar’ zet direct de toon met spookachtige gitaren en meeslepende synthesizers. De titeltrack ‘Another Heaven’ bouwt hierop voort met een sound die zowel nostalgisch als vooruitstrevend aanvoelt. Het productiewerk is kristalhelder en doordacht, waarbij elk element perfect zijn plek vindt in het grotere geheel. Hoogtepunten zijn de samenwerkingen met Marie Davidson op het dromerige ‘Helium’ en Skelesys op het hypnotische ‘Vanish’. ‘Elegant Death’ en ‘H2SG’ tonen Curses’ vermogen om dansbare beats te verweven met duistere melodieën, terwijl ‘Echoes’ imponeert met zijn cinematische karakter. Dit derde album bevestigt Curses’ status als belangrijke speler in de hedendaagse post-punk scene. ‘Another Heaven’ is een coherent werk dat de essentie van verschillende donkere genres vastlegt en transformeert tot iets eigentijds. Een must-have voor liefhebbers van intelligent geproduceerde, atmosferische elektronische muziek. (Tobias Braun) (7/10) (Do It Better)
MOMO. – Gira
Het zevende album van MOMO., opgenomen in het iconische Total Refreshment Centre, markeert een verfrissende wending in zijn carrière. De openingstrack ‘Pára’ zet direct de toon met zijn meeslepende groove, waarin Jessica Lauren’s toetsenwerk en Tamar Osborn’s baritonsaxofoon perfect samensmelten met MOMO.’s hypnotiserende vocalen. Het album ademt spontaniteit – een bewuste keuze van de in Brazilië geboren artiest die zijn Londense muzikale vrienden uitnodigde om vrijuit te experimenteren. De productie, verzorgd door Collin Dupuis, is kristalhelder en geeft ruimte aan elk instrument. Nummers als ‘Rio’ en ‘My Mind’ tonen MOMO.’s vermogen om tropicália-invloeden te verweven met moderne jazzarrangementen. De intieme “Summer Interlude” vormt een perfect rustpunt tussen de meer groove-gedreven tracks. Wat ‘Gira’ zo lekker maakt is de natuurlijke fusie van Braziliaanse songwriting met Londense jazz-innovatie. Het album voelt nooit geforceerd aan en stroomt als een organisch geheel. MOMO. bewijst dat muzikale cross-pollination op zijn best werkt wanneer het ontstaat uit pure speelvreugde en artistieke vrijheid. Met ‘Gira’ creëert MOMO. een fascinerend muzikaal kruispunt tussen Braziliaanse roots en de levendige Londense jazzscene. (Norman van den Wildenberg) (8/10) (Batov Records)
Lykke Li – ƎYƎYƎ
Op “ƎYƎYƎ” presenteert Lykke Li een heruitvinding van haar album ‘EYEYE’ uit 2022. Maar wat voor een heruitvinding; noem het gerust een dieptepunt in haar carrière. Deze reverse-engineered versie van haar 2022 album ‘EYEYE’ is niet meer dan een pretentieuze marketingtruc die elke muzikale substantie mist. Het concept – het omkeren van de originele tracks zoals men in de jaren ’70 en ’80 op een platenspeler deed – klinkt op papier interessant, maar op cd is dit ronduit teleurstellend. Wat overblijft is immers een onsamenhangend geheel van vervormde geluiden die elk gevoel van muzikaliteit verstikken. De samenwerking met NATURE op ‘TЯAƎH ЯUOY OT YAWHӘIH’, waarbij natuurgeluiden zijn toegevoegd, voelt geforceerd en oppervlakkig aan. Het komt over als een goedkope poging tot greenwashing. De omgekeerde nummers zijn niet meer dan een artistieke gimmick die na één luisterbeurt haar nieuwigheidswaarde verliest, en als nadeel boven een LP hebben, dat je de nummers echt niet gewoon kan beluisteren. Het hele project, inclusief de pretentieuze titels met omgekeerde letters, schreeuwt om aandacht zonder iets wezenlijks te zeggen. Zelfs de albumhoes is niets meer daan een gespiegelde versie van ‘EYEYE’. Li lijkt verdwaald in haar eigen artistieke labyrint, waar experiment belangrijker is geworden dan authenticiteit. Een teleurstellende misstap van een artiest die ooit wist te boeien. (Norman van den Wildenberg) (2/10) (Play It Again Sam / Crush Music)
Marc Lavoine – Revolver
Als een gerijpte wijn die zijn volle potentieel bereikt, zo klinkt Marc Lavoine op zijn nieuwe meesterwerk ‘Revolver’. De Franse crooner, die al vier decennia het chanson een eigentijdse stem geeft, heeft zichzelf opnieuw uitgevonden met een album dat tegelijk tijdloos en verrassend actueel aanvoelt. Met achttien nummers zou ‘Revolver’ kunnen bezwijken onder zijn eigen ambitie, maar het tegendeel is waar. Als een volleerd verhalenverteller neemt Lavoine ons mee op een muzikale reis waarin elk hoofdstuk zijn eigen glans heeft. De arrangementen van het Nationaal Symfonieorkest van Bulgarije tillen de composities naar een bijna filmisch niveau – geen verrassing met filmcomponist Fabrice Aboulker aan boord, die de melodieën kleedt in een weelderig maar nooit overdadig orkestrale jas. Het hoogtepunt is ongetwijfeld ‘Paris’, een duet met de Frans-Algerijnse zangeres Souad Massi. Hun stemmen versmelten als twee rivieren die samenkomen, waarbij Massi’s Noord-Afrikaanse vocale nuances perfect complementair zijn aan Lavoine’s warme bariton. Het is een lied dat Parijs bezingt niet als de stad van het cliché, maar als een metropool waar culturen en levensverhalen zich vermengen. Jean-François Berger’s gitaarwerk voegt subtiele lagen toe aan het geheel, nu eens met vederlichte arpeggio’s, dan weer met gedurfde harmonische wendingen die de songs een moderne twist geven. Het is deze balans tussen traditie en vernieuwing die ‘Revolver’ zo bijzonder maakt. Dit is geen verzameling losse nummers, maar een zorgvuldig geconstrueerd album dat vraagt om in zijn geheel beluisterd te worden. Lavoine bewijst dat het Franse chanson niet alleen springlevend is, maar zich blijft ontwikkelen. ‘Revolver’ is een schot in de roos, een album dat nu al klassiek aanvoelt. Deze release onderstreept waarom Marc Lavoine na al die jaren nog steeds een van Frankrijk’s meest intrigerende stemmen is. Een essentiële toevoeging aan zijn imposante discografie en zonder twijfel een van de hoogtepunten van het muzikale jaar. (Elodie Renard) (9/10) (Barclay/ML44)
Chet Baker – In Paris: The Complete 1955-1956 Barclay Sessions
Voor de doorgewinterde jazzliefhebber presenteert zich hier een ware schat: de volledige Barclay-opnames van trompettist Chet Baker uit 1955-1956. Waar eerdere uitgaven zich beperkten tot 31 tracks, biedt deze luxe box maar liefst 91 vlekkeloze interpretaties die Baker’s unieke geluid in Parijs vastlegden. Baker, een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de West Coast cool jazz, laat in deze opnames horen waarom hij zo’n revolutionaire kracht was in de jazzmuziek. Zijn intieme, lyrische trompetspel en karakteristieke stemgeluid vormden een perfect huwelijk met de Europese jazzscene van die tijd. Deze Parijse sessies vonden plaats op het hoogtepunt van zijn kunnen, nog voordat zijn heroïneverslaving zijn carrière zou overschaduwen. Voor wie al bekend is met deze opnames biedt deze verzameling weinig verrassingen – het zijn immers dezelfde sessies die al eerder in verschillende formaten zijn uitgebracht. Maar voor de completist en de serious Baker-verzamelaar is deze box een must-have. De geluidskwaliteit is uitstekend en de presentatie doet recht aan het historische belang van deze opnames. Hoewel de prijs aan de hoge kant is, biedt deze uitgave een uniek en volledig overzicht van Baker’s Parijse periode. Een waardevol document van een jazzlegende op zijn artistieke hoogtepunt, maar vooral bedoeld voor de toegewijde verzamelaar die streeft naar volledigheid. (Jan Vranken) (8/10) (Decca)
