In de wereld van Maxazine schrijven we niet vaak over klassieke muziek, maar soms komt er een album voorbij dat vraagt om extra aandacht. Het nieuwe album ‘Etudes, Quietudes’ van de Oostenrijkse gitaarvirtuoos Wolfgang Muthspiel is zo’n uitzondering die de regel bevestigt. Als gerenommeerd jazzgitarist en componist, bekend van zijn samenwerkingen met grootheden als Gary Burton en Brad Mehldau, verrast Muthspiel ons nu met een verzameling klassieke gitaarstukken die adembenemend mooi zijn uitgevoerd.
Het album is precies wat de titel belooft: een reeks van etudes die verschillende aspecten van het gitaarspel verkennen, verpakt in doordachte composities. Het tweede deel van de titel, ‘Quietudes’, verwijst naar een staat van harmonieus evenwicht waarin volwassenheid, levensvreugde en rust samenkomen. Een ambitieuze belofte die Muthspiel op dit album volledig waarmaakt.
De zeventien stukken op het album zijn elk op zich een klein meesterwerk. Neem bijvoorbeeld ‘Triplet Droplet’, waarin Muthspiel met verbazingwekkende technische beheersing de mogelijkheden van getokken triolen verkent. Zijn achtergrond in jazz en klassieke muziek komt hier prachtig samen, resulterend in een stuk dat tegelijk technisch indrukwekkend en emotioneel aangrijpend is. In ‘Melting Chords’, etude nummer 8, demonstreert hij zijn meesterschap over harmonie met akkoordprogressies die zowel verrassend als ontroerend zijn.
Wat dit album onderscheidt van veel andere klassieke gitaaropnames is Muthspiels vermogen om technische perfectie te combineren met emotionele diepgang. Dit is geen klinische demonstratie van gitaartechniek, maar een serie composities waarin elk technisch aspect wordt ingezet om een muzikaal verhaal te vertellen. Zijn ervaring als eigenaar van Material Records en zijn jarenlange samenwerking met verschillende muzikale grootheden hebben duidelijk bijgedragen aan zijn verfijnde muzikale visie.
Een bijzonder hoogtepunt is zijn interpretatie van Bach’s Sarabande uit de Suite in G mineur. Muthspiel speelt dit vaak uitgevoerde stuk met een verfrissende helderheid en openheid, waarbij zijn klassieke techniek en zuivere intonatie het stuk nieuwe dimensies geven. Het is een interpretatie die zowel recht doet aan de oorspronkelijke compositie als aan Muthspiels eigen muzikale persoonlijkheid.
Het album sluit af met ‘For Bill Evans’, een eerbetoon aan de legendarische jazzpianist. Hier laat Muthspiel zijn jazz-roots schitteren in een klassiek jasje, waarbij hij op magistrale wijze een gitaarcompositie creëert die de pianistische essentie van Evans’ stijl vangt. Het is een briljante metamorfose die de brug slaat tussen klassiek en jazz.
‘Etudes, Quietudes’ is meer dan een verzameling technische oefeningen; het is een kunstwerk waarin virtuositeit en emotie elkaar perfect in balans houden. De aandacht voor detail, de doordachte opbouw van elk stuk, en de overall productiekwaliteit maken dit tot een absoluut hoogtepunt in Muthspiels toch al indrukwekkende discografie.
Voor liefhebbers van gitaarmuziek, ongeacht hun voorkeur voor klassiek of jazz, is dit album een must-have. Het is een perfect geschenk voor de naderende feestdagen en een album dat bij elke beluistering nieuwe details prijsgeeft. (9/10) (Clap Your Hands)